Gilbert Simondon

Gilbert Simondon ( 2 Oktober 1924 - 7 Februarie 1989) was 'n Franse filosoof wat die bekendste is vir sy teorie van individualisasie, 'n belangrike bron van inspirasie vir Gilles Deleuze en Bernard Stiegler.

Loopbaan

Simondon, gebore in Saint-Étienne, was 'n student van die wetenskappe-filosoof Georges Canguilhem, filosoof Martial Guéroult, en fenomenoloog Maurice Merleau-Ponty. Hy studeer aan die École normale supérieure en die Sorbonne. Hy het sy doktorale proefskrifte in 1958 aan die Universiteit van Parys verdedig. Sy hoof proefskrif, L'individuation à la lumière des notions de Forme et d'Information (Die Individualisasie in die lig van Vorm en Inligting), is in twee dele gepubliseer, die eerste in 1964 onder die titel L'individu et sa génèse physico-biologique (Individualisasie en Fisiese Biologiese Genesis) by die Presses Universitaires de France, terwyl Aubier eers in 1989 die tweede deel, L'individuation psychique et collective (Psigiese en kollektiewe individualisasie), gepubliseer het. Terwyl sy hoof tesis, wat die grondslag van sy denke gelê het, nie wyd gelees is voordat daar kommentaar gelewer is deur Gilles Deleuze en meer onlangs, Bruno Latour en Bernard Stiegler nie, was sy komplementêre tesis, Du mode d'existence des objets techniques (Oor die modus van die bestaan van voorwerp-tegnieke ) onmiddellik deur Aubier gepubliseer na dit voltooi is (in 1958) en het 'n impak op 'n wye gehoor gehad. Dit was eers in 2005 dat Jerome Millon 'n volledige uitgawe van sy hoof tesis gepubliseer het.

Individualisasie en tegnologie

In L'individuation psychique et collective ontwikkel Simondon 'n teorie van individuele en kollektiewe individualisasie, waarin die individuele onderwerp as 'n effek van individualisasie beskou word eerder as as 'n oorsaak. So word die individuele atoom vervang deur die nimmereindigende proses van individualisasie. Simondon het ook "voor-individuele velde" voorgehou as die hulpbronne wat individualisasie self moontlik maak. Individualisasie is 'n altyd onvolledige proses, wat altyd 'n "voor-individu" laat oorbly, wat voortgesette toekomstige individualisasie moontlik maak. Verder skep psigiese individualisasie altyd 'n individu en 'n kollektiewe voorwerp, wat hulleself weer saam individualiseer. Simondon kritiseer Norbert Wiener se teorie van kubernetika en beweer dat kubernetika van meet af aan aanvaar het wat deur alle teorieë van tegnologie teengestaan behoort te word, naamlik 'n klassifikasie van tegnologiese voorwerpe wat uitgevoer word by wyse van die gevestigde kriteria van genera en spesies. Simondon het ten doel om die tekortkominge van kubernetika te oorkom deur 'n "algemene fenomenologie" van masjiene te ontwikkel.

Invloed

Simondon se teorie van individualisasie deur transduksie in 'n metastabiele omgewing was 'n belangrike invloed op die denke van Gilles Deleuze, wie se Différence et répétition(1968), Logique du sens (1969) en L'île déserte (2002) direk na Simondon se werk verwys. Gilbert Simondon: une pensée de l'individuation et de la technique (1994), die verrigtinge van die eerste konferensie wat toegewy is aan Simondon se werk, toon ook sy invloed op denkers soos François Laruelle, Gilles Châtelet, Anne Fagot-Largeau, Yves Deforge, René Thom, en Bernard Stiegler (laasgenoemde het Simondon se teorie van individualisasie in die sentrum van sy voortgesette en multi-volume filosofiese projek geplaas).

Nog 'n bydraer tot Gilbert Simondon: Une pensée de l'individuation et de la technique, is Simondon se vriend John Hart, wat die dryfkrag was vir die heel eerste vertaling – uit Frans in Engels (1980) – van Simondon se werk. Dit is gedoen aan die Universiteit van Wes-Ontario in Kanada waar Hart 'n Departement Rekenaarwetenskap en in 1964 'n Simondon-geïnspireerde netwerk, by name die ATN, of Audio Tactile Network, gestig het. Tans kan Simondon gesien word as 'n groot invloed op die werk van sulke geleerdes soos Paolo Virno, Jean-Hugues Barthélémy, Thierry Bardini, Luciana Parisi, Brian Massumi, Adrian Mackenzie, Muriel Combes, Carl Mitcham, Andrew Feenberg, Isabelle Stengers, Thomas LaMarre, Bruno Latour en Anne Sauvagnargues.

Bibliografie

Primêre literatuur

• Du mode d'existence des objets techniques (Méot, 1958; tweede uitgawe. Parys: Aubier, 1989).

• L'individu et sa genèse physico-biologique (l'individuation à la lumière des notions de forme et d'information) (Parys: PUF, 1964; tweede uitgawe. J.Millon, coll. Krisis, 1995).

• L'individuation psychique et collective (Parys, Aubier, 1989; herdruk in 2007 met voorwoord deur Bernard Stiegler).

Postume publikasies

• L’Invention dans les techniques, Cours et conferences (Éd. du Seuil, coll. "Traces écrites").

• L’Individuation à la lumière des notions de forme et d’information (Jérôme Millon, coll. Krisis).

• Cours sur la perception (1964–1965), Préface de Renaud Barbaras (Editions de La Tansparence).

• Imagination et invention (1965–1966) (Editions de La Transparence, 2008).

• Communication et Information. Cours et Conférences (Éditions de La Transparence, 2010).

• Sur la technique (P.U.F., 2014).

• Sur la psychologie (P.U.F., 2015).

• Sur la philosophie (P.U.F., 2016).

Engelse vertalings

• "Technical Mentality," vertaal deur Arne De Boever, Parrhesia 07 (2009): 7-27.

• "Techno Aesthetics," vertaal deur Arne De Boever, Parrhesia 14 (2012): 1-8.

• "Technical Individualization," in Joke Brouwer & Arjen Mulder (redakteurs), Interact or Die! (Rotterdam: NAi, 2007).

• "The Essence of Technicity," vertaal deur Ninian Mellamphy, Dan Mellamphy & Nandita Biswas Mellamphy, Deleuze Studies 5 (11.11.2011): 406-424,[2].

• "The Genesis of the Individual," in Jonathan Crary & Sanford Kwinter (redakteurs), Incorporations (New York: Zone Books, 1992): 297–319.

• "The Position of the Problem of Ontogenesis," trans. Gregory Flanders, Parrhesia 07 (2009): 4-16. [3].

• "The Limits of Human Progress," vertaal deur Sean Cubitt, Cultural Politics, 8(2) (2010): 229-36.Cultural Politics, 8(2) (2010): 229-36

• Two Lessons on Animal and Man (Minneapolis: Univocal Publishing, 2012).

• On the Mode of Existence of Technical Objects (Minneapolis: Univocal Publishing, 2016).

Hierdie artikel is in sy geheel of gedeeltelik vanuit die Engelse Wikipedia vertaal.