Wikipedia

Temple du Marais


Die Temple du Marais, soms bekend as die Temple Sainte-Marie, of histories, as die Kerk van Sainte Marie de la Visitation, is 'n Protestantse kerk wat geleë is in die 4de arrondissement van Parys in die distrik Le Marais by Rue Saint-Antoine 17. Dit is oorspronklik gebou as 'n Rooms-Katolieke klooster deur die Kloosterorde van die Visitasie van die Heilige Maria, waarvan die susters algemeen bekendstaan as die Visitandines. Die kerk is tydens die Franse Rewolusie gesluit en later aan 'n Protestantse gemeente gegee wat tot vandag toe nog die bediening aldaar voortsit. Die naaste metro-stasie is Bastille.

Temple du Marais
Die argitektonies indrukwekkende Temple du Marais soos gesien vanaf die straat
Die argitektonies indrukwekkende Temple du Marais soos gesien vanaf die straat
Denominasie  Protestantisme[1]
Huidige predikant(e)  Gilles Boucomont, Caroline Bretones
Belydende lidmate  300[2]
Adres 17 rue Saint-Antoine, 75004 4e arrondissement de Paris, Parys

Katolieke klooster

wysig
 
Jane Frances de Chantal, die stigter van die klooster
 
Detail van die Turgot kaart van Parys wat die omgewing rondom die kerk in die 1730's toon. Die kerk is 'n halwe blok geleë vanaf die Bastille vesting

Die Orde van die Visitasie van Heilige Maria is in 1610 gestig deur Sint Francis de Sales en Sint Jane Frances de Chantal in Annecy as 'n Katolieke orde van nonne. In 1619 is daar 'n aanvang geneem met 'n klooster, wat die huidige kerk gebou het. Die kruin van die orde word nog steeds bokant die ingang van die roosvenster vertoon.[3] Die gebou is in 1632 deur François Mansart in die Barok-styl ontwerp. Die kerk se weldoener, Noël Brûlart de Sillery, 'n bewonderaar van die Panteon in Rome, het 'n gesentraliseerde plan begeer. Mansart, ongetwyfeld ook beïnvloed deur die kapel van die Château d'Anet, het 'n hoogs oorspronklike ontwerp gelewer, met agt gekonnekteerde subsidiêre ruimtes rondom die sentrale 13-metre (44-foot) koepel.[4] Die ontwerp van die buitekant is ook redelik oorspronklik, met die drie komponente op straatvlak, die boog met sy Michelangelo-geïnspireerde portaal en kruis wat uitsteek, te wete die toit à l'impèriale met 'n lantern en die kruis bo die spits, wat die oog hemelwaarts trek.[5] Die konstruksie van die gebou is behartig deur Michel Villedo.[6]

Sint Vincent de Paul was agt-en-twintig jaar lank die geestelike leier van die klooster.[7] Die kerk se krip, wat in 1665 voltooi is, was die mausoleum vir die familie van Nicolas Fouquet, die Superintendent van Finansies vir Louis XIV, wie se oorskot 'n jaar na sy dood na Parys geneem is. Die graftombe van Henri, Markies de Sévigné, die man van die bekende skryfster Marie de Rabutin-Chantal, is ook geleë in die kerk.[8]

Tydens die Franse Rewolusie is die klooster in 1790 beset en die meubels verkoop. Die gebou is omskep in 'n stoorplek vir boeke. In 1792 is die susters verdryf. Die "Vereniging vir Vriende van die Reg", wat gelei is deur die courtesan Theroigne de Mericourt, het die kapel vir vergaderings gebruik. In 1796 is die geboue verkoop en later afgebreek.[9][10]

Na die rewolusie het die susters hul klooster weer opgerig as die Monastère de la Visitation in Denfert-Rochereaulaan 68, waar dit tot vandag toe steeds voortgaan.[11] Die oorskot van die beskermheer van die klooster, Noël Brûlart de Sillery, sowel as van Biskop André Frémiot (Aartsbiskop van Bourges en broer van Jane de Chantal), is in 1836 na die nuwe ligging geneem, eerder as om dit in 'n Protestantse kerk te laat.[12]

