Hugenotetonnel: Verskil tussen weergawes
Content deleted Content added
k kat. |
AFM (besprekings | bydraes) No edit summary |
||
Lyn 1:
<!-- Die '''Hugenotetonnel''' in die provinsie [[Wes-Kaap]] is met 'n lengte van 3,9 kilometer die langste padtonnel in [[Suid-Afrika]] en die suidelike halfrond. Die toltonnel is op [[18 Maart]] [[1988]] deur die destydse Staatspresident Pieter Willem Botha geopen en word ter ere van die Franse [[Hugenote]] só genoem. In die jaar van die tonnel se opening vier Suid-Afrika die koms van die Franse setlaars in [[1688]].
Die Hugenotetonnel is 'n veilige alternatief vir die gevaarlike Du Toitskloofpas tussen die [[Paarl]] en [[Worcester]] op die N1-hoofweg, wat in die tydperk tussen [[1949]] en [[1988]] die enigste roete oor die Klein Drakensteinberge is, en spaar motoriste 'n hoogtestyging van 379 meter.
Lyn 9:
[[en:Huguenot Tunnel]]
-->
Die '''Hugenotetonnel''' verbind [[Worcester]] en die [[Paarl]] op die [[N1]] deur die [[Klein Drakensteinberge]]. Dit is die langste padtonnel in die [[suidelilke halfrond]] en [[Suid-Afrika]] se eerste toltonnel.
== Redes vir die tonnel ==
Die Klein Drakensteinberge vorm ‘n versperring tussen die suidwestelike deel van die [[Boland]] en die binneland. Ontwikkelinge in die landbou en nywerheid het die verkeersdrukte so laat toeneem dat die bestaande bergpasse ontoereikend geword het. Na jarelange beplanning en ondersoeke na verskeie alternatiewe skemas en roetes is besluit om die Hugenotetonnel te bou.
Verskeie redes het gelei tot die keuse van ‘n tonnel. Die ekologie van die Klein Drankensteinberge is sensitief. Om ‘n pad met ‘n aanvaarbare helling oor die berge te bou sou groot uitgrawings en hoë opvullings vereis wat ‘n nadelige invloed op die omgewing sou hê.
In die laaste ses maande van 1987 was daar 73 ongelukkke op die [[Du Toitskloofpas]]. Baie minder ongelukke sou in die tonnel voorkom omdat alle skerp draaie uitgesny sou wees. Daarby sou swak weersomstandighede geen invloed op die verkeer hê nie. Die tonnel verkort die roete met 11km en 'n styging van 379m word uitgeskakel. 'n Aansienlike brandstof-, slytasie- en tydsbesparing sou bereken kon word. Teen 90 km/h neem dit die motoris nou sowat 4 minute om deur die tonnel te ry.
== Beplanning ==
Die tonnelprojek is vroeg in die 1970’s deur die [[Nasionale Vervoerkommissie]] begin. ‘n [[Switserland|Switserse]] firma is aangestel om dit te ontwerp. Toe die hoofkontrak vir die bou in 1984 gesamentlik aan ‘n Suid-Afrikaanse en ‘n [[Duitsland|Duitse]] konstruksiebedryf toegeken is, was dit die grootste enkele ingenieurskontrak wat nog ooit deur die Nasionale Vervoerkommissie gesluit is.
== Vorm ==
Die tonnel het ‘n konvensionele hoefystervorm. Met behulp van spesiale rekenaartegnologie is tot in die fynste besonderhede beplan met die oog op verkeersveiligheid.
== Padoppervlak ==
Die pad deur die tonnel is van beton, want teer kan maklik brand. Dit het ‘n effense helling sodat gevaarlike en dalk vlambare vloeistowwe wat per ongeluk gemors word, vinnig kan wegloop na vore langs die hele lente van die tonnel. Elke 40m is ‘n dreineringsgat waarin die vloeistof opgevang en ondergronds weggevoer word. Skerp draaie en steil hellings kom nie in die tonnel voor nie.
== Ventilasie ==
Om die koolstofmonoksied- en sowel die dieselrookvlakke op ‘n veilige peil te hou, is baie aandag aan ventilasie betee. Oorskry dit ‘n voorafbepaalde peil en sou dit byvoorbeeld sig beperk, word die stele waaiers aan beide punte van die tonnel outomaties aangeskakel om vars lug in te trek en rook en gas te onttrrek.
== Beligting ==
Die uitleg van die hele beligting in die tonnel is so ontwerp dat motoriste se oë by die veranderende ligsterktes aanpas.
== Veiligheidseienskappe ==
Vir noodgevalle is 27 stilhouplekke ingerig met brandblussers en ‘n telefoonverbinding met die beheersentrum. Verkeersligte en spoedtekens word rekenaarbeheer. Sestien televisiekameras gee die beheersentrum ‘n deurlopende beeld van die situasie in die tonnel. Hierdie beheersentrum is permanent beman en staan in verbinding met die polisie en brandweer van Worcester en die Paarl en die Metro-nooddiens van Kaapstad. Sou ‘n kragonderbreking voorkom, verskaf bystandsbatterye genoeg lig totdat die tonnel ontruim is. Indien ‘n motoris byvoorbeeld ‘n ander verbysteek, gaan ‘n alarm in die beheerkamer af. Die TV-beelde toon dan duidelik wie waar die verkeersreëls oortree het. ‘n Spesiaal toegeruste brandweerwa staan by die beheersentrum gereed. ‘n Radio-verbinding maak dit tegnies moontlik om radio-uitsendings in die tonnel te onderbreek en motoriste teen gevare te waarsku. Voertuie tot ‘n maksimum van 5m bo die padoppervlak kan die tonnel gebruik. Alle swaar voertuie word eers ondersoek voordat hulle toegelaat word. Onpadwaardige voertuie en die wat te veel rook afgee, word geweer. Al die veiligheidstoerusting het met die bou van die tonnel saam R35miljone gekos.
== Konstruksie ==
Die uitgrawings aan die tonnel het op 18 Januarie 1985 begin. Aanvanklik is beplan om twee eenrigtingtonnels te bou, maar die energiekrisis van 1973 het die verwagte groei in die verkeer gedemp. Dus is besluit op een tonnel vir tweerigtingverkeer. As ‘n proefneming is ‘n loodstonnel eers langs die beoogde Hugenote-tonnel gegrawe. Met die uitgrawings van beide tonnels is ongeveer 700 000 kubieke meter rots verwyder en 1 400 ton plofstof gebruik. Sodra die verkeersdrukte dit regverdig, sal die loodstonnel voltooi en vir verkeer oopgestel word.
== Opening van die tonnel ==
Die tonnel is op 18 Maart 1988 deur pres. [[PW Botha]] geopen. Dit is die Hugenotetonnel genoem uit erkenning vir die bydrae wat die Franse Hugenote vir Suid-Afrika in die algemeen en die streek waarin die tonnel geleë is in die besonder. Teen die pryse van 1988 het die totale koste aan die tonnel van 3,9km R200miljoen beloop.
== Bibliografie ==
*Huisgenoot. 10 Maart 1988
*Suid-Afrikaanse Oorsig. 1 April 1988
*U gids tot die Hugenote-tonnel. Uitgegee deur die Departement van Vervoer
| |||