Cecil Higgs
Cecil Higgs (28 Junie 1898 – 16 Junie 1986) was ’n Suid-Afrikaanse kunstenares wat in 1906 in die distrik Thaba Nchu in die destydse Oranje-Vrystaat gebore is. Ná haar skoolopleiding het sy na Europa vertrek, waar sy 11 jaar lank gebly en studeer het. In Londen het sy aan die Goldsmiths-kunsskool en onder Walter Richard Sickert aan die Camden Town School kuns gestudeer, en in Parys onder André Lhote aan die La Grande Chaumiere. Sy het ook aan groeptentoonstellings in Londen deelgeneem.
| Cecil Higgs | |
|---|---|
| Gebore | 28 Junie 1898 Thaba Nchu, Oranje-Vrystaat |
| Sterf | 16 Junie 1986 (op 87) Kaapstad, Suid-Afrika |
| Nasionaliteit | Suid-Afrika |
| Veld | Kunstenaar |
In 1935 het sy na Suid-Afrika teruggekeer en haar op Stellenbosch gevestig. Sy het bevriend geraak met ander Suid-Afrikaanse kunstenaars soos Wolf Kibel, Lippy Lipshitz en John Dronsfield, wat in dié tyd as progressiewe kunstenaars beskou is. Sy het haar eerste eenmansuitstalling op Stellenbosch gehou en in 1939 het sy lid van die sogenaamde Die Nuwe Groep geword. Dié groep is deur Gregoire Boonzaier, Freida Lock, Terence McCaw en Lippy Lipshitz gestig met die doel om moderne kunsstyle in Suid-Afrika te bevorder.
Kort ná die Tweede Wêreldoorlog het Cecil Higgs na Seepunt verhuis, waar sy 15 jaar lank gebly het en waar die see die wêreld van haar kuns sou word. Aanvanklik was haar landskappe en figuurstudies figuratief, met ’n duidelike invloed van die Impressionisme. Sy het ’n voorkeur vir stillewes en het ’n fyn aanvoeling vir haar medium, hetsy olieverf, waterverf, houtskool of kryt. Sy is betower deur die see, seediere, seeplante en “strandgoed” en het een van min Suid-Afrikaanse kunstenaars geword wat die see en die seelewe tematies uitgebeeld het. Haar naam het sinoniem geword met die eteriese kleurindrukke en temas wat aan die see ontleen is.
Hoewel haar vorme dikwels iets tussen die herkenbare en die onherkenbare is, ontken sy nooit heeltemal haar onderwerpe nie. In die meeste van haar werk gebruik sy helder kleure, wat soms in kontras naasmekaar gestel word. Swart word gebruik om vorme te beklemtoon en wit word as ’n saambindende element gebruik. Higgs gebruik dikwels die paletmes in plaas van die kwas om korsagtige verfoppervlakke te verkry waaroor dan weer geskilder word om ’n glinsterende, opaalagtige effek te skep.
In 1948 is van haar werke ingesluit by ’n Suid-Afrikaanse Uitstalling aan die Tate-galery in Londen. Van haar werk is in 1950 en in 1958 by die Biennale in Venesië uitgestal en in 1957 en 1961 by die Biennale in Säo Paulo. Die Van Riebeeck-driehonderdjaaruitstalling in 1952 en die eerste en tweede Vierjaarlikse Suid-Afrikaanse Kunsuitstallings in 1956 en 1960 het ook haar kuns uitgestal. In 1958/59 is haar werk ook in ’n Suid-Afrikaanse groeptentoonstelling in Nederland, België, Duitsland en die destydse Joego-Slawië uitgestal. Haar werke is in die versameligns van die Nasionale Galery in Kaapstad, die Johannesburgse Kunsgalery en die William Humphreys-kunsgalery in Kimberley ingesluit.
Die eremedalje vir skilderkuns is in 1963 deur die Suid-Afrikaanse Akademie vir Wetenskap en Kuns aan haar toegeken. Sy is in 1975 vereer met ’n oorsigtelike uitstalling van haar werk in talle kunsmuseums in Suid-Afrika.
Bronnelys
wysig- Wêreldspektrum, Vol. 11, 5-6, ISBN 0 908409 52 4
- Skawran, Karin: The simmering world of Cecil Higgs. In: Lantern. Tydskrif vir Kennis en Kultuur. Jaargang 15, no. 4, Junie 1966.
- Spies, Marion: Spatial explorations by Cecil Higgs. In; Lantern. Tydskirf vir Kennis en Kultuur. Jaargang 33, nr. 1, Januarie 1984
- Brosjure van die Republiekfees 1966 • Kunsuitstallings in amptelike opdrag gereël deur die Suid-Afrikaanse Kunsvereniging