Weltenburger Enge
| Hierdie artikel is 'n weesbladsy. Dit is nie geskakel of in ander bladsye ingesluit nie. Help Wikipedia deur na moontlike teks te soek en 'n skakel hierheen te plaas. |
Die Weltenburger Enge is 'n vernouing van die Donauvallei in die Neder-Beierse distrik Kelheim wat amptelike erkenning geniet as natuurbewaringsgebied en geotoop.[1] Oor 'n afstand van vyf kilometer vloei die Donau hier deur tussen 40 en 100 meter hoë kalksteen-rotswande uit die Juratydperk. Tussen die oorhangende rotse met talle grotte is daar steil beboste hellings.
Die rivierravyn is in die suide van die bergreeks Fränkische Alb tussen Kelheim en die Klooster Weltenburg geleë. Die Donau het hier deur die eeue al dieper in die kalksteenrotse ingekerf en 'n landskap gevorm wat as een van die laaste grotendeels onbeboude Donau-rivierlandskappe 'n toevlugsoord vir talle seldsame plant- en dierspesies geword het, waaronder die sogenaamde "vuurwerkplant" of wit diptam (Dictamnus albus) en oehoe.
Kulturele besienswaardighede soos die Klooster Weltenburg vorm 'n onskeibare simbiose met die ongerepte natuur en maak van die landskap die enigste in Beiere waaraan 'n Europa-diploma toegeken is. Nogtans dra die kulturele trekpleisters, wat jaarliks honderdduisende besoekers lok, by tot die konflikpotensiaal wat toerisme vir die natuurbewaringsgebied inhou.
Ontstaansgeskiedenis wysig
Die massiewe kalkrotse in die rivierravyn is tussen 135 en 154 miljoen jaar gelede in die Laat Juratydperk as sedimentgesteente gevorm. Groot dele van Suid-Duitsland was in dié geologiese tydperk deur 'n subtropiese see met vlak water bedek. Die kalk-skelette van seediere is deur seegolwe omgevorm tot kalksedimente. Vloeiende water het later op baie plekke die kalk opgelos en grotte in die rotsformasies gevorm.
In geologiese opsig is die diep ravyn nie deur die Donau in die massiewe Jurarotse gesny nie, maar deur een van sy destydse klein syriviere, die sogenaamde Oerlech. Die Oerdonau se watermassas het vyf miljoen jaar gelede verder noordwaarts *n ravyn in die Fränkische Alb-gebergte se kalktafel ingekerf en sodoende die Oerdonauvallei gevorm (tans die Altmühlvallei tussen Dollnstein en Kelheim).
Eers gedurende die sogenaamde Riss-ystydperk sowat 150 000 jaar gelede is 'n verbinding tussen die twee rivierbeddings gevorm, en Donauwater het deur die bed van sy vroeëre syrivier gestroom. Die Weltenburger Enge is dus streng genome deur die Lech-rivier geskep, terwyl die Donau vanaf Dollnstein die pad vir die Altmühlrivier gebaan het.[2]