Wikipedia

Internasionale Finansiële Verslagdoeningstandaarde (IFRS)

Internasionale finansiële verslagdoeningstandaarde, algemeen bekend as IFRS, is rekeningkundige standaarde uitgereik deur die IFRS Foundation en die International Accounting Standards Board (IASB). Dit vorm 'n standaard waarvolgens die finansiële prestasie en finansiële stand van 'n onderneming beskryf word, sodat sy finansiële state verstaanbaar en internasionaal vergelykbaar is.[1] Dit is veral relevant vir maatskappye met aandele of effekte wat op 'n openbare aandelebeurs genoteer is.

Met die aanvaarding van IFRS in baie lande is die eie rekeningkundige standaarde van daardie lande vervang, maar in die Verenigde State van Amerika word grootliks nog hulle eie rekeningkundige standaarde, bekend as US GAAP toegepas.

Geskiedenis

wysig

Die Internasionale Komitee vir Rekeningkundige Standaarde (International Accounting Standards Committee) (IASC) is in Junie 1973 deur rekenmeesters wat tien verskillende lande verteenwoordig het, gestig. Die IASC was verantwoordelik vir die uitreiking van Internasionale Rekeningkundige Standaarde (IAS), Interpretasies en 'n Konseptuele Raamwerk, wat destyds nie afdwingbaar was nie, maar vrywillig deur sekere lande toegepas is. Baie lande het hulle eie rekeningkundige standaarde in ooreenstemming met die publikasies van die IASC gebring.[2]

In 2001 het die International Accounting Standards Board (IASB) die IASC vervang met die doel om 'n enkele stel rekeningkundige standaarde te ontwikkel wat wêreldwyd toepassing sou geniet. Tydens sy eerste vergadering het die IASB bestaande IAS'e en Vertolkingstandaarde (SIC's) wat deur die IASC uitgereik is, aanvaar. Daarna is onmiddellik begin om nuwe standaarde, "International Financial Reporting Standards" (IFRS) genoem, te ontwikkel.[3]

In 2002 het die Europese Unie (EU) ooreengekom dat IFRS vanaf 1 Januarie 2005 vir die gekonsolideerde state van EU-genoteerde maatskappye sou geld. Dit het tot gevolg gehad dat baie groot ondernemings in die EU IFRS moes toepas. Ander lande het sedertdien die EU se leiding gevolg.

Aanvaarding

wysig

IFRS-standaarde word in meer as 140 jurisdiksies vereis en word daarbenewens ook toegelaat in verskeie jurisdiksies, insluitend Suid-Korea, Brasilië, die Europese Unie, Indië, Hong Kong, Australië, Maleisië, Pakistan, GCC-lande, Rusland, Chili, Filippyne, Suid-Afrika, Singapoer en Turkye.

Ten einde te bepaal hoe daar gevorder word met die bereiking van die doelwit van 'n enkele stel rekeningkundige standaarde wat wêreldwyd aanvaar word, het die IFRS-stigting die gebruik van IFRS-standaarde in individuele jurisdiksies ondersoek, gebaseer op inligting wat uit verskillende bronne verkry is. As vertrekpunt is 'n opname onder standaardstellingsliggame en ander relevante liggame geloods. Tot Augustus 2019 is die profiele van 166 jurisdiksies reeds afgehandel. In 144 jurisdiksies is die gebruik van IFRS-standaarde verpligtend.[4]

Aangesien dit moeilik is om die posisie in die verskillende jurisdiksies op datum te hou, word die volgende drie bronne van inligting oor die huidige wêreldwye aanvaarding van IFRS aanbeveel:

  • IFRS Stigting profielbladsy[4] (Engels: IFRS Foundation profiles page)
  • Die Wêreldbank[5]
  • Internasionale Federasie van Rekenmeesters[6]

