Vlamnewel

(Aangestuur vanaf Vlam-newel)

Die Vlamnewel, ook bekend as NGC 2024 en Sh2-277, is ’n emissienewel in die sterrebeeld Jagter. Dit is sowat 900 tot 1 500 ligjare van die Aarde af.

Vlamnewel
Waarnemingsdata (Epog J2000)
Regte klimming 05h 41m 54s
Deklinasie -1° 51′ 0.0″
Besonderhede
Afstand (ligjaar) Sowat 1 350[1]
Skynbare grootte 30'x30'
Ander name
NGC 2024, Sh2-277
Portaal  Portaalicoon   Sterrekunde

Die helder ster Alnitak (ζ Ori), die mees oostelike ster van die Jagter se Belt, laat skyn energieke ultravioletlig in die newel en dit stamp elektrone weg van die groot wolke waterstofgas wat daar voorkom. ’n Groot deel van die gloed is ’n gevolg van die elektrone en geïoniseerde waterstof wat weer verenig. Bykomende donker gas en stof lê voor die helder deel van die newel en dit veroorsaak die donker netwerk in die middel van die gloed.

Die Vlamnewel is deel van die groeter Orionkompleks, ’n stervormende gebied wat die bekende Perdekopnewel insluit. In die middel van die newel is ’n sterreswerm met nuut gevormde sterre,[2] waarvan 86% sirkumstellêre skywe het.[3] X-straalwaarnemings deur die Chandra-X-straalsterrewag[4][5] toon verskeie honderde van die sowat 800 sterre is jong sterre.[6] Die jongste sterre is naby die middel van die swerm gesentreer.[7]

Galery wysig

n

| naam= Vlamnewel | beeld= NASA-FlameNebula-NGC2024-20140507.jpg | onderskrif= Die Vlamnewel (NGC 2024), gebaseer op infrarooifoto's van die Chandra-X-straalsterrewag en Spitzer-ruimteteleskoop. | soort= Emissienewel | sterrebeeld= Jagter | messier= | tipe= | RK= 05h 41m 54s

Verwysings wysig

  1. Meyer, M. R.; et al. (2008). "Star Formation in NGC 2023, NGC 2024, and Southern L1630". In Reipurth, B. (red.). Handbook of Star Forming Regions, Volume II: The Southern Sky ASP Monograph Publications. Vol. 5. p. 43. ISBN 978-1-58381-670-7.
  2. Haisch, K. E. Jr.; Lada, E. A.; Lada, C. J. (2000). "A Near-Infrared L-Band Survey of the Young Embedded Cluster NGC 2024". Astronomical Journal. 120 (2): 1396–1409. arXiv:astro-ph/0006219. Bibcode:2000AJ....120.1396H. doi:10.1086/301521.
  3. Haisch, K. E. Jr.; et al. (2001). "A Mid-Infrared Study of the Young Stellar Population in the NGC 2024 Cluster". Astronomical Journal. 121 (3): 1512–1521. arXiv:astro-ph/0012482. Bibcode:2001AJ....121.1512H. doi:10.1086/319397.
  4. Skinner, S.; Gagné, M.; Belzer, E. (2003). "A Deep Chandra X-Ray Observation of the Embedded Young Cluster in NGC 2024". Astrophysical Journal. 598 (1): 375–391. arXiv:astro-ph/0306566. Bibcode:2003ApJ...598..375S. doi:10.1086/378085.
  5. Broos, P. S.; et al. (2013). "Identifying Young Stars in Massive Star-forming Regions for the MYStIX Project". Astrophysical Journal. 209 (2): 32. arXiv:1309.4500. Bibcode:2013ApJS..209...32B. doi:10.1088/0067-0049/209/2/32.
  6. Kuhn, M. A.; Getman, K. V.; Feigelson, E. D. (2015). "The Spatial Structure of Young Stellar Clusters. II. Total Young Stellar Populations". Astrophysical Journal. 802: 60. arXiv:1501.05300. Bibcode:2015ApJ...802...60K. doi:10.1088/0004-637X/802/1/60.
  7. Getman, K. V.; Feigelson, E. D.; Kuhn, M. A. (2014). "Core-Halo Age Gradients and Star Formation in the Orion Nebula and NGC 2024 Young Stellar Clusters". Astrophysical Journal. 787 (2): 109. arXiv:1403.2742. Bibcode:2014ApJ...787..109G. doi:10.1088/0004-637X/787/2/109.

Eksterne skakels wysig