Martin Melck: Verskil tussen weergawes

== Lewe ==

=== In diens van die VOIK ===

Martin Melck is as seun van Georg Melck, 'n bootsman, en sy vrou Katharina Elisabeth Scholer in die [[Oossee]]hawe Memel gebore. Sy werk het sy pa dikwels maande lank van die huis weggeneem. Martin het vir 'n ander loopbaan gekies en op 18-jarige leeftyd 'n opleiding as messelaar in [[Riga]] (tans [[Letland]]) begin. Later het hy na [[Nederland]] geëmigreer om as soldaat in diens van die [[Verenigde Oos-Indiese Kompanjie]] (VOIK) te tree. Agttien maande ná die voltooiing van sy beroepsopleiding het hy in die lente van [[1746]] aan boord van die skip '''t Slot van Capelle'' gegaan. Net soos ander VOIK-skepe het dit vanweë sy diepgang vanuit Texel-hawe vertrek - die hawens in [[Amsterdam]] en [[Rotterdam]] was in dié tyd nie diep genoeg nie. Drie maande later het die skip op 26 Junie 1746 in die Kaapse winterhawe Simonsbaai aangekom.

 

 

=== Vryburger en sakeman ===

In [[1750]], vier jaar ná sy aankoms, is Martin Melck met volle eer uit die Kompanjie se diens ontslaan. Hy het hom vervolgens as vryburger in [[Stellenbosch]] gevestig. Nog in dieselfde jaar het hy die plase ''Aan't Pad'' (tans Cloetesdal) en ''Watergang'' gekoop. Die helfte van die koopprys is in harde kontant betaal. Naas boerdery het hy 'n besigheid begin en vervoerdienste aangebied. Nadat hy in [[Saldanhabaai]] op 'n ryk voorkoms van kalk afgekom het (dit was blykbaar gefossileerde mosseldoppe), het hy daar 'n tweede winsgewende bedryf as leweransier van boumateriaal begin. Deur kalksteen in 'n kalkoond te verhit, is brandkalk gemaak wat verder tot boumateriaal verwerk en aan messelaars verkoop kon word.

 

 

=== Weldoener ===

Die VOIK se beleid om geen [[Lutheranisme|Lutherse]] kerkgemeentes aan die Kaap toe te laat nie, het by Melck kommer gewek. Hy was, net soos baie Duitse en [[Skandinawië|Skandinawiese]] immigrante, 'n gelowige Lutheraan. Alle versoeke, wat Melck by die Kompanjie ingedien het om die saak te hersien, is verwerp. So het hy sake in eie hande geneem en 'n saal in Kaapstad se statige Seestraat (tans Strandstraat) laat oprig. Hy het voorgegee dat dit 'n pakhuis sou wees, maar dit is as vanaf 1771 as geheime kerksaal gebruik, net soos Rooms-Katolieke ''schuilkerke'' in die Protestantse Nederlande, om Lutherse kerkdienste te hou. Op [[6 April]] [[1774]] is die kerksaal aan die plaaslike Lutherse gemeente oorhandig.