Gewone vleiloerie

Die Gewone vleiloerie (Centropus burchellii) is 'n standvoël wat voorkom aan die suid- en ooskus van suider-Afrika die aangrensende binneland. Dit word van die Wes-Kaap tot in die suide van Tanzanië aangetref. Veral wat die roep en die onvolwassenes betref is dit baie soortgelyk aan die Gestreepte vleiloerie, wat dit in die noordweste verplaas. In Engels staan die voël bekend as Burchell's coucal.

Gewone vleiloerie
Wetenskaplike klassifikasie
Domein:
Koninkryk:
Filum:
Klas:
Orde:
Familie:
Genus:
Spesie:
C. burchellii
Binomiale naam
Centropus burchellii
Hemprich & Ehrenberg, 1833

Voortplanting

wysig

Tussen September en Februarie word 'n groot slordige nes in 'n doringboom tussen 0,5 en 1 meter van die grond af gebou. Gewoonlik word 4 wit eiers (2 tot 5) gelê wat deur albei ouers na 14 tot 18 dae uitgebroei word.[2] Die jong voëltjies word vir die volgende drie weke deur albei ouers gevoer.

Voedsel

wysig

Die Gewone vleilourie klouter deur digte bos om insekte en reptiele (soos sprinkane, slakke, paddas, akkedisse en verkleurmannetjies), asook voëls tot so groot as 'n lemoenduif te vang.[3]

Subspesies

wysig

Daar is twee subspesies:[4]

  • Centropus burchellii burchellii — suidoostelike Botswana, Eswatini, westelike Lesotho,[5] suidelike Mosambiek en die vogtiger gebiede van Suid-Afrika (al nege provinsies, maar afwesig van Namakwaland, Kalahari, Karoo en suidelike hoëveld)
  • Centropus burchellii fasciipygialis — noord van die Limpopo: suidoostelike Zimbabwe, sentraal- tot noordelike Mosambiek, suidelike Malawi[6] en suidelike Tanzanië[7] — veredos meer kontrasterend gekleurd en minder gestreep

Galery

wysig

Sien ook

wysig

Verwysings

wysig
  1. BirdLife International (2012). "Centropus burchelli". IUBN-rooilys van Bedreigde Spesies. Weergawe 2012.1. Internasionale Unie vir die Bewaring van die Natuur. Besoek op 16 Julie 2012. {{cite web}}: Ongeldige |ref=harv (hulp)
  2. Roberts' Birds of Southern Africa. 1996. pp. 337–338. ISBN 0-620-17583-4.
  3. "Centropus burchellii (Burchell's coucal)". Geargiveer vanaf die oorspronklike op 4 Maart 2016. Besoek op 13 Desember 2015.
  4. Chittenden, H.; Allan, David; Weiersbye, Ingrid; et al. (2012). Roberts geographic variation of southern African birds. Cape Town: JVBBF. pp. 40–41. ISBN 978-1-920602-00-0.
  5. Bonde, Kurt (1993). Birds of Lesotho: A guide to distribution past and present. Pietermaritzburg: University of Natal Press. p. 67. ISBN 0-86980-881-8.
  6. Newman, Kenneth; Johnston-Stewart, Nigel; Medland, Bob (1992). Birds of Malawi: A supplement to Newman's Birds of Southern Africa (1e uitg.). Blantyre, Malawi: The Wildlife Society of Malawi. pp. 60–61. ISBN 99908-31-009.
  7. Stevenson, Terry; Fanshawe, John (2001). Field guide to the birds of East Africa: Kenya, Tanzania, Uganda, Rwanda, Burundi. London: T. & A.D. Poyser. pp. 280–281. ISBN 9780856610790.