David Benatar

David Benatar (gebore 1966) is 'n Suid-Afrikaanse filosoof, akademikus en skrywer. Hy is veral bekend vir sy voorspraak vir antinatalisme in sy boek Better Never to Have Been: The Harm of Coming into Existence, waarin hy aanvoer dat ontstaan 'n ernstige skade is, ongeag die gevoelens van die bestaande wese wat een keer tot stand gebring is, en dat dit as gevolg daarvan altyd moreel verkeerd is om meer lewende wesens te skep.

Vroeë lewe en opvoeding

Benatar is die seun van Solomon Benatar, 'n internasionale gesondheidskenner wat die Bio-etieksentrum by die Universiteit van Kaapstad gestig het. Daar is nie veel bekend oor Benatar se persoonlike lewe nie, aangesien hy doelbewus sy privaatheid bewaak. Volgens hom het hy het sedert sy kinderjare antinatalistiese sienings gehuldig.

Akademiese loopbaan

Benatar is professor in filosofie en hoof van die Departement Filosofie aan die Universiteit van Kaapstad in Kaapstad, Suid-Afrika. Hy is 'n lid van die redaksie van die Journal of Controversial Ideas.

Filosofiese werk

Pyn

Benatar redeneer vanuit die uitgangspunt dat pyn op sigself 'n slegte ding is. Sy werk is dikwels geassosieer met kontemporêre filosofieë van nihilisme en pessimisme. Benatar het sy gebrek aan goedkeuring teenoor die welwillende siening van wêreldontploffing verklaar.

Asimmetrie tussen pyn en plesier

Benatar voer aan daar is deurslaggewende asimmetrie tussen die goeie en die slegte dinge, soos plesier en pyn, wat beteken dat dit beter sou wees vir mense om nie gebore te wees nie:

1. Die teenwoordigheid van pyn is sleg.

2. Die teenwoordigheid van plesier is goed.

3. Die afwesigheid van pyn is goed, al word daardie goed deur niemand geniet nie.

4. Die afwesigheid van plesier is nie sleg nie, tensy daar iemand is vir wie hierdie afwesigheid 'n ontbering is.

Scenario A (X bestaan)	Scenario B (X nooit bestaan)
(1) Teenwoordigheid van pyn (Sleg)	(3) Afwesigheid van pyn (Goed)
(2) Teenwoordigheid van plesier (Goed)	(4) Afwesigheid van plesier (Nie sleg nie)

Implikasies vir voortplanting

Benatar argumenteer dat om iemand te skep beide goeie en slegte ervarings, pyn en plesier genereer, terwyl om dit nie te doen nie, geen pyn of plesier genereer nie. Die afwesigheid van pyn is goed, die afwesigheid van plesier is nie sleg nie. Daarom word die etiese keuse ten gunste van nie-voortplanting swaarder opgeweeg.

Benatar opper vier ander verwante asimmetrieë wat hy as redelik aanneemlik beskou:

1. Ons het 'n morele verpligting om nie ongelukkige mense te skep nie en ons het geen morele verpligting om gelukkige mense te skep nie. Die rede waarom ons dink daar is 'n morele verpligting om nie ongelukkige mense te skep nie, is dat die teenwoordigheid van hierdie lyding sleg sou wees (vir die lyers) en die afwesigheid van die lyding is goed (al is daar niemand om die afwesigheid van lyding te geniet). Daarenteen, die rede waarom ons dink daar is geen morele verpligting om gelukkige mense te skep nie, is dat alhoewel hulle plesier goed vir hulle sou wees, die afwesigheid van plesier wanneer hulle nie tot stand kom nie, nie sleg sal wees nie, want daar sal niemand wees wat sal van hierdie goed ontneem word nie.

