Wikipedia

Georgi Michailowitsj, graaf Brasof

Hierdie naam is volgens die Oos-Slawiese gebruik; die patroniem is Michailowitsj

Georgi Michailowitsj
Gebore(1910-08-06)6 Augustus 1910
Moskou, Russiese Ryk
Sterf21 Julie 1931 (op 20)
Sens, Frankryk
NasionaliteitRussies
TitelGraaf Brasof
Ouer(s)Groothertog Michail Aleksandrowitsj van Rusland en Natalia Brasowa

Georgi Michailowitsj, graaf Brasof (Russies: Георгий Михайлович, граф Брасов; 6 Augustus [O.S. 24 Julie] 1910 tot 21 Julie 1931) was ’n Russiese adellike en ’n afstammeling van die Huis van Romanof deur ’n morganatiese lyn. Hy het op 20-jarige leeftyd in ’n motorongeluk gesterf.

Vroeë lewe

wysig

Georgi is in sy ma se woonstel in Moskou, Rusland, gebore.[1] Sy ouers was groothertog Michail Aleksandrowitsj en sy minnares, Natalia Sergejewna Woelfert. Groothertog Michail was die jongste seun van keiser Aleksander III en keiserin Maria, en ’n broer van keiser Nikolaas II.

Toe Georgi gebore is, was sy ma nog wettig getroud met haar tweede man, die weermagoffisier Wladimir Wladimirowitsj Woelfert. Ná die skandaal wat ontstaan het uit Michail se buite-egtelike verhouding met Woelfert se vrou, is Woelfert na Moskou verplaas en Michail na Orjol.[2] Nadat Woelfert glo omgekoop is, is die datum van sy en sy vrou se egskeiding terugdateer sodat Georgi as Natalia se buite-egtelike kind erken kon word en hy dus haar adellike status kon erf.[3] Hy het ’n halfsuster, Natalia Sergejewna Mamontowa, uit Natalia se eerste huwelik, gehad.[1] Op 13 November 1910 het Nikolaas II bepaal die seun sou bekend wees as Georgi Michailowitsj Brasof. Dié van het gekom van ’n landgoed van Michail, Brasowo naby Orjol.[3]

Groothertog Michail was die tweede aanspraakmaker op die Russiese troon, ná sy broerskind tsarewitsj Aleksei. Laasgenoemde het egter aan hemofilie gely en daar is gevrees hy sou nie lank genoeg lewe om die troon te bestyg nie. Volgens Russiese wetgewing kon Michail as lid van die Huis van Romanof nie sonder Nikolaas II se toestemming trou nie. Nikolaas wou hom egter nie toelaat om met Natalia te trou nie omdat sy twee keer geskei was en nie adellik was nie.

 
Georgi se pa, groothertog Michail, by sy vrou en seun.

In 1912 het Aleksei gevaarlike bloeding ondervind ná ’n val. Michail was bang Aleksei oorleef nie, en dan sou sy kans om met Natalia te trou nog kleiner wees. Hy het dus besluit om dadelik met haar te trou: op 16 Oktober 1912. Michail het sy ma en broer uit Cannes laat weet van die troue.[4] Die keiserlike gesin was geskok oor wat hulle as verraad beskou het, veral omdat dit gebeur het in die tyd dat Aleksei amper gesterf het.[5] Michail en sy nuwe gesin is uit Rusland verban.[6] Nadat hulle op verskeie plekke gebly het, het hulle in September 1913 in Engeland gaan woon.[7]

Kinderlewe

wysig

In die noordelike herfs van 1914, aan die begin van die Eerste Wêreldoorlog, het groothertog Michail versoek om na Rusland terug te keer en weer by die weermag aan te sluit.[8] Nikolaas II het die versoek toegestaan en die gesin het hulle in Gatsjina gevestig; Natalia mag nie in ’n keiserlike woning gewoon het nie.[9] Michail het ’n generaal geword en die Kruis van Sint George, die hoogste militêre eerbewys, is aan hom toegeken.[10]

Michail het aan Nikolaas geskryf en gevra om sy gesin te wettig sodat daar voorsiening vir Georgi sou wees indien Michail aan die front sterf.[11] Ses maande later het Nikolaas Georgi wettig verklaar en hom ’n graaf gemaak.[12] Hy en sy nageslag sou egter kragtens die reg van die troonopvolging uitgesluit wees.

