Claudio Abbado: Verskil tussen weergawes

'''Claudio Abbado''' (* [[26 Junie]] [[1933]], [[Milaan]] ‒ † [[20 Januarie]] [[2014]])<ref>{{it}} [http://www.ilpost.it/2014/01/20/live-morte-claudio-abbado/ Il Post]</ref> was 'n [[Italië|Italiaanse]] [[dirigent]] en musiekfundus. Hy is op [[26 Junie]] [[1933]] in [[Milaan]] gebore.<ref name="npr">{{cite web|url=http://www.npr.org/sections/deceptivecadence/2014/01/21/264506409/tracing-the-career-of-claudio-abbado-a-consummate-conductor|title=Abbado obituary|access-date=7 Maart 2019}}</ref> was 'n [[Italië|Italiaanse]] [[dirigent]] en musiekfundus. Hy was die musiekdirekteur van die Luzern-feesorkes, die La Scala-opera in [[Milaan]], die Weense Staatsopera, die Londense[[Londen Simfonieorkes]], die [[Chicago Simfonieorkes]] en die [[Berliner Philharmoniker]].

In 1958 het Abbado sy dirigentbuiging in [[Trieste]] gemaak.<ref name=ew/> Daardie somer het hy die Internasionale [[Serge Koussevitsky]] Kompetisie vir dirigente gewen<ref name="Harvard Bio"/> tydens die Tanglewood Musiekfees,<ref name=ew/><ref name=EB/> wat 'n aantal operaverskynings in Italië tot gevolg gehad het. In 1959 het hy sy eerste opera, ''The Love for Three Oranges'', in Trieste gedirigeer. Hy het in 1960 sy buiging as dirigent by La Scala gemaak. In 1963 het hy die Dimitri Mitropoulos-prys vir dirigente gewen,<ref name=EB/><ref name="Harvard Bio"/> wat hom toegelaat het om vir vyf maande saam met die [[New York Filharmoniese Orkes]] as 'n assistent-dirigent vir Bernstein te werk.<ref name=ew/> Abbado het sy professionele New York Filharmoniese Orkesbuiging op 7 April 1963 gemaak. 'n 1965 verskyning by die RIAS-fees in [[Berlyn]] het gelei tot 'n uitnodiging van [[Herbert von Karajan]] na die Salzburg-fees die volgende jaar ten einde saam met die [[Weense Filharmoniese Orkes]] te werk. In 1965 het Abbado sy Britse buiging met die Hallé Orkes gemaak, gevolg in 1966 deur sy [[Londen Simfonieorkes]] (LSO) debuut.<ref name=EB/><ref name="Telegraph"/>

Hy het van 1975 tot 1979 as die hoofgasdirigent van die Londense[[Londen Simfonieorkes]] (LSO) gedien<ref name="Kozinn">{{cite web | author=Allan Kozinn | url=https://www.nytimes.com/2014/01/21/arts/music/claudio-abbado-italian-conductor-dies-at-80.html | title=Claudio Abbado, an Italian Conductor With a Global Reach, Is Dead at 80 | work=The New York Times | date=20 Januarie 2014 | accessdate=7 September 2014}}</ref> en in 1979 die orkes se Hoofdirigenthoofdirigent geword,<ref name="iww" /><ref name="EB" /> welke pos hy tot 1987 gehou het (hy was ook vanaf 1984 tot sy dood die LSO se Musikale Direkteur).<ref>{{cite web|url=http://lso.co.uk/more/news/126-claudio-abbado-1933-2014|title = Claudio Abbado obituary | access-date =6 Maart 2016}}</ref> Hy was vanaf 1982 tot 1985 die hoofgasdirigent van die [[Chicago Simfonieorkes (CSO)]]. In 1986 het Abbado die ''Generalmusikdirector'' (GMD) van die stad van [[Wene]] geword, en was terselfdertyd ook vanaf 1986 tot 1991 die Musikale Direkteur van die Weense Staatsopera.<ref name="iww" /><ref name="EB">{{harvnb|Hoiberg|2010|p=8}}</ref> Gedurende sy tyd as GMD in Wene het hy in 1988 die musiekfees Wien Modern tot stand gebring. Hier het hy verskeie kontemporêre komponiste gerugsteun, insluitende György Ligeti, Pierre Boulez, en Luigi Nono.<ref name="npr" />