Van die voordele van een stel wêreldwye rekeningkundige standaarde, soos onder meer deur die Europese Unie in die vooruitsig gestel, is dat beleggers baat sou vind uit verlaagde koste by die vergelyking van beleggingsmoontlikhede, asook deur verbeterde inligting waarop die beleggingsbesluite gebaseer word.[7] Maatskappye sal ook voordeel trek omdat beleggers meer geneë sal wees om finansiering te verskaf. Ondernemings met baie internasionale aktiwiteite en dié wat internasionaal belê sal baie baat vind by 'n oorskakeling na IFRS-standaarde omdat een stel rekeningkundige standaarde vergelykbaarheid verhoog.[8] Ray J. Ball is egter skepties oor die koste wat met die daarstelling van een stel rekeningkundige standaarde gepaard gaan. Hy voer aan dat die standaarde nie oral ewe nougeset toegepas sal word nie en dat streeksverskille deur 'n enkele standaard versluier kan word. Hy is ook bekommerd oor die klem wat IFRS op billike waarde lê sowel as die invloed van rekenmeesters in streke wat nie gemeneregbeginsels toepas nie, aangesien verliese daar nie onmiddellik erken word nie.[7]

"GAAP" in die VSA

wysig

In die VSA word IFRS in die algemeen nie toegepas nie, maar wel "US GAAP" ("United States Generally Accepted Accounting Principles"). US GAAP word deur die Financial Accounting Standards Board (FASB) in die VSA uitgereik. Die Amerikaanse Securities and Exchange Commission (SEC), die liggaam wat finansiële verslagdoening vir maatskappye wat op die Amerikaanse aandelemark genoteer is, voorskryf, vereis US GAAP. US GAAP word ook deur sommige maatskappye in Japan en die res van die wêreld gebruik. Voordat IFRS in Suid-Afrika aanvaar is, het Suid-Afrikaanse AARP ("Algemeen Aanvaarde Rekeningkundige Praktyk") gegeld.

In 2002 het die IASB en die FASB die Norwalk-ooreenkoms gesluit. Hierdie ooreenkoms was daarop gemik om verskille tussen IFRS en US GAAP uit te skakel.[9] In 2012 het die SEC aangekondig dat hy verwag dat US GAAP in die afsienbare toekoms steeds sal voortbestaan, maar daar sal pogings aangewend word om die twee standaarde te belyn.[10][11] Meer onlangs het die SEC erken dat daar nie meer 'n druk is om meer Amerikaanse maatskappye na IFRS te skuif nie, derhalwe sal die twee stelle standaarde vir die afsienbare toekoms saam voortbestaan.

IFRS word soms as beginselgebaseerd beskryf, in teenstelling met 'n reëlgebaseerde benadering van US GAAP. In US GAAP is daar meer voorskrifte wat vir spesifieke bedryfstakke geld.[12]

Konseptuele Raamwerk vir Finansiële Verslagdoening

wysig

Die konseptuele raamwerk is die grondslag waarvolgens IASB standaarde ontwikkel word; dit oorheers dus nie die bepalings van individuele IFRS'e nie. IFRS'e is immers in ooreenstemming daarmee opgestel. Waar daar nie spesifiek 'n IFRS oor 'n bepaalde aangeleentheid bestaan nie, word die raamwerk gebruik om die rekeningkunde verantwoording daarvan te bepaal.[13]

Doel van finansiële state

wysig

Volgens die konseptuele raamwerk is die primêre doel van finansiële inligting dat dit nuttig moet wees vir bestaande en potensiële beleggers, finansieringsinstellings en ander krediteure by die neem van besluite oor die finansiering van die onderneming asook wanneer bestuur se optrede, onder meer oor die wyse waarop die onderneming se ekonomiese hulpbronne aangewend is, beoordeel word.[14]

Gebruikers baseer hul opbrengsverwagtinge op hul beoordeling van:

  • Die bedrag, tydsberekening en onsekerheid van toekomstige netto kontantinvloei na die entiteit;
  • Die bestuur se rentmeesterskap van die hulpbronne van die onderneming wat aan hulle toevertrou is.

Kwalitatiewe eienskappe van finansiële inligting

wysig

Volgens die konseptuele raamwerk vir finansiële verslagdoening is die grondliggende kwalitatiewe eienskappe van finansiële inligting die volgende:[15]

  • Toepaslikheid; en
  • Weergewende getrouheid.

