Dasein: Verskil tussen weergawes

In Duits is Dasein die volkstaal vir "bestaan", soos in "Ek is tevrede met my bestaan" (''Ich bin mit meinem Dasein zufrieden''). Die term is gebruik deur verskeie filosowe voor Heidegger, veral [[Georg Wilhelm Friedrich Hegel]], met die betekenis van menslike "bestaan" of "teenwoordigheid. Dit is afgelei van ''da-sein'', wat letterlik beteken daar wees / daar bestaan<ref name="Cultural Criticism 1995 bl. 70">J. Childers/G. Hentzi eds., ''The Columbia Dictionary of Modern Literary and Cultural Criticism'' (1995) bl. 70</ref> - hoewel Heidegger vasbeslote was dat dit 'n onvanpaste vertaling van Dasein was.<ref>[[Hubert Dreyfus|Dreyfus, H. L.]], ''Being-in-the-World: A Commentary on Heidegger's Being and Time'' (Cambridge, MA: MIT Press, 1990).</ref>

Heidegger het probeer om die konsep Dasein te gebruik om die primêre aard van Syn (Engelsː "''Being''"; Duitsː "''Sein''") te ontbloot, en stem saam met Nietzsche en [[Wilhelm Dilthey]] dat Dasein altyd 'n wese is wat in die wêreld betrokke is: nie 'n onderwerp of die objektiewe wêreld alleen nie, maar die samehang van "Wees in-die-wêreld". Hierdie [[ontologie]]se grondslag van Heidegger se werk is dus teen die Kantiese "abstrakte agent" ten gunste van praktiese betrokkenheid met die omgewing. Dasein word geopenbaar deur projeksie in en betrokkenheid met 'n persoonlike wêreld - 'n nimmereindigende proses van betrokkenheid by die wêreld soos bemiddel deur die projekte van die self.

Heidegger beskou daardie taal, alledaagse nuuskierigheid, logiese stelsels, en algemene oortuigings verberg Dasein se aard van ditself. Outentieke keuse beteken om weg te draai van die kollektiewe wêreld van Hulle, aangesien Dasein, jou individualiteit, jou eie beperkte lewensduur, jou eie wese in die gesig staar. Heidegger het dus die konsep Dasein bedoel om 'n stap in die bevraagtekening van wat dit beteken om te wees-om jou eie wese te hê, jou eie dood te voorsien, jou eie waarheid te beleef.

Heidegger het ook die vraag van Dasein gesien as verder as die areas wat deur die positiewe wetenskap of in die geskiedenis van die [[metafisika]] beskryf word. "Wetenskaplike navorsing is nie die enigste manier van Syn wat hierdie entiteit kan hê nie, en dit is ook nie die een wat die naaste lê nie. Daarbenewens het Dasein self 'n besondere onderskeid in vergelyking met ander entiteite; [...] word dit ontologies onderskei deuronderskeideur die feit dat dit in Wese, dat Wese is 'n probleem daarvoor. "''[[Sein und Zeit]]'' (Syn en Tyd) beklemtoon die ontologiese verskil tussen entiteite en die wese van entiteite:" Wese is altyd die Wese van 'n entiteit." Die vasstelling van hierdie verskil is die algemene motief wat deur ''Sein und Zeit'' loop.

Sommige geleerdes stem nie saam met hierdie interpretasie nie, maar beweer dat vir Heidegger "Dasein" 'n gestruktureerde bewustheid of 'n institusionele "lewenswyse" aangedui het. Ander suggereer dat Heidegger se vroeë aandrang op die ontologiese prioriteit van Dasein in sy na-oorlogse geskrifte gedemp is.

Sommige het geargumenteer dat die oorsprong van Dasein in die Chinese filosofie en die Japannese filosofie gevind kan word. Volgens Tomonobu Imamichi is Heidegger se konsep van Dasein geïnspireer, (alhoewel Heidegger stilgebly het hieroor) deur Okakura Kakuzo se konsep van ''das-in-der-Welt-sein'' (synde in die wêreld-wees, wêreldwys) uitgedruk in ''The Book of Tea'' om [[Zhuangzi]] se [[Taoïsme|Taoïstiese filosofie]] te beskryf. Imamichi se onderwyser het in 1919 dit aan Heidegger aangebied, nadat hy die vorige jaar lesse met hom gevolg het. Parallelle konsepte word ook gevind in die Indiese filosofie enfilosofieen in die inheemse Amerikaanse kennis.