’n Hiperreus (klas 0) is ’n ster met ’n geweldige massa en helderheid en ’n hoë mate van massaverlies.

Eienskappe wysig

Die woord hiperreus word gewoonlik gebruik as ’n los term vir die helderste sterre, hoewel daar meer definitiewe definisies is. In 1956 het die sterrekundiges Feast en Thackeray die term super-superreus (later verander na hiperreus) gebruik vir sterre met ’n absolute helderheid van meer as -7. In 1971 het Keenan voorgestel dat die term net gebruik word vir superreuse met minstens een breë-emissiekomponent in Hα, wat dui op ’n uitgebreide stellêre atmosfeer of ’n relatief groot verhouding van massaverlies. Dié kriterium word tans die meeste deur wetenskaplikes gebruik.[1] Baie sterrekundiges gebruik nie die term hiperreus nie, behalwe soms vir spesifieke, goed gedefinieerde groepe soos die geel hiperreuse.

Weens hul groot massa is die lewensduur van ’n hiperreus baie kort in sterrekundige terme: net ’n paar miljoen jaar in vergelyking met sowat 10 miljard jaar vir sterre soos die Son. Daarom is net ’n paar hiperreuse bekend ten spyte van hul helderheid, wat meebring dat hulle selfs in naburige sterrestelsels maklik geïdentifiser kan word.

Verwysings wysig

  1. de Jager, C. (1998). "The Yellow Hypergiants". The Astronomy and Astrophysics Review. 8 (3): 145–180. Bibcode:1998A&ARv...8..145D. doi:10.1007/s001590050009.