Die raamwerk behandel die kwalitatiewe eienskappe van finansiële inligting onder die volgende opskrifte:

  • Vergelykbaarheid
  • Verifieerbaarheid
  • Tydigheid
  • Verstaanbaarheid.

Elemente van finansiële state

wysig

In die Konseptuele Raamwerk word die elemente van finansiële state soos volg gedefinieer:[16]

  • Bate: 'n Huidige ekonomiese hulpbron wat onder die beheer van die entiteit is as gevolg van gebeure in die verlede en wat verwag word om toekomstige ekonomiese voordele te genereer.
  • Las: 'n Huidige verpligting van die entiteit om ekonomiese hulprbronne aan 'n ander oor te dra as gevolg van gebeure wat in die verlede plaasgevind het.
  • Ekwiteit: Die oorblywende belang in die bates van die entiteit nadat al die laste afgetrek is.
  • Inkomste: Toename in ekonomiese voordele gedurende 'n rekeningkundige tydperk in die vorm van invloei of toename van bates of 'n afname in laste wat gepaardgaan met 'n toename in ekwiteit. Dit sluit egter nie bydraes deur ekwiteitsdeelnemers (soos eienaars, vennote en aandeelhouers) in nie
  • Uitgawes: Afname in bates of toename in laste wat gepaardgaan met 'n afname in ekwiteit. Dit sluit egter nie verdelings aan ekwiteitsdeelnemers in nie.
  • Ander veranderinge in ekonomiese hulpbronne en eise:

Bydraes deur houers van ekwiteit en uitkerings aan hulle.

Erkenning van elemente van finansiële state

wysig

'n Item word in die finansiële state erken wanneer:[17]

  • dit waarskynlik is dat toekomstige ekonomiese hulpbronne na of van 'n entiteit sal vloei, en
  • die hulpbron betroubaar gemeet kan word.

Soms word bykomende voorwaardes vir erkenning in spesifieke standaarde gestel, of word erkenning verbied.

Byvoorbeeld, die erkenning van intern gegenereerde handelsmerke, mashoofde, titels, kliëntelyste en soortgelyke items, word deur IAS 38 verbied.[18] Daarbenewens kan navorsings- en ontwikkelingskoste slegs as 'n ontasbare bate erken word as dit as 'ontwikkelingskoste' kwalifiseer.[19]

Alhoewel die standaard vir voorsienings, IAS 37, die erkenning van 'n voorsiening vir voorwaardelike aanspreeklikhede verbied,[20] is hierdie verbod nie van toepassing op die verantwoording van voorwaardelike aanspreeklikhede in 'n besigheidskombinasie nie. In daardie geval sal die verkryger 'n voorwaardelike aanspreeklikheid erken, selfs al is dit onwaarskynlik dat 'n uitvloei van hulpbronne sal ontstaan.[21]

Begrippe van kapitaal en kapitaalinstandhouding

wysig

Begrippe van kapitaalinstandhouding is belangrik, aangesien slegs inkomste verdien wat meer is as wat benodig word om kapitaal in stand te hou, as wins beskou kan word. Die konseptuele raamwerk beskryf die volgende begrippe van kapitaalinstandhouding:[22]

  • Finansiële kapitaalinstandhouding. Hiervolgens word 'n wins slegs verdien indien die finansiële bedrag van die netto bates aan die einde van die tydperk die finansiële (of geld-) bedrag van die netto bates aan die begin van die tydperk oorskry, na uitsluiting van enige uitkerings aan en bydraes deur eienaars gedurende die tydperk. Instandhouding van finansiële kapitaal kan gemeet word in nominale monetêre eenhede of eenhede van konstante koopkrag;
  • Instandhouding van fisiese kapitaal. Hiervolgens word 'n wins slegs verdien indien die fisiese produktiewe kapasiteit (of bedryfsvermoë) van die entiteit (of die hulpbronne of fondse wat benodig word om die kapasiteit te bereik) aan die einde van die tydperk die fisiese produktiewe kapasiteit aan die begin van die tydperk oorskry, nadat alle uitkerings aan en bydraes deur eienaars gedurende die tydperk uitgesluit is.

