Hades
Hades (Grieks: ᾍδης Hádēs; Ἅιδης Háidēs) – die onsigbare – was in die Griekse mitologie die antieke onderwêreld asook die god wat daaroor geheers het. Hy is die oudste seun van Kronos en Rea.
| Hades | |
|---|---|
| Griekse god | |
 | |
| Naam | Hades |
| God van | Die onderwêreld en van rykdom |
| Blyplek | Onderwêreld |
| Simbool | Kerberos, helm van duisternis, helm van onsigbaarheid, sipres, Narcissus, die sleutel van Hades |
| Vrou | Persefone |
| Ouers | Kronos en Rea |
| Broers, susters | Zeus, Poseidon, Demeter, Hestia, Hera |
| Kinders | |
| Romeinse eweknie | Pluto |
Volgens die mite het hy en sy broers Zeus en Poseidon die Titane in die Titanestryd verslaan en die heerskappy van die heelal onder hulle verdeel: Hades het die onderwêreld gekry, Zeus die lug en Poseidon die see. Hoewel hy oor die dooies regeer het, was Tanatos, en nie Hades nie, die Dood self.
Hades se koninkryk
wysig
In ouer Griekse mites is die koninkryk van Hades die klam, somber[1] woonplek van alle afgestorwenes. Later het Griekse filosowe die idee bygevoeg dat sterflinge ná hul dood geoordeel word en dan óf beloon óf gestraf word. Dié wat gestraf moes word, is na Tartaros gestuur.
Die afgestorwenes het die onderwêreld binnegegaan deur die rivier Styx oor te steek. Hulle is deur die bootsman Charon oorgeneem, wat ’n obolus, ’n klein muntstuk, gevra het daarvoor. Dié is deur die afgestorwene se familie in sy mond geplaas. Die ander kant van die rivier is bewaak deur Kerberos, die hond met drie koppe.
Die vyf riviere van Hades se koninkryk, en hul simboliese betekenisse, is: Acheron (die rivier van verdriet), Kokitos (weeklag), Flegeton (vuur), Lete (vergetelheid) en Styx (haat). Die Styx vorm die grens tussen die boonste en laer wêrelde.
Kultus
wysigHades, die god van die afgestorwenes, was ’n gevreesde figuur vir die lewendes. Hulle het hulle gesigte weggedraai wanneer hulle offerandes aan hom gebring het en het allerhande ander name gebruik as hulle van hom praat het omdat hulle nie sy naam wou noem nie, soos Plouton ("rykdom"; vandaar die naam van sy Romeinse eweknie, Pluto), Klumenus ("berug") en Poludegmon ("die een wat baie ontvang").
Persefone
wysigHades se vrou was Persefone, die dogter van Zeus en Demeter. Sy is deur Hades ontvoer terwyl sy saam met haar ma blomme gepluk het. Demeter het haar baie gemis en die land vervloek, wat ’n groot droogte tot gevolg gehad het. Daarna het sy by Zeus gepleit om haar dogter terug te bring. Zeus het Hermes gestuur om dit te doen, maar Hades het vir Persefone ses granaatsade gegee om te eet en daarom moes sy ses maande van die jaar in die land van die afgestorwenes bly. Die ander ses maande kon sy op Olimpus woon saam met haar familie. Terwyl sy in die onderwêreld was, mag sy niks anders geëet het nie, anders sou sy dit nie weer kon verlaat nie. Vir die ses maande van haar afwesigheid, terwyl Demeter getreur het, het die droogte (herfs en winter) teruggekeer.
Sien ook
wysigVerwysings
wysig- Hierdie artikel is merendeels vertaal vanaf die Engelse Wikipedia-artikel en:Hades
