Worpswede-skool

   Hierdie artikel behoort versmelt te word met Kunstenaarskolonie Worpswede.
Maak seker om die inhoud te skuif na die bladsy wat reeds aan Wikidata gekoppel is!
Indien altwee gekoppel is, sien hier.

Die Worpswede-skool was ‘n groep kunstenaars wat hulle na 1889 gevestig het in die noord-Duitse dorpie Worpswede naby Bremen ten einde die plaaslike landskap te skilder. Hulle het die woude, strome, brûe, windmeule en plaaslike inwoners van die area in ‘n romantiese en sentimentele wyse uitgebeeld wat herinner het aan die vroeëre 19de eeuse Barbizon-skool in Frankryk. Fritz Mackensen en Otto Modersohn was eerste om te arriveer. Gedurende die 1890s het Paula Becker (wat later met Modersohn getrou het), Hans am Ende, Fritz Overbeck, en Heinrich Vogeler by hulle aangesluit. Clara Westoff,’n talentvolle beeldhouer , het ook in Worpswede gewerk waar sy die Duitse digter Rainer Maria Rilke ontmoet het met wie sy in 1901 getrou het. Twee jaar later het Rilke ‘n boek, ‘’Worpswede’’ , gepubliseer wat die kunstenaars en die landskap bespreek. Die Worpswede skilders het hul werke in 1895 by die ‘’Glaspalast’’ in München uitgestal, en het erkenning behaal toe ‘n goue medalje aan Mackensen toegeken is vir sy skildery "Sermon in the Moors". Alhoewel die Worpswede skilders in die 1890’s gewild was met die publiek is hul sukses egter nie volgehou nie. As streekskilders was hulle geïsoleer van die gevorderde prestasies van Franse kuns en, met die uitsondering van Paula Modersohn-Becker, was hulle onbewus van die Post-impressionistiese skilderkuns. Modersohn-Becker; geïnspireer deur die werke van Vincent van Gogh, Paul Gauguin, en Paul Cézanne, wat sy op haar reise na Parys waargeneem het; se styl het ontwikkel na een van “platheid” en “vereenvoudiging”, wat die Ekspressionistiese beweging in Duitsland voorafgegaan het.