Hy was ‘n'n kragtige teenstander van Cecil Rhodes en die Progressiewe Party en het gehelp om die goewerneurskap van William Philip Schreiner te beëindig in 1902, en opponeer Lord Milner. Hy word 'n jaar lank tronk toe gestuur gedurende die [[Tweede Vryheidsoorlog|Anglo-Boereoorlog]].<ref>"Pers van Suid-Afrika", ''[[The Times]]'', 31 Mei 1935</ref>
Hy was aanvanklik teen die Britse koloniale invloed en ondersteun die Boere republieke gedurend die Boere-oorlog (1899 tot 1902). Hy word egter oorreed deur die Britse aanbod van rekonsiliasie teen die einde van die oorlog en sy ondersteuning vir die eerste verenigde regering was een van die deurslaggewende faktore om vrede te handhaaf.
In 1900 word hy verkies tot die Kaapse AssemblyWetgewende Vergadering as lid van die [[Afrikanerbond (party|Afrikanerbond]]. Hy word later ook verkies tot leier van die party. In 1908 bedank hy as redakteur van ''[[Ons Land]]'' en word aangestel as die minister van Landboulandbou in [[John X. Merriman]] se regering. Na die [[Uniewording|totstandkoming van die Unie van Suid-Afrika]], word hy verkies tot die Parlement vir die [[Suid-Afrikaanse Party]] en hy word aangestel in [[Louis Botha]] se regering as Ministerminister van Opvoedingopvoeding. In 1912 word hy ook Ministerminister van Mynboumynbou (later Mynboumynbou en Industrienywerhede). Hy bly aan in die parlementkabinet van genl. [[Jan Smuts]], wat Botha opvolg en in 1920 word hy ook daar Ministerminister van Landboulandbou. Hy neem ook waaragt asmaande Eerstelank Ministerwaar viras agteerste maandeminister terwyl Botha en Smuts die Parys se Vredeskonferensie in [[Frankryk]] bywoon in 1919. Na die val van Smuts se regering in 1924 het Malan nooit weer ‘n'n portefeulje gekry nie. In 1927 word hy tot die Senaat gekiesverkies<ref>"Nuusoorsig", ''[[The Times]]'', 29 Maart 1927</ref> en in Januarie 1940 word hy verkies tot Speaker<ref>"Generaal Hertzog en die Oorlog", ''[[The Times]]'', 20 Januarie 1940</ref>, 'n pos wat hy beklee tot en met sy dood.