2. Dit is vreemd om die belange van 'n potensiële kind te noem as 'n rede waarom ons besluit om dit te skep, en dit is nie vreemd om die belange van 'n potensiële kind te noem as 'n rede waarom ons besluit om dit nie te skep nie. Dat die kind gelukkig mag wees, is nie 'n moreel belangrike rede om hulle te skep nie. Daarenteen is dat die kind ongelukkig kan wees 'n belangrike morele rede om hulle nie te skep nie. As dit so was dat die afwesigheid van plesier sleg is al bestaan daar nie iemand om die afwesigheid daarvan te ervaar nie, dan sou ons 'n beduidende morele rede hê om 'n kind te skep en om soveel as moontlik kinders te skep. En as dit nie so was dat die afwesigheid van pyn goed is nie, selfs al bestaan daar nie iemand om hierdie goed te ervaar nie, dan sou ons nie 'n betekenisvolle morele rede hê om nie 'n kind te skep nie.

3. Eendag kan ons spyt wees ter wille van 'n persoon wie se bestaan afhanklik was van ons besluit, dat ons hulle geskep het - 'n persoon kan ongelukkig wees en die teenwoordigheid van sy pyn sal 'n slegte ding wees. Maar ons sal nooit spyt voel ter wille van 'n persoon wie se bestaan afhanklik was van ons besluit, dat ons hulle nie geskep het nie - 'n persoon sal nie van geluk ontneem word nie, want hy of sy sal nooit bestaan nie, en die afwesigheid van geluk sal nie sleg wees nie, want daar sal niemand wees wat van hierdie goed ontneem sal word nie.

4. Ons voel hartseer deur die feit dat iewers mense tot bestaan kom en ly, en ons voel geen hartseer deur die feit dat iewers mense nie tot bestaan gekom het op 'n plek waar daar gelukkige mense is nie. Wanneer ons weet dat iewers mense tot bestaan kom en ly, voel ons medelye. Die feit dat daar op een of ander verlate eiland of planeet mense nie ontstaan en gely het nie, is goed. Dit is omdat die afwesigheid van pyn goed is selfs wanneer daar nie iemand is wat hierdie goed ervaar nie. Aan die ander kant voel ons nie hartseer oor die feit dat mense op een of ander verlate eiland of planeet nie ontstaan het nie en nie gelukkig is nie. Dit is omdat die afwesigheid van plesier slegs sleg is wanneer iemand bestaan om van hierdie goed ontneem te word.

Mense se onbetroubare beoordeling van lewenskwaliteit

Benatar opper die kwessie of mense die ware kwaliteit van hul lewens onakkuraat skat, en het drie sielkundige verskynsels aangehaal wat hy glo hiervoor verantwoordelik is:

1. Neiging tot optimisme: ons het 'n positief verwronge perspektief van ons lewens in die verlede, hede en toekoms.

2. Aanpassing: ons pas by ons omstandighede aan, en as dit vererger, word ons gevoel van welstand verlaag in afwagting van daardie skadelike omstandighede, volgens ons verwagtinge, wat gewoonlik van die realiteit van ons omstandighede geskei word.

3. Vergelyking: ons beoordeel ons lewens deur dit met dié van ander te vergelyk, en ignoreer die negatiewe wat almal raak om op spesifieke verskille te fokus. En as gevolg van ons optimisme-vooroordeel, vergelyk ons onsself meestal met diegene wat swakker af is, om die waarde van ons eie welstand te oorskat.

Hy sluit af: Bogenoemde psigologiese verskynsels is vanuit 'n evolusionêre perspektief nie verbasend nie. Hulle pleit teen selfmoord en ten gunste van voortplanting. As ons lewens nogal so sleg is as wat ek nog sal voorstel dat dit is, en as mense geneig was om hierdie ware kwaliteit van hul lewens te sien vir wat dit is, is hulle dalk baie meer geneig om hulself dood te maak, of ten minste nie om sulke lewens te skep nie. Pessimisme is dus geneig om nie natuurlik geselekteer te word nie.

