Voerkraal

'n Voerkraal is 'n soort diervoedingskema wat aangewend word in fabrieksboerdery vir die afronding van vee, veral vleisbeeste, maar ook varke, perde, skape, kalkoene, hoenders of eende, vir slagdoeleindes. Groot beesvoerkrale staan soms bekend as Gekonsentreerde Diervoedingskemas. Voerkrale kan duisende diere huisves in 'n roosterrangskikking van krale. Meeste voerkrale benodig 'n toegekenne owerheidspermit en moet planne implementeer vir die wegdoening van die groot hoeveelheid afval wat gegenereer word. In die VSA het die Omgewingsbewaringsagentskap byvoorbeeld die gesag by wyse van die Waterwet om alle intensiewe diervoedingskemas te reguleer. Hierdie gesag word in sekere gevalle na indiwiduele state gedelegeer.

Vleisbeeste in 'n voerkraal in noord-Texas

Skedulering en voeding

Voor opname in 'n voerkraal, word beeste meestal aangehou op weiveld van plaaslande of op aangeplante graanvelde soos groenkoringweiding. Sodra beeste die nodige opneemmassa bereik, naamlik ongeveer 300 kg (650 pond), word hulle verplaas na 'n voerkraal om 'n gespesialiseerde dieet te volg van hooi, mielies, sorghum en verskillende ander graansoorte, neweprodukte van voedselverwerking, soos suikerbeetafval, molasse, sojaboonmeel, dierebyprodukte of katoensaadmeel, en minerale. In die Amerikaanse noordweste en Kanada, word gars, laegraad hardetarwe, kekererte, hawer en by geleentheid aartappels aangewend as voeding.

Voerkraaldieete is gewoonlik baie hoog in voedingsenergie, om die opbou van vet, of vleisvermarmering (spiervet) te bevorder. Hierdie vet mag gesog wees onder sekere verbruikers, aangesien dit die 'sappigheid' van die vleis bevorder. Die dier kan 180 kg (400 pond) aansit tydens die 3–4 maande verblyf in die voerkraal. Sodra die beeste afgerond is na hul beplande massa, word hulle vervoer na abbatoirs om geslag te word.

Hersirkulering van afval

'n Toenemende aantal beesvoerkrale gebruik winterbeddings gemaak van timmerhoutresidu. Hierdeur word bemestingstowwe in die afvalhout opgevang en veeafval kan daarna in die plaasstelsel hersirkuleer word.

Kritiek

Benewens etiese en omgewingskwessies, is kritiek uitgespreek oor voerkrale se invloed op menslike gesondheid. Die weefsel van beeste wat in voerkrale afgerond word, bevat baie meer opgelosde vet as dié van beeste wat op grasweiding gevoed word. Sekere bronne skat dit op tot 500 persent meer. Voerkraalafgeronde beeste mag na lang periodes van voeding oor 'n kleiner hoeveelheid gesonde omega-3 vetsure beskik, weens hul koring-en-graan dieete.

Geskiedenis

Die vleisbedryf is vandag hoogsafhanklik van tegnologie, maar dit was nie altyd die geval nie. In die vroeë 20ste eeu het voerondernemings onafhanklik van ander boerderybedrywe plaasgevind en voerkrale het nie bestaan nie. Voerkrale het in die 1960's en 1970's ontstaan danksy nuwe graanbasters en besproeiingstegnieke, wat aansienlik groter graanoeste meegebring het. Dit was nou moontlik om groot getalle beeste op een plek te voer, en sodoende vervoerkoste te verminder, sodat graanplaas- en voerkraalbedrywe aaneengeskakel is. In die V.S.A. is beeste toe nie meer oor al die suidelike state na hoofsentra soos Kalifornië vervoer, waar abbatoirs geleë was nie. In die 1980's het vleispakkers ook by die voerkraalstelsel aangesluit sodat hul bedrywe nou ook in die nabye omgewing plaasvind.

Bemarking

Vleis word volgens etlike metodes aan vleisverpakkers verkoop. Kontantbemarking is die tradisionele en mees algemeen gebruikte metode. Pryse word beïnvloed deur onmiddellike aanvraag en vasgestel volgens lewende massa per kop. Soortgelyk hieraan is vooruitkontraktering, waarin pryse soortgelyk vasgestel word, maar nie direk beïnvloed word deur wisseling in die markaanvraag nie. Vooruitkontraktering bepaal die verkoopprys tussen die twee partye, wat onderhandel word vir 'n vasgestelde tydsverloop. Hierdie metode word egter die minste gebruik aangesien dit sekere kennis van produksiekostes vereis, asook die gewilligheid van beide partye om die risiko van die afgeleide mark te aanvaar. Nog 'n metode, naamlik formuleprysbepaling, is besig om 'n gewilde proses te word, aangesien dit die waarde van die vleis, soos dit deur die pakker ontvang word, meer akkuraat voorstel. Dit vereis egter vertroue tussen die pakkers en voerkrale, en word deur voerkrale gekritiseer, aangesien die bedrag verskuldig aan die voerkrale, bepaal word deur die pakkers se waardeskatting van die vleis wat ontvang is. Laastens is lewende of karkas-geweegde formuleprysbepaling 'n algemene metode. Ander prysbepalingstipes sluit in roosterprysbepaling, en verpakte prysbepaling. Die mees omstrede bemarkingsmetode het ontstaan uit die vertikale integrasie van voerkrale wat deur vleispakkers besit word, wat egter steeds minder as 10% van alle bemarkingsmetodes uitmaak, alhoewel dit oor die jare groei getoon het.

Eksterne skakels

• Texas Voerkraalvereniging
• Skoon water en fabrieksplase Geargiveer 3 Junie 2006 op Wayback Machine: Gebrekkige behandeling van plaasdiere
• Australiese Voerkraalvereniging
• "Power Steer", Michael Pollan, New York Times, 31 Maart 2002
• Broken Bow South Lot, met moontlik die grootste kapasiteit ter wêreld
• Voerkraalprobleme by Nanango Shire, Queensland, Australië Geargiveer 18 Februarie 2011 op Wayback Machine
• Monitering van voerkraalregulasies

Verdere leesstof

• Encyclopedia of Oklahoma History and Culture - Voerkrale