Protestante Kerk

wysig
 
Die kerk tydens die Paryse Commune, toe dit aansienlike skade opgedoen het

Na die Concordat van 1801 is die kerk saam met Sint-Louis-du-Louvre en die kapel van die Pentemont Abdy oorgedra vir die gebruik van Gereformeerde gelowiges in Parys, wat sedert die herroeping van die Edik van Nantes in 1685 gedwing is om in die geheim of in die kapelle van buitelandse ambassades te aanbid. Tydens pastoor Paul-Henri Marron se eerste preek in die nuwe kerk het hy opgemerk hoe Protestante nou in vryheid en veiligheid kan aanbid, tussen die simbole van die onderdrukking van hul voorgeslagte, die Bastille en die tuiste van die Jesuïete in die Lycée Charlemagne.[13]

Die kerk was die tuiste van die beroemde stadsbeplanner, Georges-Eugène Haussmann, en die argitek Victor Baltard, tydens hul studentedae aan die Lycée Henri-IV. Alhoewel Baltard 'n Lutherse gelowige was, het hy hom geskaar by sy meer radikale Protestantse eweknieë en na die strenger Calvinistiese kerk gegaan.[14] In 1830 was die kerk die ligging vir die staatsbegrafnis van Benjamin Constant.[15]

Die gebou is in Mei 1871 tydens die Paryse Commune beskadig deur hewige gevegte by 'n barrikade direk voor die kerk.[16] Restourasiewerk is in 1874 deur Marcellin Varcollier onderneem. Die standbeelde is gemaak deur Ernest-Eugène Hiolle.[17] Die orrel van die kerk is in 1895 deur Joseph Merklin gebou, met bykomende werk deur Haerpfer in 1960, en Heddelin in 1992.[18]

Elisée Lacheret het in 1902 die predikant van die kerk geword. Hy was afkomstig van die meer teologies-liberale Temple Protestant de l'Oratoire du Louvre. As president van die permanente kommissie van die Hervormde Kerk het hy 'n belangrike rol gespeel tydens die debat wat gelei het tot die Laïcité-beleid wat in 1905 die kerk en staat in Frankryk geskei het.[19] 'n Gedenkplaat in die kerk herdenk sy rol in die versekering van die vrye beoefening van godsdiens sowel as in die organisering van die Eglises Réformées Evangéliques, die evangeliese vleuel van die Gereformeerde kerk.[20] Tydens die wêreldoorloë is die kerk se krip gebruik as 'n skuilplek vir bombardemente.[21]

Die kerk bly vandag voortleef as deel van die Verenigde Protestantse Kerk van Frankryk en het die afgelope jare geweldige groei getoon; van 'n handvol kerkgangers in 2004, tot 300 weeklikse besoekers, meestal onder die ouderdom van 40.[22] Daar is Franse dienste op Sondae om 10:30, 'n Afrika gemeenskapsdiens (in Frans) om 13:00, 'n Japannese diens om 16:00, en 'n Arabiese diens om 18:00. Die gemeente hou ook baie aktiwiteite deur die week, waaronder gebeds- en Bybelstudiegroepe.[23] Die kerk is oop vir toeriste op Saterdagmiddae van 15:30 tot 17:30 en vrywilligers bied ook toere aan.[24]

Galery

wysig
  •  
    Gevegte speel reg voor die kerk af op 25 Mei 1871 tydens die Paryse Commune
  •  
    Die kerk voor restourasie van die fasade
  •  
    Die deur met die standbeelde van liefdadigheid (regs) en religie (links) deur Ernest-Eugène Hiolle
  •  
    Die kerk word verlig gedurende die aand, met die spits en die toit à l'impèriale wat agter die kruisboog reis
  •  
    'n Kunsopvoering tydens Nuit Blanche, 2010

