Elisabeth van Oostenryk-Hongarye
Elisabeth Amalie Eugenie in Beiere (München, 24 Desember 1837 – Genève, 10 September 1898) was hertogin in Beiere en prinses van Beiere uit die Huis van Wittelsbach en later – deur haar huwelik met keiser Frans Josef I – keiserin van Oostenryk en vanaf 8 Junie 1867 ook koningin van Hongarye.
Sy is algemeen bekend onder haar bynaam Sisi, soos haar familie haar genoem het. Met dié naam onderteken sy ook haar briewe aan haar naastes.
Jeug
wysigElisabeth was die tweede dogter van hertog Maximiliaan Josef in Beiere en prinses Ludovika, dogter van koning Maximiliaan I Josef van Beiere. Met haar sewe broers en susters bring sy 'n gelukkige kindertyd deur in die Hertog Maxpaleis by Ludwigstrasse nr. 8 in München. Die hertooglike familie had ook 'n somerverblyf, Schloss Possenhofen, in Possenhofen aan die Starnberger See. Elisabeth was besonder sorgeloos en meer liberaal opgevoed deur haar vader.
In 1853 begelei die 15-jarige Elisabeth haar moeder en ouer suster Helene op 'n reis na die Oostenrykse Ischl (deesdae Bad Ischl), waar Helene die aandag van haar 22-jarige neef, keiser Frans Josef – wat in Ischl sy 23ste verjaarsdag sou vier – moes trek. Dié val egter op Elisabeth (wat op haar beurt eintlik voorbestem gelyk het vir Frans Josef se broer Karel Lodewyk) en op 24 April 1854 getrou die inmiddels 16-jarige Elisabeth met die inmiddels 23-jarige keiser in die Augustynekerk te Wene.
Elisabeth van Oostenryk-Hongarye Gebore: 24 Desember 1837 Oorlede: 10 September 1898
| ||
| Oostenryk-Hongaarse koninklikes | ||
|---|---|---|
| Vakant Pos die laaste bekleë deur Maria Anna van Sardinië
|
Keiseringemalin van Oostenryk Koningingemalin van Hongarye en Kroasië Koningingemalin van Boheme 1854–1898 |
Vakant Pos die volgende bekleë deur Zita van Bourbon-Parma
|
| Vakant Pos die laaste bekleë deur Maria Anna van Sardinië
|
Koningingemalin van Lombardye–Venesië 1854–1866 |
Pos geskrap |