===[[Berliner Philharmoniker]]===

Abbado het die eerste keer in Desember 1966 die [[Berliner Philharmoniker]] gedirigeer. In die laat-1980's is daar verwag dat hy dalk musikale direkteur van die New York Filharmoniese orkes sou word.<ref name="npr" /> Hy is egter, na drie-en-dertig verskynings as gas-dirigentgasdirigent in 1989 deur die [[Berliner Philharmoniker|Berlynse Filharmoniese Orkes]] as hul hoofdirigent en musikale direkteur in opvolging van [[Herbert von Karajan]] verkies.<ref name="iww" /><ref name="EB" /><ref>{{harvnb|Ross|2001}}</ref> Gedurende sy Berlynse tyd het hy toegesien dat daar meer kontemporêre musiek in die orkes se programmering ingesluit word. In 1992 was hy medestigter van 'Berlin Encounters', 'n kamermusiekfees.<ref name="iww" /> In 1994 het hy artistieke direkteur van die Salzburgse Paasfees geword.<ref name="iww" /> In 1998 het hy sy vertrek van die Berlynse Filharmoniese Orkes aangekondig na die verstryking van sy kontrak in 2002.<ref>{{cite web | author=Alan Riding | url= https://www.nytimes.com/1999/06/24/arts/simon-rattle-will-direct-the-berlin-philharmonic.html | title=Simon Rattle Will Direct The Berlin Philharmonic | work=The New York Times | date=24 Junie 1999 | accessdate=22 Maart 2015}}</ref> Hy was voor sy vertrek in 2000 met maagkanker gediagnoseer,<ref>{{cite web | author=Daniel J Wakin | url=https://www.nytimes.com/2007/09/07/arts/music/07abba.html | title=Abbado, Ill, Cancels Appearances | work=The New York Times | date=7 September 2007 | accessdate=7 September 2014}}</ref> welke gelei het tot die kansellering van 'n aantal optredes met die orkes. Gevolglike mediese behandeling het tot die verwydering van 'n deel van sy spysverteringskanaal gelei,<ref name="Service" /> en hy het in 2001 alle dirigeer aktiwiteitedirigeeraktiwiteite vir drie maande gekanselleeropgeskort.<ref name="ilpost">{{cite web | url=http://www.ilpost.it/2014/01/20/live-morte-claudio-abbado/ | title=La morte di Claudio Abbado | work=[[Il Post]] | date=20 Januarie 2014 | accessdate=7 September 2014}}</ref>

In 2004 het Abbado teruggekeerterug gekeer na dirigeer en die Berlynse Filharmoniese Orkes vir die eerste keer sedert sy vertrek as hoofdirigent gedirigeer. Hy het konserte bestaande uit Mahler se Simfonie No. 6 lewendig opgeneem vir kommersiële vrystelling.<ref>{{cite web | author=David Gutman | url=http://www.gramophone.co.uk/review/mahler-symphony-no-6-11 | title=Mahler Symphony No 6 | work=Gramophone | date=2005 | accessdate=22 Maart 2015}}</ref> Die gevolglike [[CD]] het die "Beste Orkestrale Opname" en "Plaat van die Jaar" in ''Gramophone'' tydskrif se 2006 Gramophone Toekennings-toekennings gewen. Die Orkesakademie van die Berliner Philharmoniker het die ''Claudio Abbado Kompositionspreis'' (Claudio Abbado Komposisie-prys) ter ere van hom ingestel, welkewat in 2006, 2010 en 2014 toegeken is.