Verwysings

wysig
  1. ↑ (fr) "Evangélisation". Temple du Marais.
  2. ↑ (fr) Laure Salamon (27 September 2013). "L'étonnant succès du temple du Marais". La Croix.
  3. ↑ (en) Pernin, Raphael (1912). "Visitation Order". The Catholic Encyclopedia. New York: Robert Appleton. 15.
  4. ↑ (fr) "Eglise Reformée du Marais". Paris Marais.
  5. ↑ (en) Ayers, Andrew (2004). The Architecture of Paris: An Architectural Guide. Edition Axel Menges. p. 102. ISBN 978-3-930698-96-7.
  6. ↑ (fr) Pénin, Marie-Christine. "Couvent des Filles de la Visitation Sainte-Marie de la rue Saint-Antoine". Tombes Sépultures dans les cimetières et autres lieux.
  7. ↑ (en) "Temples in Paris: Catholic churches and other places devoted to Protestant worship after the Concordat in 1801". Musée virtuel du Protestantisme.
  8. ↑ (fr) Pénin, Marie-Christine. "Couvent des Filles de la Visitation Sainte-Marie de la rue Saint-Antoine". Tombes Sépultures dans les cimetières et autres lieux.
  9. ↑ (en) Ayers, Andrew (2004). The Architecture of Paris: An Architectural Guide. Edition Axel Menges. p. 102. ISBN 978-3-930698-96-7.
  10. ↑ (en) "Temples in Paris: Catholic churches and other places devoted to Protestant worship after the Concordat in 1801". Musée virtuel du Protestantisme.
  11. ↑ (fr) "Monastère de la Visitation". Monastic Euro. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 22 November 2018. Besoek op 3 Desember 2020.
  12. ↑ (fr) Pénin, Marie-Christine. "Couvent des Filles de la Visitation Sainte-Marie de la rue Saint-Antoine". Tombes Sépultures dans les cimetières et autres lieux.
  13. ↑ (fr) Paris guide par les principaux écrivains et artistes de la France. Paris: A. Lacroix , Verboeckhoven. 1867. p. 766. temple pentemont restauration.
  14. ↑ (en) Mead, Christopher Curtis (2012). Making Modern Paris: Victor Baltard's Central Markets and the Urban Practice of Architecture. University of Pennsylvania Press. p. 26. ISBN 978-0-271-05087-4.
  15. ↑ (en) "Temples in Paris: Catholic churches and other places devoted to Protestant worship after the Concordat in 1801". Musée virtuel du Protestantisme.
  16. ↑ (fr) Villate, Laurent. Vivre et survivre dans le Marais. Editions Le Manuscrit. p. 239. ISBN 9782748151336.
  17. ↑ (fr) "Eglise Reformée du Marais". Paris Marais.
  18. ↑ (fr) "Paris, temple Sainte Marie". Les Orgues de France.
  19. ↑ (fr) Harismendy, Patrick (2005). Les protestants et la séparation des Eglises et de l'Etat. Librairie Droz. p. 603ff. ISBN 9782600010443.
  20. ↑ (fr) "Pasteur Elisée Lacheret". Site Pasteurs.
  21. ↑ (fr) "Un peu d'histoire sur le temple et ses pierres". Temple du Marais.
  22. ↑ (fr) Salamon, Laure (27 September 2013). "L'étonnant succès du temple du Marais". La Croix.
  23. ↑ (en) "News in English". Temple du Marais.
  24. ↑ (fr) "Un peu d'histoire sur le temple et ses pierres". Temple du Marais.

Eksterne skakels

wysig

48°51′12″N 2°21′59″O / 48.85333°N 2.36639°O / 48.85333; 2.36639

Ontsluit van "https://af.wikipedia.org/w/index.php?title=Temple_du_Marais&oldid=2616730"