Die meeste entiteite aanvaar 'n finansiële kapitaalinstandhoudingsbenadering. Die konseptuele raamwerk skryf geen model van kapitaalinstandhouding voor nie.

Vereistes

wysig

Aanbieding van finansiële state

wysig

IFRS finansiële state bestaan uit:[23]

Vergelykende inligting is nodig vir die voorafgaande verslagtydperk.

Algemene kenmerke

wysig

Die volgende is die algemene kenmerke van IFRS:

  • Billike aanbieding (redelike wergawe) en voldoening aan IFRS: Billike aanbieding impliseer 'n getroue weergawe van die gevolge van transaksies en ander gebeure in ooreenstemming met die definisies en erkenningskriteria vir bates, laste, inkomste en uitgawes soos uiteengesit in die konseptuele raamwerk van IFRS.[24]
  • Lopende saak : Finansiële state is op 'n lopende saak-grondslag gebaseer, tensy die bestuur van voorneme is om die entiteit te likwideer of besigheidsbedrywighede te beëindig, of as daar geen realistiese alternatief is as om die besigheid te beëindig nie.[25]
  • Toevallingsgrondslag van rekeningkunde : 'n Entiteit moet items erken as bates, laste, ekwiteit, inkomste en uitgawes wanneer hulle aan die definisie en erkenningskriteria vir daardie elemente in die konseptuele raamwerk van IFRS voldoen.[26]
  • Wesenlikheid en samevoeging: Elke wesenlike klas soortgelyke items moet afsonderlik aangebied word. Items wat van aard of funksie verskil, moet afsonderlik aangebied word, tensy dit nie wesenlik is nie.[27]
  • Verrekening : Verrekening (netto aanbieding) is gewoonlik verbode in IFRS.[28] Sekere standaarde vereis egter verrekening wanneer daar aan spesifieke voorwaardes voldoen word (soos in die geval van die verantwoording van vastevoordeel-verpligtinge volgens IAS 19[29] en die netto aanbieding van uitgestelde belastingaanspreeklikhede en uitgestelde belastingbates volgens IAS 12[30] ).
  • Frekwensie van verslagdoening: IFRS vereis dat ten minste jaarliks 'n volledige stel finansiële state aangebied word.[31] Genoteerde ondernemings publiseer egter gewoonlik ook tussentydse finansiële state (wat aan IFRS voldoen) waarvoor die aanbieding in ooreenstemming met IAS 34 moet wees.
  • Vergelykende inligting: IFRS vereis dat ondernemings vergelykende inligting ten opsigte van die voorafgaande periode aanbied vir alle bedrae wat in die huidige finansiële jaarstate gerapporteer word. Daarbenewens moet vergelykende inligting ook verskaf word vir beskrywende inligting, indien dit relevant is vir 'n begrip van die huidige finansiële state.[32] Ingevolge IAS 1 moet 'n addisionele staat van finansiële posisie (ook 'n derde balansstaat genoem) verskaf word wanneer 'n entiteit 'n rekeningkundige beleid terugwerkend toepas of 'n terugwerkende aanpassing aan items in sy finansiële state maak, of wanneer items in sy finansiële state herklassifiseer word. Dit het byvoorbeeld gebeur met die aanvaarding van die hersiene standaard IAS 19 (vanaf 1 Januarie 2013) en toe die nuwe konsolidasiestandaarde IFRS 10-11-12 (vanaf 1 Januarie 2013 of 2014 vir maatskappye in die Europese Unie) aanvaar is.[33]
  • Konsekwentheid van aanbieding: IFRS vereis dat die aanbieding en klassifikasie van items in die finansiële state van die een periode tot die volgende konsekwent moet wees, tensy:
    • daar 'n beduidende verandering in die aard van die entiteit se bedrywighede was of as daar ná 'n ondersoek van sy finansiële state tot die gevolgtrekking gekom is dat 'n ander aanbieding of klassifikasie meer gepas sal wees, inaggenome die kriteria vir die kies en toepassing van rekeningkundige beleid in IAS 8, of
    • 'n IFRS standaard 'n verandering vereis. Sjabloon:Ordered list

