Pi-binding: Verskil tussen weergawes

Content deleted Content added
k knooppuntvlak → noduspuntvlak
Sigma-binding skakel
Lyn 2:
[[Lêer:Pi-Bond.svg|duimnael|links|Twee p-orbitale wat 'n π-binding vorm, met die noduspuntvlak in blou]]
[[Lêer:Ethylene 3D.png|duimnael|regs|100px|[[Etileen]] met p-orbitale (in groen bo en onder).]]
Pi-bindings is gewoonlik swakker as [[sigma-bindingsbinding]]s. Die C=C dubbelbinding, saamgestel uit een sigma- en een pi-binding,{{R|Streitwieser}} het 'n [[bindingsenergie]] van minder as twee keer die van 'n enkelvoudige binding C-C, wat aandui dat die stabiliteit wat deur die pi-binding toegevoeg word, minder is as die stabiliteit van 'n sigma-binding. Vanuit die perspektief van die [[kwantummeganika]] word die swakheid van die π-binding verklaar deur aansienlik minder oorvleueling tussen die komponent p-orbitale as gevolg van hul parallelle oriëntasie. Dit word gekontrasteer deur sigma-bindings wat bindingsorbitale direk tussen die kerne van die bindingsatome vorm, wat lei tot groter oorvleueling en 'n sterk sigma-binding.
 
[[Elektron]]e in pi-bindings word soms pi-elektrone genoem. Molekulêre fragmente wat deur 'n pi-binding verbind word, kan nie om daardie binding draai sonder om die pi-binding te breek nie, omdat rotasie die parallelle oriëntasie van die samestelde p-orbitale vernietig.