Lugband: Verskil tussen weergawes

Content deleted Content added
opruim na vertaling
No edit summary
Lyn 1:
[[Lêer:JohnCar Boyd Dunloptires.jpg|duimnael|356x356px220px|JohnGestapelde Dunlop,en uitvinderstaande van lugbande.motorbande]]
 
Sedert die uitvinding van die '''lugband''' in 1845 het dit heelwat ontwikkeling ondergaan, nie alleen wat betref die lugbandmateriale nie, maar ook die konstruksie. TeenswoordigTans is daar hoofsaaklik twee groepe bande in gebruik, naamlik kruislaag- en straallaagbande, en; die verskil inis die manier waarop die loopvlak (koord) van die bandbande gerangskik is.
 
Die eienskappe van bande word in groot mate deur die profilering van die loopvlak en die lugdruk in die band (banddruk) beïnvloed. Die doel van 'n lugband is om aan 'n voertuig 'n veerkragtige verbinding met die padoppervlak te gee. Die band bestaan uit 'n hol voering (karkas) met 'n loopvlak, en in die holte van die band is gewoonlik 'n binneband wat met lug gevul word.
Line 7 ⟶ 8:
 
== Ontwikkeling ==
[[Lêer:John Boyd Dunlop.jpg|duimnael|160px|links|John Dunlop, een van die uitvinders van lugbande.]]
 
Die eerste bekende patent op lugbande is in 1845 aan R. Thomson in [[Engeland]] toegesê. Die band het bestaan uit 'n soort rubberslang met nie-rekbare vesels wat met lug gevul was. Die uitvinding was egter nie suksesvol nie en dit het tot 1892 geduur voordat lugbande weer belangstelling gewek het.
 
Line 14 ⟶ 17:
 
== Bandkonstruksie ==
[[Lêer:Tyre from 1957 Chevrolet Bel Air Sports Coupe (2013 RACV Motorclassica) (10491813206).jpg|duimnael|357x357px240px|'n Lugband van 'n 1957 Chevrolet Bel Air]]
Die oorspronklike lugbande was hoëdrukbande, waarin die lugdruk moes kompenseer vir die elastisiteit van die swakker ontwikkelde rubber. Die bande het boonop 'n lae lugvolume gehad. Die verbeterde voeringkonstruksie en hoë luginhoud van die moderne bande bring mee dat die banddruk laer is en bande byvoorbeeld selde meer bars. Teenswoordig wissel die banddruk tussen gemiddeld 1 en 2 bar. Die voering van 'n band is opgebou uit koordweefsel van [[katoen]], [[nylon]], [[rayon]] of [[poliëster]], wat in lae aangebring is.
 
Line 27 ⟶ 30:
As die profiel afgeslyt het, is dit moontlik om 'n nuwe profiel te laat insny (opgesnede bande), hoewel dit 'n band verswak. In stede daarvan word bande van nuwe loopvlakke voorsien deur dit te versool. Volgens verkeersregulasies moet bande 'n sigbare profiel met 'n diepte van nie minder nie as 2 mm hê, wat eweredig oor die hele band versprei moet wees. Bandmates word in terme van die wydte en deursnee van wielvellings aangegee.
 
Op 'n band met die merk 145 x 10, dui die syfer 145 op die wydte van die band (volgens die vervaardigers se spesifikasies), terwyl die syfer 10 op die deursnee van die velling {{nowrap|(10 duim = 25cm25 cm)}} dui. Op sommigemeeste straallaagbande word selfsook die hoogste toelaatbare snelheid vir die bande aangegee, en dui die letters SR en HR dui op onderskeidelik {{nowrap|180 en 210 km/h}}.
 
== Padgedrag ==
Die gedrag van ʼn'n voertuig se bande is onder meer afhanklik van:
 
* die onderlinge verhouding tussen die bande en die voertuig, byvoorbeeld die massa en veerstelsel van die voertuig;
Line 40 ⟶ 43:
* banddruk.
 
'n Nuwe band kan by 'n sekere snelheid byvoorbeeld 'n sekere hoeveelheid water verplaas (deur diesy groewe laat vloei), maar as die band afgeslyt is of die snelheid verhoog word, vorm die water 'n film tussen die band en die padoppervlak, waardeur die padhouvermoë verlore gaan en die voertuig gly.
 
Daar is 'n verskil tussen die gedrag van kruislaag- en straallaagbande. Die stewiger loopvlak van 'n straallaagband bring byvoorbeeld mee dat dit nie so maklik as 'n kruislaagband slyt nie en minder wrywing met die padoppervlak veroorsaak. 'n Straallaagband gly egter makliker.