Wikipedia

Ingroep-partydigheid

Ingroep-partydigheid, soms bekend as ingroep/uitgroep-vooroordeel, ingroep-vooroordeel, of intergroep-vooroordeel, is 'n patroon waarvolgens lede van 'n persoon se ingroep bo lede van die uitgroep bevoordeel word. Dit vind onder andere uitdrukking in die evaluering van ander en die toekenning van hulpbronne.[1][2]

Hierdie interaksie is deur baie sielkundiges nagevors en word met baie teorieë rondom groepskonflik en vooroordeel geassosieer.  Die verskynsel word hoofsaaklik vanuit 'n sosiale sielkunde-standpunt beskou. Twee prominente teoretiese benaderings tot die verskynsel van ingroep-partydigheid is die realistiese konflikteorie en sosiale identiteitsteorie. Volgens die realistiese konflikteorie ontstaan intergroepkompetisie en soms intergroepkonflik wanneer twee groepe teenoorstaande aansprake op skaars hulpbronne het. Daarteenoor beklemtoon die sosiale identiteitsteorie 'n sielkundige strewe na positief onderskeibare sosiale identiteite as die algemene hoofoorsaak van ingroep-partydige gedrag.

Oorsprong van die navorsingstradisie wysig

In 1906 het die sosioloog William Sumner aanvaar dat mense 'n spesie is wat van nature in groepsverband funksioneer. Hy het egter ook voorgehou dat mense 'n aangebore geneigdheid het om hulle eie groep bo ander te bevoordeel. "Elke groep voed sy eie trots en ydelheid, roem in sy superioriteit, bestaan in sy eie godheid en kyk met minagting na buitestanders".[3] Op groepsvlak vind dit uitdrukking in ingroep-uitgroep partydigheid. Wanneer dit by groter groepe soos stamme, etniese groepe of nasies gesien word, word dit etnosentrisme genoem.

Verklarings wysig

Kompetisie wysig

Die realistiese konflikteorie (of realistiese groepskonflik) postuleer dat mededinging tussen groepe vir hulpbronne die oorsaak van ingroep-partydigheid en die ooreenstemmende negatiewe behandeling van uitgroeplede is. Muzafer Sherif se Robbers Cave Experiment is die bekendste demonstrasie van die realistiese konflikteorie. In hierdie eksperiment is 22 elfjarige seuns met soortgelyke agtergronde in 'n somerkampsituasie bestudeer. Die seuns is in twee gelyke groepe verdeel en aangemoedig om as groep 'n band te vorm. Daarna moes die twee groepe in 'n reeks kompeterende aktiwiteite met mekaar kragte meet. Vyandigheid en uitgroep-negatiwiteit het gevolg. In 'n poging om die vyandigheid om te keer, het die navorsers die seuns in situasies van wedersydse interafhanklikheid geplaas. Dit het uiteindelik tot relatiewe harmonie tussen die twee groepe gelei. Hierdie studie het geïllustreer dat twee groepe, ongeag ooreenkomste tussen die groepe, wreed teenoor die uitgroep sal optree wanneer daar vir beperkte hulpbronne gekompeteer word.[1]

Selfbeeld wysig

Voorstanders van die sosiale identiteitsteorie redeneer dat die behoefte aan 'n beter selfbeeld een van die belangrikste determinante van groepsvooroordele is. Die begeerte om 'n positiewe selfbeskouing te hê word na die groep oorgedra en lei tot die neiging om die eie groep in 'n positiewe lig, en buitegroepe dus in 'n negatiewe lig te beskou.[4] Individue sal met ander woorde 'n rede kry, hoe gering ook al, om aan hulleself te bewys waarom hulle eie groep beter is. Hierdie verskynsel is breedvoerig deur Henri Tajfel bestudeer, 'n Britse sosiale sielkundige wat die sielkundige wortel van ingroep/uitgroep-vooroordele ondersoek het. Ten einde dit in 'n laboratorium te ondersoek het Tajfel en sy kollegas "minimale groepe" geskep wat voorkom wanneer "vreemdelinge aan die hand van die mees onbenullige kriteria denkbaar in groepe geplaas word". In Tajfel se studies is deelnemers in groepe verdeel deur 'n munt op te skiet, en elke groep is aangesê om 'n sekere skilderstyl te waardeer waarmee nie een van die deelnemers aan die begin van die eksperiment vertroud was nie. Tajfel en sy kollegas het ontdek dat—ongeag die feit dat a) deelnemers mekaar nie geken het nie, b) groeplede amper niks in gemeen gehad het nie, en c) nie een van die deelnemers enige idee gehad het van watter "styl" hulle verkies nie – deelnemers so te sê altyd meer van die lede van hulle eie groep gehou het en geglo het dat die lede van hulle ingroep meer waarskynlik aangename persoonlikhede sou hê." Deur 'n meer positiewe indruk van individue in die ingroep te hê, kan individue hulle eie selfbeeld as lede van daardie groep 'n hupstoot gee.[1]

