Juan Manuel Fangio: Verskil tussen weergawes

| nationality = {{flagiconvlagikoon|Argentinië}} ArgentynsArgentyn

| First race = [[1950 [[Britse Grand Prix]]

| First win = [[1950 [[Monaco Grand Prix]]

| Last win = [[1957 [[Duitse Grand Prix]]

| Last race = [[1958 [[Franse Grand Prix]]

'''Juan Manuel Fangio''' (* [[24 Junie]] [[1911]]; †– [[17 Julie]] [[1995]]) was 'n bekende [[Argentinië|Argentynse]] motorrenjaer en vyfmalige wenner van die [[Formule Een]]kampioenskap waarvan vier agtereenvolgend was tussen 1954–57.

Hy was aanvanklik nie baie suksesvol nie, maar dit het alles verander toe hy vir [[Alfa Romeo (Formule 1)|Alfa Romeo]] begin jaag het in 1950. Hy het die tweede plek in die kampioenskap van 1950 beklee en sy eerste titel in 1951 verower. Hy het goed gedoen in die 1952-seisoen in 'n [[Maserati]] totdat sy seisoen kortgeknip is deur 'n nekbesering wat hy in 'n ernstige ongeluk te [[Monza]] in [[Italië]] opgedoen het. In 1954 het hy weer teruggekeer en in 'n Maserati begin jaag en oorgeskakel na [[Mercedes AMG Petronas F1-Benzspan|Mercedes]] toe hulle in die middel van die seisoen ingeskryf het. Hy het in daardie jaar agt van die twaalf wedrenne gewen (ses van die agt wat deel gevorm het van die amptelike kampioenskapskalender) gewen en weer vir Mercedes in 1955 gejaag. Teen die einde van die tweede suksesvolle seisoen (wat oorskadu is deur die tragiese ramp te [[Le Mans]] waarin 81 toeskouers gesterf het), het Mercedes al die 1955-titels gewen en toe onttrek uit Formule Eenwedrenne.

In 1956 het Fangio na [[Scuderia Ferrari|Ferrari]] verskuif waar hy vir [[Alberto Ascari]] vervang het wat in 'n ongeluk gesterf het en toe sy vierde titel verower, deur eerste in drie wedrenne te eindig en tweede in al die oorblywende kampioenskapswedrenne. In 1957 het hy weer sy terugkeer na Maserati gemaak waar hy sy vyfde titel gewen het met 'n uitsonderlike poging om sy finale oorwinning by die [[Nürburgring]] in [[Duitsland]] te verseker. Na sy reeks agtereenvolgende kampioenskappe het hy in 1958 afgetree ná die [[Franse Grand Prix]] na hy 24 Grands Prix gewen het uit 'n totaal van 51 waaraan hy deelgeneem het.

Hy is op [[23 Februarie]] [[1958]] deur [[Kuba]]anse rebelle ontvoer maar is later weer vrygelaat. Hy was daarna tot en met sy dood 'n verteenwoordiger vir [[Mercedes-Benz]], waar hy dikwels in sy voormalige renmotors in vertoonrondtes deelgeneem het. In [[1990]] is hy ingelyf by die [[Internasionale Motorsport se ererol]]Ererol. Hy is na sy dood in die Ciudad de Balcarce begraafplaas in Argentinië begrawe.