Hugenotetonnel: Verskil tussen weergawes

Die tonnelprojek is vroeg in die 1970’s deur die [[Nasionale Vervoerkommissie]] aanvaar en raadgewende ingenieurs van Kaapstad, wat die opdrag gegee is om die tonnel te ontwerp, is bygestaan deur 'n [[Switserland|Switserse]] firma. Die Switserse kundigheid het die grootste aandeel hierin gehad, maar die Suid-Afrikaners se bydrae word ook erken.<ref name="Panorama" /> Toe die hoofkontrak vir die bou in 1984 gesamentlik aan 'n Suid-Afrikaanse en 'n [[Duitsland|Duitse]] konstruksiebedryfkonstruksiefirma toegeken is, was dit die grootste enkele ingenieurskontrak wat nog ooit deur die Nasionale Vervoerkommissie gesluit is.

Om die [[koolstofmonoksied]]- en sowel as die dieselrookvlakke op 'n veilige peil te hou, is baie aandag aan ventilasie bestee. Oorskry dit 'n voorafbepaalde peil en sou dit byvoorbeeld sig beperk, word die stelle waaiers aan beide punte van die tonnel outomaties aangeskakel om vars lug in te trek en rook en gas te onttrek.

Die uitleg van die hele beligting in die tonnel is so ontwerp dat motoriste se oë by die veranderende ligsterktes aanpas, soos byvoorbeeld te sien is in die hortjiesplafon aan die westelike ingang. In 1988 beskik die tonnel ook oor drie bykomende kragbronne indien 'n kragonderbreking sou plaasvind; die noodsaaklike stelsels word aan die gang gehou totdat die veiligheid van alle voertuie verseker is.<ref name="Panorama" />

Die uitgrawings aan die tonnel het op 18 Januarie 1985 begin. Aanvanklik is beplan om twee eenrigtingtonnels te bou, maar die energiekrisis van 1973 het die verwagte groei in die verkeer gedemp. Dus is besluit op een tonnel vir tweerigtingverkeer. As 'n proefneming is 'n loodstonnel eers langs die beoogde Hugenote-tonnel gegrawe. Die uitgrawing van die Hugenotetonnel is in twee fases onderneem. Geoloë het vasgestel dat die grond by die westelike portaal aan die Paarl-kant van die tonnel onstabiel en met water deurdrenk was, wat die uitgrawing bemoeilik het. Die probleem is toe oorkom deur die modderige grond te vries voordat die kern weggesny en die wande met haelspuitbeton bedek is.<ref name="Panorama" /> Die tweede fase het behels die boor en wegskiet van die graniet en sandsteen. Die werk is van weerskante af gedoen. Na tien maande was die tonnel deurgegrawe met 'n verskil van slegs 3 millimeter in die belyning by die ontmoetingspunt.<ref name="Panorama" /> Met die uitgrawings van beide tonnels is ongeveer 700 000 kubieke meter rots verwyder en 1 400 ton [[plofstof]] gebruik. Sodra die verkeersdrukte dit regverdig, sal die loodstonnel voltooi en vir verkeer oopgestel word.

Die toltonnel is op [[18 Maart]] [[1988]] deur die destydse Staatspresident [[P.W. Botha]] geopen. Die skêr waarmee die lint geknip is, is dieselfde een as dié wat die destydse Eerste Minister, dr. [[D.F. Malan]], in 1949 gebruik het om die lint te knip met die opening van die Du Toitsklooftonnel en -pas. In sy toespraak tydens die opening van die tonnelkompleks het die Staatspresident, [[P.W. Botha]], gesê die Hugenotetonnel kan met reg as 'n ekonomiese hartomleiding vir Suid-Afrika beskou word. Mnr. Botha het voorts gesê die tonnel het simboliese betekenis vir Suid-Afrika: 'n tonnel het die kenmerk dat hoe dieper 'n mens ingaan, hoe breër word die perspektief na die uitgang. Hy het ook 'n beroep op alle Suid-Afrikaners gedoen om in die lig van dié simboliek nie in die tonnel van die lewe te bly nie, maar deur te gaan op soek na breër perspektiewe.<ref name="Panorama">Van Wyk, A. 1988. Die Hugenotetonnel: 'n ingenieurstriomf. ''Suid-Afrikaanse Panorama'', Augustus-uitgawe, bl. 10-15 </ref> Dit is die Hugenotetonnel genoem uit erkenning vir die bydrae wat die [[Franse Hugenote]] in Suid-Afrika in die algemeen, en die streek waarin die tonnel geleë is in die besonder, gespeel het. Teen die pryse van 1988 het die totale koste aan die tonnel van 3.,9 km, R200 miljoen beloop.