Kontantvloeistate

wysig

Kontantvloeistate word volgens IFRS soos volg aangebied:[34][35]

  • Kontantvloei ivm bedryfsaktiwiteite: dit is die kontantvloei uit die ondernemning se normale besigheidsaktiwiteite en dit word meestal bereken volgens die indirekte metode. Hiervolgens word die wins of verlies aangepas vir die gevolge van nie-kontanttransaksies, uitgestelde of agterstallige kontantvloei en kontantvloei uit beleggings- en finansieringsaktiwiteite.
  • Kontantvloei ivm beleggingsaktiwiteite: dit is die verkryging en verkoop van langtermynbates en ander beleggings wat nie by kontantekwivalente ingesluit is nie. Dit verteenwoordig die mate waarin hulpbronne aangeskaf is wat toekomstige inkomste en kontantvloei sal genereer. Slegs bestedings wat 'n erkende bate in die staat van finansiële posisie tot gevolg het, kan geklassifiseer word as beleggingsaktiwiteite.
  • Kontantvloei ivm finansieringsaktiiwiteite: dit is aktiwiteite wat lei tot verandering in die grootte en samestelling van lenings aangegaan en die ekwiteit van die onderneming. Dit is belangrik omdat dit 'n aanduiding gee van toekomstige kontantuitvloei na kapitaalverskaffers.

Kritiek

wysig

In 2012 het personeel van die Securities and Exchange Commission (SEC) 'n verslag uitgereik oor die moontlike aanvaarding van IFRS in die Verenigde State. Die volgende kritiek word onder meer daarin uitgespreek:[36][37]

  • dat dit duur sou wees vir maatskappye om aan IFRS te voldoen;
  • dat die IASB deur groot rekenmeestersfirmas befonds is, wat vrae laat ontstaan oor sy onafhanklikheid;
  • dat die proses van harmoniëring van IFRS met US GAAP op sommige gebiede nie vordering gemaak het nie;
  • dat die waardasie van voorraad onder Laaste-in-eerste-uit ("Last In First Out (LIFO)") in die Verenigde State, waar dit sekere belastingvoordele inhou, aanvaar word, maar onder IFRS verbode is;
  • dat IFRS nie omvattend genoeg is nie.

Volgens die IASB is daar egter geen onoorkomelike struikelblokke vir die aanvaarding van IFRS in die VSA nie.[38]

In 2013 het IASB-lid Philippe Danjou algemene punte van kritiek op IFRS aangetoon. Hy het probeer om dit te weerlê, en dit as wanopvattings beskryf:[39]

  • IFRS vereis 'n veralgemeende "billike waarde"-model
  • IFRS poog om 'n globale finansiële waarde van ondernemings te weerspieël
  • IFRS misken die konsep van rekeningkundige konserwatisme (omsigtigheid)
  • IFRS verkies ekonomiese werklikheid bo regsvorm
  • Direkteure sukkel om IFRS finansiële state te verstaan
  • IFRS finansiële state weerspieël nie altyd die besigheidsmodel nie
  • Finansiële instrumente word teen "volle billike waarde" getoon, waardeur die onbestendigheid van inkomste verhoog word. Die "billike waarde" word altyd gedefinieer as "markwaarde", selfs al is die mark illikied
  • Die behandeling van besigheidskombinasies is irrasioneel
  • IFRS skep rekeningkundige onstabiliteit wat nie noodwendig ekonomiese werklikhede weerspieël nie.

