Geskiedenis van kindermishandeling

Strydig met die algemene opvatting, is kindermishandeling nie 'n nuwe verskynsel as gevolg van die hedendaagse stresvolle lewenswyse en hoë werkloosheidsyfer nie. Reeds in die antieke tye het kindermishandeling plaasgevind, maar dit is nie as sulks geïdentifiseer nie. Verandering in denkwyses aangaande sekere seksuele gebruike kan gesien word as 'n aanhoudende siklus eerder as 'n lineêre vooruitgang. Sekere gedrag was voorheen gesien as normaal, maar later is dieselfde gedrag gedefinieer as afwykend.

'n Seksuele gebruik kon in die antieke tye gesien word as normaal, maar namate die siening van die samelewing verander het ten opsigte van dié gebruik, só het hul houdings ook verander na een wat die seksuele gebruik definieer as immoreel. Later kan hulle dit selfs definieer as 'n kriminele oortreding en later selfs as sigopatologie. Maar soos tye en sienings verander het, kan die houdings selfs verder verander dat die seksuele misbruik van kinders weer gesien kan word as normaal. Met verloop van tyd het mishandeling van kinders op elke moontlike wyse gemanifesteer, fisies, emosioneel, deur verwaarlosing, seksuele uitbuiting en deur kinderarbeid.

Kindermishandeling, soos vandag gedefinieer, was in die antieke tye aanvaarbare gedrag. In die antieke tye is kinders in die wêreld gebring om hul ouers te dien en om die familie-naam te laat voortleef. Die kind is dus eers gesien as 'n lewende wese, met behoeftes, sodra die vader die kind as sulks erken het.

In vroeë tye kon kinders deur hul ouers vermoor word sonder dat daar teen die ouers opgetree is. Die kind moes deur 'n formele ritueel, uitgevoer deur die vader, die reg om te lewe, verkry. Ouers kon sonder enige nagevolge ‘wegdoen’ met ongewenste kinders, want dit was binne die grense van aanvaarbare sosiale gedrag.

Die vertraagde of misvormde kind is dus gesien as 'n las en is daarom so gou as moontlik uit die weg geruim. Kinders wat buite-egtelik gebore is, is gesien as nadelig vir die samelewing en moes ook uit die weg geruim word. In die gesin was die kind ook gesien as nutteloos, aangesien slegs kinders wat 'n finansiële bydrae kon lewer in die gesin, gesien is as nuttig. Kindermoord was om baie redes aanvaarbaar in die antieke tye. So byvoorbeeld kon dit gesien word as onder andere 'n manier om die bevolking te beheer en reguleer sodat die samelewing se hulpbronne aan die sterkstes beskikbaar sal wees en nie gemors sou word op "nuttelose" kinders nie. Verder is baie van die kinders aan die gode geoffer om sodoende die samelewing se welstand te verseker.

Die geneeshere het dus kindermoord goedgekeur ter wille van die samelewing se voortuitgang, veral in die gevalle waar die kind geag is as 'n las vir die samelewing. Selfs al het die kinders die reg om te lewe ontvang, was dit steeds geen versekering dat hulle behoorlik versorg sou word nie. Die kinders is eers gesien as "nuttig" en die moeite werd om na om te sien, sodra hulle begin om 'n bydrae te lewer in die gesin. Indien die kinders geen bydrae kon lewer nie, was die kans soveel groter dat hulle mishandel, verwaarloos of selfs vermoor sou word.