Robert Cialdini en sy navorsingspan het na die aantal universiteits T-hemde gekyk wat na afloop van óf 'n wen óf 'n verloor op die voetbalveld op kampus gedra word. Nie verbasend nie, was daar op 'n Maandag na afloop van 'n oorwinning gemiddeld meer T-hemde op kampus gedra as na afloop van 'n verloor.[1][5]

In 'n ander reeks studies in die 1980's het Jennifer Crocker en kollegas minimale groep-prosesse gebruik om selfbeeld te bestudeer. Daar is ontdek dat individue met 'n hoë selfbeeld wie se selfkonsep bedreig is, 'n groter ingroep-partydigheid openbaar as persone met 'n lae selfbeeld wie se selfkonsep bedreig is.[6] Terwyl sommige studies hierdie idee van 'n negatiewe korrelasie tussen selfbeeld en ingroep-partydigheid ondersteun,[7] het ander navorsers bevind dat individue met 'n lae selfbeeld 'n groter vooroordeel teen ingroep-sowel as uitgroeplede het.[6] Sommige studies het selfs getoon dat hoë selfbeeld-groepe meer bevooroordeeld as laer selfbeeld-groepe is.[8] Hierdie navorsing dui daarop dat daar moontlik 'n alternatiewe verduideliking en bykomende redenasie ten opsigte van die verhouding tussen selfbeeld en ingroep-/uitgroep-vooroordele is. So nie is dit moontlik dat navorsers die verkeerde soort selfbeeldmaatstawwe gebruik het om die verband tussen selfbeeld en ingroep-partydigheid te toets (globale persoonlike selfbeeld in plaas van spesifieke sosiale selfbeeld).[9]

Versus uitgroep-negatiwiteit wysig

Sosiale sielkundiges het lank 'n onderskeid tussen ingroep-partydigheid en uitgroep-negatiwiteit getref, waar uitgroep-negatiwiteit behels dat die uitgroep gestraf of laste opgelê word.[10] Trouens, daar bestaan 'n aansienlike hoeveelheid navorsing wat poog om die verhoudings tussen ingroep-partydigheid en uitgroep-negatiwiteit te identifiseer, sowel as toestande wat tot uitgroep-negatiwiteit sal lei.[11][12][13] Struch en Schwartz het byvoorbeeld steun vir die voorspellings van die oortuigingskongruensie-teorie gewen.[14] Die oortuigingskongruensie-teorie gaan oor die grade van ooreenkoms in oortuigings, gesindhede en waardes wat op die oog af tussen individue bestaan. Hierdie teorie postuleer ook dat ongelyksoortigheid tot toenemende negatiewe oriëntasies teenoor ander lei. Wanneer dit op rassediskriminasie toegepas word, verduidelik die oortuigingskongruensie-teorie dat die waargenome ongelyksoortigheid van oortuigings 'n groter impak op rassediskriminasie het as die ras self.

Daar bestaan ook getuienis van ingroep-vooroordele in polisie-ondersoeke[15] en geregtelike besluite.[16]

Ingroep-verkleinering wysig

Kruiskulturele studies het bevind dat ingroep-verkleinering, die geneigdheid om lede van 'n persoon se eie groep meer fel as lede van uitgroepe te kritiseer, meer algemeen onder lede van benadeelde en minderheidsgroepe as onder lede van die meerderheid of dominante groepe voorkom. Volgens sielkundeprofessor Christine Ma-Kellams, et al. (2011) poog die stelselregverdigingsteorie om te verduidelik waarom minderhede soms stelselregverdigende beskouings van hulle groep voorstaan. Hulle  beweer dat hulle navorsing oor ingroep-partydigheid en -verkleinering hierdie teorie gedeeltelik steun, maar dat die teorie nie al die nuanses aanspreek nie.[17]

