Wikipedia

Beta Hydri

(Aangestuur vanaf HD 2151)

Beta Hydri (afgekort as β Hyi) is ’n ster in die sterrebeeld Suidelike Waterslang (Hydrus). Met ’n skynbare magnitude van 2,8[3] is dit die helderste ster in die sterrebeeld. Dit is sowat 24,33 ligjare van die Son af.[2]

Beta Hydri
Die ligging van Beta Hydri (in die rooi sirkel).
Die ligging van Beta Hydri (in die rooi sirkel).
Sterrebeeld Suidelike Waterslang
Spektraaltipe G2 IV[1]
Soort Subreus
Waarnemingsdata (Epog J2000)
Regte klimming 00h 25m 45.07036s[2]
Deklinasie -77° 15′ 15.2860″[2]
Skynmagnitude (m) 2,8[3]
Absolute magnitude (M) 3,45 ± 0,01[4]
B-V-kleurindeks  +0,62[3]
U-B-kleurindeks  +0,11[3]
Besonderhede
Massa (M☉) 1,08 ± 0,03[1]
Radius (R☉) 1,809 ± 0,015[1]
Ligsterkte (L☉) 3,494 ± 0,087[1]
Ouderdom (jaar) 6,40 ± 0,56 miljard[1]
Temperatuur (K) 5 872 ± 44[1]
Rotasiespoed (km/s) 6[5]
Metaalinhoud [Fe/H] -0,10 ± 0,07[1]
Ander name
CD−77° 15, Gl 19, HD 2151, HIP 2021, HR 98, LHS 6, LTT 226, GCTP 69, SAO 255670, CPD–77° 16, FK5 11, LPM 22, LFT 43.
Portaal  Portaalicoon   Sterrekunde

Die ster se massa is sowat 104% van dié van die Son en sy radius 181% van die Son s'n, maar sy ligsterkte is drie keer dié van die Son.[1] Sy sterreklassifikasie is G2 IV, met die ligsterkteklas IV wat aandui dit is ’n subreus. Dit is dus ’n bietjie verder geëvolueer as die Son en die waterstof in sy kern begin opraak. Dit is een van die oudste sterre in ons nabyheid. Die ster toon ooreenkomste met hoe die Son in die verre toekoms kan lyk en dit maak dit ’n voorwerp van belangstelling onder sterrekundiges.[1]

Planeetstelsel? wysig

In 2002 het Endl et al. aangedui daar kan ’n onsigbare metgesel wees wat om Beta Hydri wentel, met ’n periode van meer as 20 jaar. ’n Substellêre voorwerp soos ’n planeet met ’n minimum van 4 jupitermassas op ’n afstand van rofweg 8 AE kan die waargenome neiging verduidelik.[6] Tot dusver is geen metgeselvoorwerp nog vir seker waargeneem nie.

Dit kan ook wees dat die ster se radiale snelheid op lang termyn veroorsaak word deur sy magnetiese siklus.[7]

Verwysings wysig

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 1,6 1,7 1,8 Brandão, I. M. et al. (Maart 2011), "Asteroseismic modelling of the solar-type subgiant star β Hydri", Astronomy & Astrophysics 527: A37, doi:10.1051/0004-6361/201015370, Bibcode: 2011A&A...527A..37B 
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 van Leeuwen, F. (November 2007), "Validation of the new Hipparcos reduction", Astronomy and Astrophysics 474 (2): 653–664, doi:10.1051/0004-6361:20078357, Bibcode: 2007A&A...474..653V 
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 Johnson, H. L. et al. (1966), "UBVRIJKL photometry of the bright stars", Communications of the Lunar and Planetary Laboratory 4 (99), Bibcode: 1966CoLPL...4...99J 
  4. ↑ da Silva, L. et al. (November 2006), "Basic physical parameters of a selected sample of evolved stars", Astronomy and Astrophysics 458 (2): 609–623, doi:10.1051/0004-6361:20065105, Bibcode: 2006A&A...458..609D 
  5. ↑ Pizzolato, N.; Maggio, A.; Sciortino, S. (September 2000), "Evolution of X-ray activity of 1-3 Msun late-type stars in early post-main-sequence phases", Astronomy and Astrophysics 361: 614–628, Bibcode: 2000A&A...361..614P 
  6. ↑ Endl (2002). "The planet search program at the ESO Coudé Echelle spectrometer. III. The complete Long Camera survey results". Astronomy and Astrophysics. 392: 671–690. arXiv:astro-ph/0207512. Bibcode:2002A&A...392..671E. doi:10.1051/0004-6361:20020937.
  7. ↑ M. Zechmeister; M. Kürster; M. Endl; G. Lo Curto; H. Hartman; H. Nilsson; T. Henning; A. P. Hatzes; W. D. Cochran (2012). "The planet search programme at the ESO CES and HARPS. IV. The search for Jupiter analogues around solar-like stars". Astronomy & Astrophysics. 552: A78. arXiv:1211.7263. Bibcode:2013A&A...552A..78Z. doi:10.1051/0004-6361/201116551.

Eksterne skakels wysig

Ontsluit van "https://af.wikipedia.org/w/index.php?title=Beta_Hydri&oldid=2348101"