Kindermishandeling as gevolg van kinderarbeid

Antieke gemeenskappe het onbewustelik bygedra tot kindermishandeling deur gebruik te maak van kinderarbeid. Kinders was blootgestel aan swak omstandighede, wanvoeding en in baie gevalle, fisiese lyfstraf, om hul produksie te verhoog. Dit was veral kinders in weeshuise wat gebruik is vir kinderarbeid, aangesien hulle gesien is as ongewens. Hulle is nie deur hul vaders erken nie en was dus in die oë van die samelewing 'n ontbeerlike kommoditeit. Weeskinders is dus gesien as "nuttig" in soverre hulle harde arbeid kon verrig en is daarom verdra. Van 'n baie vroeë ouderdom af is sulke kinders gebruik vir arbeid. Seuns het arbeid verrig tot die ouderdom van veertien tot sestien jaar, terwyl die meisies arbeid moes verrig totdat hulle een-en-twintig geword het. Die rede waarom daar van kinderarbeid gebruik gemaak is, was die feit dat kinders soveel goedkoper was om te huur as wat die geval met volwassenes was en dat sekere werke, soos byvoorbeeld skoorstene skoonmaak en in myne werk, ideaal was vir kinders omdat hulle 'n klein liggaamsbou het. In die Antieke tye is seksuele praktyke tussen volwassenes en kinders gesien as normaal en is dit deur die samelewing aanvaar. Kinders van slawe, veral die seuns, was deur volwasse mans gebruik vir seksuele plesier en hierdie gedrag is deur die samelewing aanvaar. Seuns is deur volwasse mans gebruik as seksule maats en in veral die adellike gesinne is die seuns aan volwasse mans toevertrou as studente, maar die kinders se onderrig was nie beperk nie, dit het ook seksuele omgang met hul onderwysers ingesluit.

Baie mense het geglo dat dogters geen nut het in die gesin nie en daarom het dogtertjies altyd die risiko geloop om vermoor te word. Sommige mense het egter hul dogters as 'n kommoditeit gesien en het hulle verkoop as prostitute. In die antieke tye, was dit ook gesien as "gasvry" indien jy in jou gaste se seksuele behoeftes kon voorsien en baie van die dogtertjies is dan ook hiervoor gebruik. Dit is egter belangrik om daarop te let dat bloedskande gesien was as taboe en is vandag steeds onaanvaarbaar. Fisiese mishandeling, verwaarlosing en tot 'n sekere mate, seksuele mishandeling was gesien as sosiaal aanvaarbare gedrag, want vanuit die antieke gemeenskappe is dit gesien as adaptiewe gedrag.

Mettertyd, met verandering in sosiale, ekonomiese en politieke sfere, het die norme en houdings ten opsigte van die behandeling van kinders ook verander.

Renaissance

Gedurende die tydperk tussen 1300 tot 1700 n.C. het daar dramatiese veranderinge plaasgevind in die sosiale waardes en houdings van mense. Sosiale veranderinge het meegebring dat sekere regte van mense erken is, maak nie saak wie hulle was nie. Hierdie siening is veral aangehelp deur veranderinge wat in die godsdienstige arena plaasgevind het.

Dit is belangrik om daarop te let dat die houdings teenoor seksuele verhoudings tussen kinders en volwassenes vanuit sekere godsdienstige sienswyses, radikaal verskil. Die Jode se houding teenoor die gebruike was inkonsistent.

Die Rooms-Katolieke Kerk het in die sewentiende eeu seksuele verhoudings tussen volwassenes en kinders verbied en die idee van kinderlike onskuld is voorgehou. Volgens dié siening is kinders vry van enige seksuele denke, gevoelens of intensies. Seksuele verhoudings tussen volwassenes en kinders is voorgehou as immoreel. Die rigiede standaarde van die Victoriaanse era verander die samelewing se houdings teenoor seksualiteit en kinders. Masturbasie is deur die samelewing verbied en die rede hiervoor aangevoer is dat masturbasie verstandelike vertraagdheid en geestesversteurdheid veroorsaak en dit kon ook lei tot vertraagde groei en 'n vroeë dood by seuns. Masturbasie by meisies het volgens die samelewing promiskuïteit en nimfomanie veroorsaak. Om pogings tot selfbevrediging te voorkom is die clitoris by meisies sjirurgies verwyder of die senuwees na die genitalieë van beide geslagte afgesny. Dit is egter belangrik om daarop te let dat seksuele mishandeling egter steeds voortgeduur het agter geslote deure. Mans het hulle steeds gewend na kinderprostitute, slawe-eienaars het jong slawe meisies verkoop as prostitute en in baie gevalle het die meisies swanger geword op elf- of twaalfjarige ouderdom. Weereens is dit belangrik om in aanmerking te neem dat die slawe-eienaars met opset die meisies laat swanger word het met die eksplisiete doel om nog slawe te ‘produseer’. Die breër samelewing in die Moderne tye het egter seksuele omgang met kinders gesien as 'n euwel. Hierdie sosiale veranderings het meegebring dat kindermishandeling nie meer gesien is as aanvaarbare sosiale gedrag nie, want dit het die kind se basiese regte misken. Hierdie siening het voortgeduur in die Moderne tye.

