Nederlands is 'n Wes-Germaanse taal en die moedertaal van die meerderheid van die bevolking van Nederland, België en Suriname, die drie lidstate van die Nederlandse Taalunie, 'n internasionale instelling wat onder meer die reëls vir die standaardtaal vaslê. In die Europese Unie praat ongeveer 23 miljoen mense Nederlands as eerste taal, en 'n bykomende 5 miljoen as tweede taal. Daarnaas is Nederlands ook 'n amptelike taal van die Karibiese eilande Aruba, Curaçao en Sint Maarten, terwyl daar nog historiese minderhede bestaan in Frankryk, Duitsland en tot 'n mindere mate Indonesië, naas na raming ruim 'n half miljoen sprekers in die Verenigde State, Kanada en Australië. Die Kaap-Hollandse omgansvariëteite van Suid-Afrika en Namibië is gestandaardiseer tot Afrikaans, 'n wedersyds verstaanbare dogtertaal van Nederlands.

Nederlands is nou verwant aan Engels en Duits, en word tussen beide geplaats. Naas die feit dat Nederlands die Hoogduitse klankverskuiwing nie ondergaan het nie, verskil Nederlands – soos Engels – verder ook van Duits deur die groot afname van die naamvalstelsel, die algehele skaarsheid van die Germaanse umlaut en 'n meer eenvoudige morfologie. Die moderne Nederlands het in wese twee taalkundige geslagte, maar hierdie onderscheid het aansienlik minder taalkundige gevolge as in Duits. Die Nederlandse woordvolgorde is onderwerp-werkwoord-voorwerp (SVO) in hoofdzinne maar pas, net as in Duits, inversie toe in bijzinnen (SOV). Het Nederlands kent een hoofdzakelijk Germaanse woordenschat, in grotere mate dan het Engels, maar aangevuld door een grotere Romaanse component dan in het Duits.