Amortisasie (rekeningkunde)

In rekeningkunde is amortisasie 'n metode om die koste van die verkryging van 'n ontasbare bate oor tyd na die inkomstestaat af te skryf. Die tydperk van afskrywing sal afhang van verskeie faktore, onder andere waardedalings as gevolg van tydsverloop of gebeure wat die waarde daarvan laat daal, soos byvoorbeeld 'n konkurent wat tot die mark toegetree het. In die geval van tasbare bates, sou ons dit waardevermindering noem. Amortisasie is die verkrygingskoste minus die reswaarde van 'n bate, wat op 'n sistematiese wyse oor 'n bate se nuttige ekonomiese lewensduur bereken word.

Die metodes om amortisasie vir elke rekeningkundige tydperk te bepaal, is in die algemeen dieselfde as dié vir waardevermindering. Baie ontasbare bates soos klandisiewaarde of sekere handelsmerke kan egter geag word om 'n onbepaalde nuttige lewensduur te hê en is dus nie onderhewig aan amortisasie nie (hoewel klandisiewaarde elke jaar aan 'n waardedalingstoets onderwerp word).

Terwyl die dalende waarde van 'n ontasbare bate oor sy nuttige lewensduur deur middel van amortisasie verantwoord word, sal sommige entiteite eenmalige uitgawes amortiseer deur dit as 'n kapitale uitgawe op die kontantvloeistaat aan te toon en die koste daarvan te amortiseer, met die gevolg dat die entiteit se netto inkomste vir die betrokke tydperk verhoog word.

Amortisasie word in die finansiële state van 'n entiteit aangeteken as 'n vermindering in die drawaarde van die ontasbare bate in die balansstaat en as 'n uitgawe in die inkomstestaat.

Onder Internasionale Finansiële Verslagdoeningstandaarde word leiding oor die verantwoording van die amortisasie van ontasbare bates in IAS 38 vervat.

Sien ook

• Verdienste voor rente, belasting, waardevermindering en amortisasie (EBITDA)