Moderne tye

Die negentiende eeu bring die eerste werklike verandering ten opsigte van kindermishandeling mee. Dokters in Europa en die Verenigde State was stomgeslaan deur sekere been-misvormings in klein kindertjies en het tot die gevolgtrekking gekom dat die been-misvormings die gevolg van 'n skaars oorerflike siekte was.

Die negentiende eeuse bewustheid van en betoë teen kindermishandeling neem egter af in die vroeë twintigste eeu as gevolg van die Eerste Wêreldoorlog. Ten spyte van die sosiale veranderinge wat plaasgevind het in die negentiende eeu, was kinderwelsyn en beskermingsdienste steeds ontoereikend.

Dit is eers in 1946 dat John Caffey, 'n spesialis in pediatriese radiologie in die VSA, die moontlikheid begin oorweeg het dat die veelvuldige beenbreuke nie as gevolg van 'n oorerflike siekte is nie, maar eerder as gevolg van beserings wat die kind opdoen. Hy het egter nie probeer vasstel wat die oorsprong daarvan was nie. Dokter Silverman het in 1953 voorgestel dat dit kon wees as gevolg van ouers se nalatigheid, maar eers in 1955 het Wooley en Evans hierdie beserings toegeskryf aan opsetlike handelinge deur die kinders se ouers of oppassers.

Die vroeë 1960's bring egter 'n hernieude vlaag van belangstelling mee as gevolg van 'n seminaar in 1962, gelewer deur Henry Kempe, 'n pediater aan die Universiteit van Colorado Medical School. Daar word van primêre bronne soos Kempe gebruik gemaak in hierdie studie aangesien sy bydra tot die begrip van mishandeling van kinders van kardinale belang is. Sy bevindinge word selfs vandag nog gebruik in die praktyk. In sy praatjie het hy 'n nuwe term gebruik wat verwys na die kliniese toestand van klein kindertjies wat ernstig fisies mishandel is deur hul ouers of oppassers, naamlik die mishandelde kind sindroom.

Ná die publisering van sy praatjie in die “Journal of the American Medical Association” in 1962, is daar baie gebruik gemaak van die term ‘battered baby’ of ‘battered child’ en in 1967 is daar op grond van Kempe se beskrywing van die mishandelde kind 'n wet tot stand gebring wat stipuleer dat alle gevalle wat van die simptome toon, soos weergegee deur Kempe, aangemeld moet word in die Verenigde State van Amerika.

Kempe het dit altyd duidelik gemaak dat kindermishandeling 'n baie wye spektrum dek, vanaf emosionele verwerping tot fisiese mishandeling. Hy sê te veel klem word gelê op die probleem van ouers wat hulle kinders mishandel en dit lei daartoe dat die kind geëtiketteer word as 'n mishandelde kind, terwyl hy die term geskep het om klem te lê op die mishandelde kind as sulks en nie die ouers wat die kind mishandel nie.

Verandering het egter nie net plaasgevind met betrekking tot fisiese kindermishandeling nie, maar ook met betrekking tot seksuele mishandeling van kinders. Met die afname van die kerk se outoriteit, het die sanksies teen seksuele verhoudings tussen volwassenes en kinders, 'n saak vir die regstelsel geword. 'n Seksuele verhouding tussen volwassenes en kinders is gesien as 'n kriminele oortreding en is as sulks hanteer.

