Alexander II (Grieks: Ἀλέξανδρος Β), uit die Argeïese Dinastie, was van 370 tot 368 v.C. koning van Masedonië ná die dood van sy pa, Amintas III. Hy was die oudste van Amintas se drie seuns.
Hoewel hy reeds meerderjarig was, was hy steeds baie jonk toe hy die troon bestyg het. Dit het dadelik probleme veroorsaak deurdat sy vyande hul oorloë met Masedonië hervat het. Alexander is uit die noordweste bedreig deur die Illiriërs en uit die ooste deur die troonpretendent Pausanias. Pausanias het vinnig verskeie stede binnegeval. Alexander het sy vyande met die hulp van die Atheense generaal Iphicrates verslaan wat in dié tyd teen die Masedoniese kus afgevaar het.
Op versoek het Alexander betrokke geraak by die burgeroorlog in Thessalië. Hy het beheer oor Larissa en verskeie ander stede oorgeneem, maar ’n belofte verbreek deur garnisoene in hulle te plaas. Daarmee het hy hom die gramskap van Thebe, in dié tyd die leidende mag in Griekeland, op die hals gehaal en hulle het die Masedoniërs uit Thessalië verdryf. Hulle het toe die kant gekies van Alexander se swaer, Ptolemaios van Aloros, en Alexander gedwing om sy bondgenootskap met Athene te laat vaar ten gunste van een met Thebe. As deel van die nuwe bondgenootskap moes Alexander gyselaars aan Thebe oorhandig, onder andere sy broer, Philippus.
Alexander is op aansporing van Ptolemaios tydens ’n fees vermoor. Hoewel sy broer Perdikkas III hom opgevolg het, was hy minderjarig en is Ptolemaios as regent aangestel.