Charles Lee, professor in rekeningkunde aan die Stanford Graduate School of Business, kritiseer ook die gebruik van billike waardes in finansiële verslagdoening.[40]

H David Sherman en S David Young kritiseer die huidige stand van finansiële verslagdoening onder IFRS en US GAAP soos volg: -[41]

  • Harmoniëring van verslagdoeningstandaarde het tot stilstand gekom. IFRS word nie konsekwent toegepas nie;
  • Alternatiewe metodes van inkomste-erkenning bemoeilik die interpretasie van gerapporteerde resultate;
  • Baie ondernemings openbaar syfers wat nie amptelik aanvaar word nie, soos verdienste voor rente, belasting, waardevermindering en amortisasie (EBITDA), hetsy as gevolg van tekortkominge in rekeningkundige standaarde, of om gebruikers te mislei;
  • Uitgawes kan bestuur word om bepaalde resultate te bereik.

Gevolge van die aanvaarding van IFRS

wysig

Ten einde die gevolge van 'n aanvaarding van IFRS te bepaal, is IFRS aanvaarde verslagdoening wyd bestudeer, hoewel daar twyfel bestaan of sodanige gevolge uitsluitlik aan IFRS toegeskryf kan word. Een studie[42] gebruik byvoorbeeld data uit 26 lande om die ekonomiese gevolge van verpligte IFRS-aanvaarding te bestudeer. Daarvolgens het marklikiditeit tydens aanvaarding van IFRS verhoog, maar dit is onseker of IFRS uitsluitlik hiervoor verantwoordelik is. Dit kan moontlik ook verklaar word deur verslagdoeningsinsentiewe, wetstoepassing en verhoogde vergelykbaarheid van finansiële verslae. Die aanvaarding van IFRS in die Europese Unie is 'n spesiale geval omdat dit deel is van 'n groter hervormingsproses wat daarop gemik is om die ekonomieë van lidlande te konsolideer. In een studie word positiewe markgevolge vir maatskappye wat IFRS aanneem aangetoon, maar hierdie positiewe gevolge het voorgekom nog voordat die oorgang plaasgevind het.[43] In 'n ander studie is gekyk na die ontwikkeling van die aandelemark in Pole; daarvolgens was daar positiewe gevolge wat verband hou met die toetrede van Pole tot die EU, maar geen spesifieke gevolg kan aan die aanvaarding van IFRS toegeskryf word nie.[44] Interessant genoeg handhaaf lidlande van die EU 'n groot mate van onafhanklikheid in rekeningkundige standaarde vir ondernemings wat verkies om plaaslik te funksioneer.[45]

