Theodosius II van Bisantium
Theodosius II (Latyn: Flavius Theodosius Junior Augustus, Grieks: Θεοδόσιος Β'; 10 April 401 – 28 Julie 450) was die Bisantynse keiser van 408 tot 450. Hy was ook bekend as Theodosius die Jonge[1] en Theodosius die Kalligraaf.
| Theodosius II | |
|---|---|
| Keiser van die Bisantynse Ryk | |
 | |
| Bewind | Januarie 402 – 1 Mei 408 (saam met Arcadius); 1 Mei 408 – 28 Julie 450 (alleen, met sy suster Pulcheria as regent van 408 tot 416) |
| Volle naam | Flavius Theodosius Augustus |
| Dinastie | Theodosius |
| Gebore | 10 April 401 n.C. |
| Oorlede | 28 Julie 450 n.C. |
| Voorganger | Arcadius |
| Opvolger | Marcianus |
| Eggenote | Aelia Eudocia |
| Kinders | Licinia Eudoxia |
| Vader | Arcadius |
| Moeder | Aelia Eudoxia |
Hy is veral daarvoor bekend dat hy die Theodosiese Wetboek uitgevaardig het en die Theodosiese Mure van Konstantinopel laat bou het.
Bewind
wysig
Theodosius is in 401 gebore as die enigste seun van keiser Arcadius en sy vrou, Aelia Eudoxia. Hy is reeds in Januarie 402 tot medekeiser saam met sy pa verklaar en was die jongste persoon in die Romeinse geskiedenis met die titel augustus.[2] In 408 is sy pa dood en het die sewejarige keiser van die oostelike deel van die Romeinse Ryk geword.
Die regering is eers waargeneem deur die prefek Anthemius onder wie se toesig Konstantinopel se Theodosiese mure laat bou is.
In 414 is Theodosius se ouer suster Pulcheria tot augusta verklaar en het sy die bewind as regent oorgeneem. Teen 416 is Theodosius tot augustus uit eie reg verklaar en het die regentskap geëindig, maar sy suster het steeds ’n groot invloed op hom uitgeoefen. In Junie 421 is Theodosius getroud met Aelia Eudocia, ’n vrou van Griekse afkoms.[3][4] Hulle het ’n dogter, Licinia, gehad.
Vanweë Theodosius se toenemende belangstelling in die Christendom, aangevuur deur die invloed van Pulcheria, het hy ’n oorlog teen die Persiese Sassaniede begin wat Christene vervolg het. Die oorlog het gelykop geëindig toe die Romeine gedwing is om vrede te maak weens die bedreiging van die Hunne.[5]
In 423 is die keiser van die westelike deel van die ryk, Honorius, Theodosius se oom, dood en die hofamptenaar Johannes is tot keiser verklaar. Honorius se suster Galla Placidia en haar jong seun, Valentinianus, het na Konstantinopel gevlug om hulp te soek en in 424 het Theodosius oorlog teen Johannes verklaar. In Mei 425 het Valentinianus III keiser van die weste geword, met sy ma as regent. Om bande tussen die twee dele van die ryk te versterk, is Theodosius se dogter, Licinia Eudoxia, as bruid aan Valentinianus beloof.
Universiteit en wetboek
wysigIn 425 het Theodosius die Universiteit van Konstantinopel gestig met 31 professorate. Van die vakrigtings was die reg, filosofie, medies, astronomie en musiek.
In 429 het Theodosius ’n kommissie aangestel om al die wette sedert die bewind van Konstantyn I bymekaar te maak en ’n amptelike regstelsel daar te stel. Dit is nie volvoer nie, maar ’n tweede kommissie het die werk voltooi en die Codex Theodosianus is in 438 uitgevaardig. Dit het in die volgende eeu die basies gevorm van die wetboek van keiser Justinianus I.
Oorlog teen die Hunne, Perse en Vandale
wysigDie Oostelike Ryk is dikwels deur die Hunne aangeval. In 447 het hulle verskeie stede vernietig en die buitewyke van Konstantinopel bereik. ’n Ooreenkoms is met die Oostelike Ryk aangegaan waarvolgens die keiser belasting aan die Hunne sou betaal van 350 Romeinse pond (sowat 114,5 kg) goud tot in 435 en daarna dubbel dié hoeveelheid.
Toe die Romeinse deel van Afrika in 439 verower word deur die Vandale, het die Oostelike en Wes-Romeinse Ryk troepe na die Romeinse provinsie Sisilië gestuur om die Vandale aan te val, maar dié projek het misluk. Toe die Hunne en Sassaniede sien die ryk se grense word nie goed bewaak nie, het hulle oorlog verklaar. In 443 is twee Romeinse leërs deur die Hunne verslaan en uitgewis. In die daaropvolgende vredesooreenkoms is die Romeinse belasting verdriedubbel tot 2 100 Romeinse pond (sowat 687 kg) goud, waarna die Hunne teruggetrek het. Die oorlog teen die Sassaniede het egter onbeslis geëindig en vrede is in 422 gemaak sonder enige verandering aan die stand van sake.
Dood
wysigTheodosius is in 450 oorlede ná ’n perdryongeluk. In die daaropvolgende magstryd het sy suster Pulcheria, wat kort tevore na die hof teruggekeer het, gewen teen die eunug Chrysaphius. Sy het met die generaal Marcianus getrou en hy het keiser geword.
Verwysings
wysig- ↑ Gibbon, Edward. The Decline and Fall of the Roman Empire, Hoofstukke 32 & 34
- ↑ "argiefkopie". Geargiveer vanaf die oorspronklike op 7 November 2017. Besoek op 13 Januarie 2013.
- ↑ Duncan, Alistair (1974). The noble heritage: Jerusalem and Christianity, a portrait of the Church of the Resurrection. Longman. p. 28. ISBN 0-582-78039-X.
- ↑ Morgan, Robin (1996). Sisterhood is global: the international women's movement anthology. Feminist Press. p. 270. ISBN 1-55861-160-6.
- ↑ Warren T. Treadgold, A history of the Byzantine state and society, Stanford University Press, 1997, ISBN 0-8047-2630-2, bl. 90.
- S. Crogiez-Pétrequin, P. Jaillette, J.-M. Poinsotte (eds.), Codex Theodosianus V. Texte latin d'après l'édition de Mommsen. Traduction, introduction et notes, Brepols Publishers, 2009, ISBN 978-2-503-51722-3
- Fergus Miller: A Greek Roman Empire: Power and Belief Under Theodosius II. University of California Press, Berkeley 2006.
- Vasiliki Limberis, Divine Heiress: The Virgin Mary and the Creation of Christian Constantinople (Londen: Routledge, 1994).
- Hugh Elton, "Imperial politics at the court of Theodosius II," in Andrew Cain (ed), The Power of Religion in Late Antiquity: The Power of Religion in Late Antiquity (Aldershot, Ashgate, 2009), 133–142.
Eksterne skakels
wysig- Reign of Theodosius II (hoofstuk van J.B. Bury se History of the Later Roman Empire)
- Theodosian Code
- George Long, "Codex Theodosianus"
Wikimedia Commons het meer media in die kategorie Theodosius II.
Hierdie artikel is vertaal uit die Engelse Wikipedia