Seksuele diskriminasie teen mans en seuns

Benatar se The Second Sexism: Discrimination Against Men and Boys (2012) ondersoek verskeie kwessies rakende misandrie en die negatiewe sosiaal-opgelegde aspekte van manlike identiteit. As 'n werk binne die mansbevrydingsbeweging poog dit nie om die idees van feminisme aan te val of te verminder nie, maar eerder om lig te skyn op die parallelle bestaan van sistemiese en kulturele diskriminasie teen mans en seuns, en hoe dit terselfdertyd bydra tot die onderdrukking van vroue. In 'n resensie van die boek skryf filosoof Simon Blackburn dat "Benatar weet dat sulke voorbeelde waarskynlik snorke van ongeloof of bespotting sal ontmoet, maar hy is versigtig om sy aansprake met empiriese data te rugsteun," en deur hierdie boek wys hy dat "As dit te dikwels moeilik is om 'n vrou te wees, is dit ook soms moeilik om 'n man te wees, en dat enige versuim om dit te erken die risiko loop om dit wat almal se doel moet wees, naamlik universele simpatie sowel as sosiale geregtigheid vir almal, ongeag geslag, te verdraai." In 'n ander resensie prys die filosoof Iddo Landau die werk as "'n baie goed beredeneerde boek wat 'n onortodokse tesis aanbied en dit bekwaam verdedig," stem saam met Benatar dat "om die tot dusver geïgnoreer tweede seksisme die hoof te bied , moet ons dit nie net erken nie, maar ook baie meer empiriese en filosofiese navorsing aan hierdie onderontginde onderwerp toewy en natuurlik probeer om baie houdings, sosiale norme en wette te verander".

Publikasies

Benatar is die skrywer van 'n reeks wyd aangehaalde referate in mediese etiek, insluitend "Between Prophylaxis and Child Abuse" (The American Journal of Bioethics) en "A Pain in the Fetus: Toward Ending Confusion about Fetal Pain" (Bioethics) Sy werk is gepubliseer in tydskrifte soos Ethics, Journal of Applied Philosophy, Social Theory and Practice, American Philosophical Quarterly, QJM: An International Journal of Medicine, Journal of Law and Religion en die British Medical Journal.

Kulturele invloed

Nic Pizzolatto, skepper en skrywer van True Detective, het Benatar se Better Never to Have Been aangehaal as 'n invloed op die TV-reeks (saam met Ray Brassier se Nihil Unbound, Thomas Ligotti se The Conspiracy Against the Human Race, Jim Crawford se Confessions of an Antinatalist, en Eugene Thacker se In The Dust of This Planet).

Persoonlike lewe

Benatar is vegan, en het deelgeneem aan debatte oor veganisme. Hy het aangevoer dat mense "verantwoordelik is vir die lyding en dood van miljarde ander mense en nie-menslike diere. As daardie vlak van vernietiging deur 'n ander spesie veroorsaak is, sal ons vinnig aanbeveel dat nuwe lede van daardie spesie nie tot stand gebring moet word nie.“ Hy het ook aangevoer dat die uitbreek van soönotiese siektes, soos die covid-19-pandemie, dikwels die gevolg is van hoe mense diere mishandel.

Benatar is 'n ateïs en het verklaar dat hy geen kinders van sy eie het nie.

Bibliografie

• Benatar, David (2001). Ethics for Everyday. McGraw-Hill. ISBN 978-0-07-240889-8.
• Benatar, David (2006). Better Never to Have Been: The Harm of Coming into Existence. Oxford University Press. ISBN 978-0-19-929642-2.
• Benatar, David (2012). The Second Sexism: Discrimination Against Men and Boys. John Wiley & Sons. ISBN 978-0-470-67451-2.
• Benatar, David; Wasserman, David (2015). Debating Procreation: Is It Wrong to Reproduce?. Oxford University Press. ISBN 978-0-19-027311-8.
• Archard, David; Benatar, David (2016). Procreation and Parenthood: The Ethics of Bearing and Rearing Children. Oxford University Press. ISBN 978-0-19-874815-1.
• Benatar, David (2017). The Human Predicament: A Candid Guide to Life's Biggest Questions. Oxford University Press. ISBN 9780190633813.

As redakteur

• Benatar, David, red. (2006). Cutting to the Core: Exploring the Ethics of Contested Surgeries. Rowman & Littlefield. ISBN 978-0-7425-5001-8.
• Ethics for Everyday. New York: McGraw-Hill, 2002.
• Life, Death & Meaning: Key Philosophical Readings on the Big Questions (2004)