Halogenoalkaan: Verskil tussen weergawes

Vanuit die strukturele perspektief kan halogenoalkane geklassifiseer word volgens die verbinding van die koolstofatoom waaraan die halogeen geheg is. In primêre (1°) halogenoalkane is die koolstof wat die halogeenatoom dra slegs aan een ander alkielgroep geheg. 'n Voorbeeld is chlooretaan ({{chem|CH|3|CH|2|Cl}}). In sekondêre (2°) halogenoalkane het die koolstof wat die halogeenatoom dra twee C–C bindings. In tersiêre (3°) halogenoalkane het die koolstof wat die halogeenatoom dra drie C–C bindings.{{R|LibreTexts2018}}

In die proses van hidrohalogenering reageer 'n alkeen met 'n "droë" waterstofhalogenied (HX) soos waterstofchloried (HCl) of waterstofbromied (HBr) om 'n mono-halogenoalkaan te vorm. Die dubbele binding van die alkeen word vervang deur twee nuwe bindings, een met die halogeen en een met die waterstofatoom van die waterstofsuur. Volgens Markovnikov se reël{{R|Hughes}} sal die halogeen meer geneig wees om aan die meer gesubstitueerde koolstof te heg. Dit is 'n elektrofiele byvoegingsreaksie. Water moet afwesig wees, anders is daar 'n neweproduk van 'n halogenohydrien. Die reaksie moet noodwendig in 'n droë inerte oplosmiddel soos CCl₄ uitgevoer word of direk in die gasfase. Die reaksie van alkyne is soortgelyk, met die produk 'n geminale dihalide (halogene op dieselfde koolstof atoom); weereens word Markovnikov se reël gevolg.