Ná die Februarie-rewolusie van 1917 het Nikolaas II namens homself en sy seun geabdikeer en Michail as sy opvolger benoem. Michail het dit van die hand gewys tensy ’n verkose raad dit sou bekragtig, en het die tussentydse regering in ’n manifes erken.[13] Hy en sy gesin is onder huisarres geplaas.

In September 1917 is die huisarres beëindig.[14] Aan die einde van die volgende maand het die Bolsjewiste die regering oorgeneem. Nadat ’n plan om te vlug ontdek is, is Michail en sy gesin weer onder huisarres geplaas. In Maart 1918 het die Bolsjewiste Michail na Perm verban. Sy vrou, wat bekommerd was oor hul seun se veiligheid, het by die Deense ambassade in Sint Petersburg om hulp aangeklop, en die Dene het ingestem om Georgi uit die land te smokkel.

In die nag van 12-13 Junie 1918 het die veiligheidspolisie Georgi se pa buite Perm doodgeskiet. Die omstandighede van sy dood het eers ná Georgi se eie dood bekend geword. Natalia, wat steeds gedink het haar man lewe, en haar dogter is eers na Kiëf in die Duitsbeheerde Oekraïne gesmokkel en van daar na Engeland, waar Georgi by hulle aangesluit het.[15]

Bannelingskap

wysig

Natalia het in 1927 na Parys getrek weens finansiële probleme, maar Georgi het in Engeland agtergebly om sy skoolstudie te voltooi. Hy het daarna aan die Sorbonne studeer.[16] In 1928 is sy ouma keiserin Maria dood en Georgi het ’n derde van haar boedel geërf.[17] Hy het onder meer vir hom ’n sportmotor gekoop. In die somer van 1931 het hy klaargemaak met sy studie aan die Sorbonne. Hy en ’n vriend het besluit om in die suide van Frankryk vakansie te hou. Op pad van Parys na Cannes het die motor gegly en ’n boom getref. Sy vriend, wat bestuur het, is op slag dood en Georgi die volgende oggend sonder om sy bewussyn te herwin.[18]

Hoewel hy uitgesluit was van die troonopvolging, was Georgi die laaste afstammeling in die manlike lyn van Aleksander III van Rusland.

Verwysings

wysig
  1. ↑ 1,0 1,1 Crawford en Crawford, p. 104
  2. ↑ Crawford en Crawford, pp. 59–104
  3. ↑ 3,0 3,1 Crawford en Crawford, p. 107
  4. ↑ Crawford en Crawford, pp. 129–131
  5. ↑ Crawford en Crawford, pp. 130–132
  6. ↑ Crawford en Crawford, p. 136
  7. ↑ Crawford en Crawford, pp. 138–146
  8. ↑ Crawford en Crawford, pp. 159–160
  9. ↑ Crawford en Crawford, p. 161
  10. ↑ Crawford en Crawford, p. 178
  11. ↑ Brief van Michail aan Nikolaas, 15 November 1914, State Archive of the Russian Federation, 601/1301, soos in Crawford en Crawford, p. 164
  12. ↑ Crawford en Crawford, p. 182
  13. ↑ Crawford en Crawford, pp. 312–313
  14. ↑ Crawford en Crawford, p. 332
  15. ↑ Crawford en Crawford, p. 381
  16. ↑ Crawford en Crawford, p. 390
  17. ↑ Clarke, p. 162
  18. ↑ Crawford en Crawford, p. 391

Bronne

wysig
  • Clarke, William (2007). Romanoff Gold: The Lost Fortune of the Tsars, Stroud: Sutton Publishing, ISBN 978-0-7509-4499-1
  • Crawford, Rosemary; Crawford, Donald (1997). Michael and Natasha: The Life and Love of the Last Tsar of Russia, London: Weidenfeld & Nicolson, ISBN 978-0-7538-0516-9

Eksterne skakels

wysig
Ontsluit van "https://af.wikipedia.org/w/index.php?title=Georgi_Michailowitsj,_graaf_Brasof&oldid=1893946"