Cygnus OB2
Cygnus OB2 is ’n OB-assosiasie en die tuiste van sommige van die swaarste en helderste sterre bekend, insluitende die vermeende ligsterk blou veranderlike Cygnus OB2-12. Dit bevat ook een van die grootste bekende sterre, NML Cygni.[2] Die streek lê in ’n groter stervormingsgebied bekend as Cygnus-X, wat by radiogolflengtes een van die helderste voorwerpe in die lug is. Die streek is sowat 4 700 ligjare van die Aarde af in die sterrebeeld Swaan.[3]
| Cygnus OB2 | ||||
| ||||
| Soort stelsel | Sterassosiasie | |||
| Sterrebeeld | Swaan | |||
| Waarnemingsdata (Epog J2000) | ||||
| Regte klimming | 20h 33m 12s[1] | |||
| Deklinasie | 41° 19′ 00″ | |||
| Skynmagnitude | 6,1 | |||
| Besonderhede | ||||
| Afstand (ligjaar) | 4 700 | |||
| Ouderdom (jaar) | 1-7 miljoen | |||
| Skynbare grootte | 60′ | |||
| ||||
Die jong swerm is een van die grootstes bekend, meer as 10 keer so swaar as die Orionnewel, wat maklik met die blote oog gesien kan word, maar dit word verberg deur ’n massiewe donker stoflaan bekend as die Cygnus-rif. Dit is dus moeilik om sy eienskappe te bepaal, al is hy so groot. Die geraamde getal swaar sterre wissel van 50[4] tot 100[5] Klas O-sterre en sy totale massa word geraam op (4-10)×104 sonmassas,[5] of 3×104 sonmassas volgens ’n ander ondersoek.[4]
Onlangse opnames, wat wissel van radio- tot X-straal-golflengtes, is gedoen om te probeer verstaan hoe die prosesse van ster- en planeetvorming op so ’n groot skaal plaasvind. Dit sluit studies van die Chandra-X-straalsterrewag, Spitzer-ruimteteleskoop en Herschel-ruimtesterrewag in.[6]
Belangrike sterre van die assosiasie word dikwels op hul Schulte-nommers genoem, soos Schulte 12, VI Cygni 12 of Cygnus OB2 #12. Dit is die eerste keer in 1953 gebruik in ’n dokument waarin 11 "blou reuse" genommer is.[7]
Verwysings
wysig- ↑ "SIMBAD Astronomical Database". Results for Cygnus OB2 (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 9 Mei 2020. Besoek op 6 Desember 2009.
- ↑ Schuster, M. T.; Marengo, M.; Hora, J. L.; Fazio, G. G.; Humphreys, R. M.; Gehrz, R. D.; Hinz, P. M.; Kenworthy, M. A.; Hoffmann, W. F. (2009). "Imaging the Cool Hypergiant NML Cygni's Dusty Circumstellar Envelope with Adaptive Optics". The Astrophysical Journal. 699 (2): 1423–1432. arXiv:0904.4690. Bibcode:2009ApJ...699.1423S. doi:10.1088/0004-637X/699/2/1423.
- ↑ Rygl, K.; Brunthaler, A.; Sanna, A.; Menten, K. M.; Reid, M. J.; van Langevelde, H. J.; Honma, M.; Torstensson, K. J. E.; Fujisawa, K. (Maart 2012). "Parallaxes and proper motions of interstellar masers toward the Cygnus X star-forming complex. I. Membership of the Cygnus X region". Astronomy and Astrophysics. 539: A79. arXiv:1111.7023. Bibcode:2012A&A...539A..79R. doi:10.1051/0004-6361/201118211.
- ↑ 4,0 4,1 Wright, N. J.; Drake, J. J.; Drew, J. E.; Vink, J. S. (2010). "The Massive Star-Forming Region Cygnus OB2. II. Integrated Stellar Properties and the Star Formation History". The Astrophysical Journal. 713 (2): 871–882. arXiv:1003.2463. Bibcode:2010ApJ...713..871W. doi:10.1088/0004-637X/713/2/871.
- ↑ 5,0 5,1 Knödlseder, J. (2000). "Cygnus OB2—a young globular cluster in the Milky Way". Astronomy and Astrophysics. 360: 539. arXiv:astro-ph/0007442. Bibcode:2000A&A...360..539K.
- ↑ Hartigan, P.; Palmer, J.; Cleeves, L.I. (2012). "Irradiated interfaces in the Ara OB1, Carina, Eagle Nebula, and Cyg OB2 massive star formation regions". High Energy Density Physics. 8 (4): 313. arXiv:1304.3930. Bibcode:2012HEDP....8..313H. doi:10.1016/j.hedp.2012.08.002.
- ↑ Münch, Luis; Morgan, W. W. (1953). "Notes: A Probable Clustering of Blue Giants in Cygnus". Astrophysical Journal. 118: 161. Bibcode:1953ApJ...118..161M. doi:10.1086/145737.
Eksterne skakels
wysig
Hierdie artikel is vertaal uit die Engelse Wikipedia
