Fashoda-voorval

Die Fashoda-voorval (of insident) was die hoogtepunt van imperiale territoriale geskille tussen Brittanje en Frankryk in Oos-Afrika, wat in 1898 plaasgevind het. 'n Franse ekspedisie na Fashoda aan die rivier die Wit-Nyl wou die beheer oor die stroomgebied van die Bo-Nyl verkry en sodoende Brittanje van die Soedan uitsluit. Die Franse mag en 'n Britse-Egiptiese mag (wat die Franse met 10 op 1 oorskry) het op "vriendskaplike" wyse vergader, maar in Europa het dit na potensiële oorlog tussen die twee state gelyk. Die Britte het nie bes gegee nie terwyl albei ryke op die rand van oorlog gestaan het met verharde retoriek aan beide kante. Onder hewige druk het die Franse onttrek en die Anglo-Egiptiese beheer oor die gebied verseker. Die status quo is erken deur 'n ooreenkoms tussen die twee state wat die Britse beheer oor Egipte erken, terwyl Frankryk die dominante moondheid in Marokko geword het. Frankryk het sy hoofdoelstellings misluk.

Dit was 'n diplomatieke oorwinning vir die Britte, aangesien die Franse besef dat hulle op die lange duur die vriendskap van Brittanje nodig het in geval van 'n oorlog tussen Frankryk en Duitsland. Dit was die laaste krisis tussen die twee lande wat 'n bedreiging van oorlog ingehou het maar het en die weg geopen het vir nouer betrekkinge in die Entente Cordiale van 1904. Dit het aanleiding gegee tot die 'Fashoda-sindroom' in die Franse buitelandse beleid, of die poging om Franse invloed in gebiede te bevestig wat moontlik vatbaar raak vir Britse invloed.

Notas

Hierdie artikel is in sy geheel of gedeeltelik vanuit die Engelse Wikipedia vertaal.