Duquesne Spioenasiesindikaat

Die Duquesne Spioenasiesindikaat is die grootste spioenasiesaak in die Verenigde State wat op veroordelings uitgeloop het. 'n Totaal van 33 lede van 'n Duitse spioenasienetwerk, onder leiding van Fritz Joubert Duquesne, is veroordeel na 'n langdurige ondersoek deur die Federal Bureau of Investigation. Van die gearresteerdes het 19 skuldig gepleit. Die oorblywende 14 wat onskuldig gepleit het, is op 3 September 1941 voor 'n jurie gedaag in 'n Federale Distrikshof in Brooklyn, New York. Op 31 Desember 1941 is hulle almal skuldig bevind. Die groep is 'n totaal van meer as 300 jaar tronkstraf opgelê.

Die 33 veroordeelde lede van die Duquesne Spioenasiesindikaat (FBI-afdruk).

Die Duitse spioene wat in die sindikaat was, is in sleutelposisies in die Verenigde State geplaas om inligting te bekom wat in 'n oorlog gebruik kon word en om sabotasie te pleeg. Een van die spioene het 'n restaurant oopgemaak en sy posisie daarin gebruik om inligting van sy kliënte te bekom. 'n Ander het by 'n lugredery gewerk sodat hy kan verslag lewer oor geallieerde skepe wat die Atlantiese Oseaan oorgesteek het. Ander in die sindikaat het as bodes gewerk, sodat hulle geheime boodskappe saam met normale pos kon aflewer.

William G. Sebold, wat as 'n Duitse spioen gewerf is, was 'n groot faktor in die FBI se suksesvolle oplossing van die saak deur sy werk as 'n dubbele agent vir die regering van die Verenigde State. Die FBI het vir nagenoeg twee jaar 'n radiostasie vir die sindikaat bedryf en het sodoende inligting opgedoen oor wat Duitsland vir sy spioene in die Verenigde State gestuur het terwyl hulle die inligting wat na Duitsland gestuur is, beheer het. Sebold se sukses as 'n teenspioenasie-agent is gedemonstreer deur die suksesvolle vervolging van die Duitse agente.

Een Duitse spioen het opgemerk dat die sindikaat se vervolging die "doodskoot" vir hulle spioeneerwerk in die Verenigde State was. Die hoof van die FBI, J. Edgar Hoover, het die FBI se sukses met die Duquesne Spioenasiesindikaat die grootste sukses in die geskiedenis van die Verenigde State genoem.

Die rol van William G. Sebold in ontblooting van die sindikaat

Sebold het in die Eerste Wêreldoorlog in die Duitse Ingenieurskorps gedien. Nadat hy in 1922 na die Verenigde State geëmigreer het, trou hy en werk in industriële en vliegtuigaanlegte in die Verenigde State en Suid-Amerika. Op 10 Februarie 1936 word hy 'n genaturaliseerde burger van die Verenigde State.

Hy het in Februarie 1939 na Duitsland teruggekeer om sy ma in Mülheim te besoek. In September 1939 het 'n Dr. Gassner Sebold in Mülheim besoek en hom ondervra oor militêre vliegtuie en toerusting in die Verenigde State. Hy het Sebold ook gevra om na die Verenigde State as spioenasie-agent vir Duitsland terug te keer. Gassner en 'n ander man, 'n 'Dr. Renken', het aan hom gesê dat hulle inligting sou ontbloot wat hy uit sy VSA-burgerskapaansoek weggelaat het oor die tyd wat in 'n Duitse tronk deurgebring het, tensy hy ingestem het om vir hulle te werk. Renken was in werklikheid majoor Nickolaus Ritter van die Abwehr, wat verantwoordelik was vir militêre intelligensie.

Na die dreigemente teen sy gesin, sy lewe en sy burgerskap, het Sebold ingestem om met die Nazi's saam te werk. Hy is daarna na 'n sewe weke lange opleidingsprogram in Hamburg, Duitsland, gestuur, waar hy geleer het om 'n kortgolfradio te gebruik, wat hy sou opstel wanneer hy na die Verenigde State sou terugkeer.

Ritter het die finale instruksies aan Sebold gegee voordat hy na die Verenigde State vertrek het, insluitend die kortgolfradiokodes en die gebruik van mikrofoto's. Sebold het die alias "Harry Sawyer", die kodenaam TRAMP, en Abwehr-nommer A.3549 gekry.

Met die hulp van die FBI kon 'Harry Sawyer' 'n kantoor op Times Square bekom vir 'n maatskappy onder die naam 'Diesel Research Company'. Hierdie kantoor het 'n oënskynlike veilige ruimte gebied waar Nazi-spioene gemaklik gevoel het om met Sebold te ontmoet en hul planne te bespreek. Die kantoor het ook toegelaat dat spioene briewe aan vervaardigers soos Consolidated Aircraft Corporation te stuur, waarna hulle dan briewe sou ontvang soos "ontwikkeling van dieselmotors." Die spioene het na die kantoor gekom om bloudrukke, oorlogstydinligting en ander sensitiewe inligting rakende die Verenigde State af te lewer. Die kantoor was egter toegerus met versteekte mikrofone en tweerigtingspieëls, sodat FBI-agente die vergaderings vir toekomstige gebruik kon verfilm. Met behulp van die kantoor kon die FBI ontelbare ure van inkriminerende beeldmateriaal kry. Byvoorbeeld, die leier van die groep, Fritz Joubert Duquesne, is gemonitor tydens besprekings oor hoe brande by industriële aanlegte begin kon word om die produksie te vertraag, en het fotos van bloudrukke vir 'n nuwe bom wat in die Verenigde State gebou word, getoon. In verskillende beeldmateriaal verduidelik 'n spioen sy plan om 'n gebou te bombardeer en gaan sover as om dinamiet- en ontploffingsinstigeerders na Sebold se kantoor te bring.

In Junie 1941 het die FBI 33 Duitse agente in hegtenis geneem wat deel uitmaak van die netwerk van Sebold. Negentien van die agente wat gearresteer is, het onskuldig gepleit. Die res is op 3 September 1941 in die Federale distrikshof, Brooklyn, New York, verhoor. Die jurie het al 14 skuldig bevind op 13 Desember 1941. Die 33 lede van die Duquesne Spioenasiesindikaat is gevonnis om altesaam meer as 300 jaar tronkstraf uit te dien. Duquesne is tot 18 jaar gevangenisstraf gevonnis. Die Duquesne Spioenasiesindikaat is steeds die grootste spioenasiesaak in die Amerikaanse geskiedenis wat met skuldigbevindings geëindig het.

Eksterne skakels

• Wikimedia Commons het meer media in die kategorie Duquesne Spioenasiesindikaat.

Hierdie artikel is in sy geheel of gedeeltelik vanuit die Engelse Wikipedia vertaal.