Sedert ongeveer 1960 is seksuele verhoudings tussen volwassenes en kinders gesien as psigopatologies. Die psigopatologiese siening van seksuele verhoudings tussen volwassenes en kinders is tweeledig van aard. Indien daar gefokus word op die kind, word dit gesien as kindermishandeling, maar sodra die klem verskuif na die volwasse oortreder, dan word dit gedefinieer as seksuele afwyking.

Soos duidelik gestel deur Iverson & Segal, word kindermishandeling nie meer gesien as sosiaal aanvaarbare gedrag nie.

Samevatting

Dit is duidelik dat fisiese mishandeling in die antieke tye voorgestaan is, in sovere dit tot voordeel van die samelewing beskou is. Kinders wat 'n las sou wees vir hul ouers of vir die samelewing, met ander woorde kinders wat buite-egtelik gebore is, of fisies en verstandelik vertraag was, is doodeenvoudig uit die weg geruim. Fisiese mishandeling is ook gesien as aanvaarbaar in die geval waar kinders gebruik is as werkers. Seksuele mishandeling is ook gesien as aanvaarbaar waar die kinders aan gaste geleen is vir seksuele bevrediging en ook uitgehuur is as prostitute vir geldelike gewin deur die ouers.

In die antieke tye was kindermishandeling gesien as aanvaarbare gedrag en die individue wat hul kinders mishandel het is ook nie geëtiketteer as afwykend nie, want die samelewing se houding en waardes was konsistent met die idee van kindermishandeling.

Tydens die Renaissance het die mense se houdings ten opsigte van kindermishandeling egter verander en is die oortreders gesien as afwykend. Omgewingstres het in hierdie era 'n groot rol gespeel en het die kans op kindermishandeling vergroot. Sienings aangaande kindermishandeling het met tyd verander en so ook die houdings teenoor seksuele kindermishandeling. In die antieke tye was seksuele kindermishandeling gesien as normaal. Maar met verandering van tye het die mense se sienings ook verander en seksuele kindermishandeling is gesien as immoreel. Sienings het selfs verder verander en 'n volwassene wat 'n kind gebruik het vir seksuele plesier is gesien as 'n krimineel en selfs later is so 'n persoon gesien as iemand met 'n psigopatologiese afwyking.

Dit is duidelik dat die persepsie van kindermishandeling en ook die samelewing se houdings ten opsigte van kindermishandeling, 'n drastiese verandering ondergaan het, veral na die publikasie van Henry Kempe se artikel in 1962. Dit is egter belangrik om daarop te let dat, alhoewel daar baie verander het, is die seksuele mishandeling van kinders nie iets van die verlede nie. Selfs in die twintigste eeu is literatuur deurtrek met seksuele aktiwiteite en kinders wat daarby betrokke is. 'n Voorbeeld hiervan is onder andere die boek met die titel “Lolita” deur Vladimir Nabokov. Die boek is met publikasie in 1955 aanvanklik verban, maar is later weer vrygestel en het 'n topverkoper geword. Die storie hou die geloof voor dat kinders, veral jong meisies, mans met opset verlei en dat hierdie ouer mans geen weerstand het nie. Dit word dan gebruik om hulle handelinge te rasionaliseer en dra by tot die samelewing se wanopvatting aangaande seksuele mishandeling.

Aan die een kant stel die samelewing dat kinders nie seksueel geëksploiteer moet word nie, maar aan die ander kant vind kinderpornografie plaas en die howe glo eerder die molesteerder as die gemolesteerde. Ten einde egter 'n sinvolle bespreking te gee van die fenomeen seksuele kindermishandeling, is dit van kardinale belang om vas te stel waarom kindermishandeling gesien word as 'n sosiale probleem.

Verwysings

• Garborino & Gilliam
• Mrazek & Kempe
• Iverson & Segal
• Kempe & Helfer
• Radbill in Iverson & Segal