Sien ook

wysig

Verwysings

wysig
  1. ↑ IASB. "Who we are". Besoek op 13 September 2019.
  2. ↑ Deloitte. "International Accounting Standards Committee (IASC)". Besoek op 29 Julie 2019.
  3. ↑ IASB. "Who we are, history". Besoek op 29 Julie 2019.
  4. ↑ 4,0 4,1 Profiles of the IFRS Foundation
  5. ↑ World Bank Reports on the Observance of Standards and Codes
  6. ↑ "IFAC Member Organizations and Country Profiles". Geargiveer vanaf die oorspronklike op 10 Augustus 2019. Besoek op 23 Julie 2020.
  7. ↑ 7,0 7,1 Ball R. (2006). Accounting and Business Research, 21 Augustus 2010
  8. ↑ Bradshaw, M., et al (2010). Response to the SEC's Proposed Rule- Roadmap for the Potential Use of Financial Statements Prepared in Accordance with International Financial Reporting Standards (IFRS) by U.S. Issuers. Accounting Horizons(24)1
  9. ↑ FASB. "Convergence with the International Accounting Standards Board (IASB)". Geargiveer vanaf die oorspronklike op 31 Julie 2019. Besoek op 31 Julie 2019.
  10. ↑ PwC. "IFRS in the US". Besoek op 31 Julie 2019.
  11. ↑ SEC. "A U.S. Imperative: High-Quality, Globally Accepted Accounting Standards". Besoek op 31 Julie 2019.
  12. ↑ AICPA. "Is IFRS That Different From U.S. GAAP?". Besoek op 31 Julie 2019.
  13. ↑ KPMG (29 Maart 2018). "Conceptual Framework – The new foundation for IFRS". Geargiveer vanaf die oorspronklike op 27 Augustus 2019. Besoek op 27 Augustus 2019.
  14. ↑ Mazars (25 Junie 2018). "Key Features of the New IFRS Conceptual Framework". Geargiveer vanaf die oorspronklike op 29 Augustus 2019. Besoek op 29 Augustus 2019.
  15. ↑ Deloitte. "Conceptual Framework for Financial Reporting 2018". Besoek op 29 Augustus 2019.
  16. ↑ International Accounting Standards Board (2010). Conceptual Framework for Financial Reporting, paragraaf 4
  17. ↑ Paragraaf 4.38 van die Konseptuele Raamwerk vir IFRS
  18. ↑ Paragraaf 63 van IAS 38
  19. ↑ Paragrawe 54 en 57 van IAS 38
  20. ↑ Paragraaf 27 van IAS 37
  21. ↑ Paragraaf 23 van IFRS 3
  22. ↑ IASB staff paper (April 2013). "Draft discussion paper: Capital maintenance" (PDF). Besoek op 5 September 2019.
  23. ↑ International Accounting Standards Board (2007). IAS1, Presentation of Financial Statements, paragraaf 10
  24. ↑ Paragraaf15 van IAS 1
  25. ↑ Paragraaf 25 van IAS 1
  26. ↑ Paragraaf 28 van IAS 1
  27. ↑ Paragraaf 29 van IAS 1
  28. ↑ Paragraaf 32 van IAS 1
  29. ↑ Paragraaf 57, 63 van IAS 19
  30. ↑ Paragraaf 71 van IAS 12
  31. ↑ Paragraaf 36 van IAS 1
  32. ↑ Paragraaf 38 van IAS 1
  33. ↑ Paragraaf 10f van IAS 1
  34. ↑ International Accounting Standards Board (2016). IAS 7, Statement of Cash Flows
  35. ↑ Deloitte. "IAS 7 — Statement of Cash". Besoek op 5 September 2019.
  36. ↑ SEC staff (13 Julie 2012). "Work Plan for the Consideration of Incorporating International Financial Reporting Standards into the Financial Reporting System for U.S. Issuers" (PDF). Besoek op 21 Augustus 2019.
  37. ↑ Emily Chasan, Wall Street Journal (13 Julie 2012). "SEC Staff Offers 127 Pages of Reasons Not to Adopt IFRS". Besoek op 21 Augustus 2019.
  38. ↑ IASB (22 Oktober 2012). "Analysis of SEC Final Staff Report" (PDF). Besoek op 21 Augustus 2019.
  39. ↑ Deloitte (6 Februarie 2013). "Philippe Danjou answers 10 misconceptions about IFRS". Besoek op 21 Augustus 2019.
  40. ↑ Charles Lee (6 Februarie 2013). "Why fair value isn't fair". Besoek op 21 Augustus 2019.
  41. ↑ H David Sherman and S David Young (1 Julie 2016). "Where financial reporting still fall short". Besoek op 21 Augustus 2019.
  42. ↑ "Adopting a Label: Heterogeneity in the Economic Consequences Around IAS/IFRS Adoptions". Journal of Accounting Research. 51 (3): 495–547. 2013. doi:10.1111/1475-679X.12005.
  43. ↑ "Market reaction to mandatory IFRS adoption: evidence from Poland". Accounting & Management Information Systems / Contabilitate si Informatica de Gestiune. 10 (2): 228–248.
  44. ↑ "Development of accounting in Poland: Market efficiency and the value relevance of reported earnings". The International Journal of Accounting. 45 (3): 356–374. 2010. doi:10.1016/j.intacc.2010.06.010.
  45. ↑ "The Role and Current Status of IFRS in the Completion of National Accounting Rules – Evidence from European Countries". Accounting in Europe. 14 (1–2): 1–12. 2017. doi:10.1080/17449480.2017.1319965.

Verdere leeswerk

wysig

Eksterne skakels

wysig
Ontsluit van "https://af.wikipedia.org/w/index.php?title=Internasionale_Finansiële_Verslagdoeningstandaarde_(IFRS)&oldid=2718135"