Ma-Kellams et al. het ook bevind dat, in vergelyking met individualistiese kulture, mense uit kollektivistiese kulture soos Oos-Asiatiese kulture, geneig is om hulle eie groeplede minder gunstig te beoordeel as wat hulle buitestanders te beoordeel terwyl uit individualistiese kulture geneig was om lede van hulle eie groep gunstiger as buitestanders te beoordeel.[17] Die sosiale identiteitsteorie en Freudiaanse teoretici beskryf ingroep-verkleinering as die gevolg van 'n negatiewe selfbeeld waarby die hele groep uiteindelik ingesluit word.[17] Ma-Kellams et al. teoretiseer dat "ingroep-verkleinering meer kultureel formatief en minder kwellend vir Oos-Asiate is", soos blyk uit die feit dat Oos-Asiate terselfdertyd geneig was om hoë vlakke van positiewe affek (emosie) teenoor lede van hulle ingroep te rapporteer, en dus 'n ambivalensie teenoor die ongunstige eienskappe demonstreer wat hulle in hulle geïdentifiseer het. Volgens Ma-Kellam et al. is dit nie soseer 'n lae selfbeeld nie, maar eerder kultureel ingewortelde gesindhede en oortuigings wat 'n rol in kollektivistiese kulture se ingroep-verkleinering speel, 'n gevolg van hulle vermoë om oënskynlik teenstrydige beskouings te huldig.[17]

Verwysings wysig

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 Aronson, E., Wilson, T. D., & Akert, R. (2010).
  2. ↑ Taylor, Donald M.; Doria, Janet R. (April 1981). "Self-serving and group-serving bias in attribution". Journal of Social Psychology. 113 (2): 201–211. doi:10.1080/00224545.1981.9924371. ISSN 0022-4545.
  3. ↑ Sumner, William Graham. (1906).
  4. ↑ Billig, Michael; Tajfel, Henri (1 Januarie 1973). "Social categorization and similarity in intergroup behaviour". European Journal of Social Psychology. 3 (1): 27–52. doi:10.1002/ejsp.2420030103. ISSN 1099-0992.
  5. ↑ Cialdini, Robert B.; Borden, Richard J.; Thorne, Avril; Walker, Marcus Randall; Freeman, Stephen; Sloan, Lloyd Reynolds (1974). "Basking in Reflected Glory: Three (Football) Field Studies". Journal of Personality and Social Psychology. 34 (3): 366–375. doi:10.1037/0022-3514.34.3.366.
  6. ↑ 6,0 6,1 Crocker, Jennifer; Thompson, Leigh L.; McGraw, Kathleen M.; Ingerman, Cindy (Mei 1987). "Downward Comparison, Prejudice, and Evaluations of Others: Effects of Self-Esteem and Threat". Journal of Personality and Social Psychology. 52 (5): 907–916. doi:10.1037/0022-3514.52.5.907. ISSN 0022-3514.
  7. ↑ Abrams, Dominic; Hogg, Michael A. (1988). "Comments on the motivational status of self-esteem in social identity and intergroup discrimination". European Journal of Social Psychology. 18 (4): 317–334. doi:10.1002/ejsp.2420180403.
  8. ↑ Sachdev, Itesh; Bourhis, Richard Y. (September 1987). "Status differentials and intergroup behaviour". European Journal of Social Psychology. 17 (3): 277–293. doi:10.1002/ejsp.2420170304.
  9. ↑ Rubin, Mark; Hewstone, Miles (Februarie 1998). "Social Identity Theory's Self-Esteem Hypothesis: A Review and Some Suggestions for Clarification". Personality and Social Psychology Review. 2 (1): 40–62. doi:10.1207/s15327957pspr0201_3. PMID 15647150.
  10. ↑ Tajfel, H., & Turner, J. C. (1979).
  11. ↑ Bourhis, R. Y.; Gagnon, A. (2001). Brown, R.; Gaertner, S. L. (reds.). "Social Orientations in the Minimal Group Paradigm". Blackwell Handbook of Social Psychology: Intergroup processes. 3 (1): 133–152. doi:10.1002/9780470693421.ch7.
  12. ↑ Mummendey, A.; Otten, S. (2001). Brown, R.; Gaertner, S. L. (reds.). "Aversive Discrimination". Blackwell Handbook of Social Psychology: Intergroup processes. 3 (1): 112–132.
  13. ↑ Turner, J. C.; Reynolds, K. H. (2001). Brown, R.; Gaertner, S. L. (reds.). "The Social Identity Perspective in Intergroup Relations: Theories, Themes, and Controversies". Blackwell Handbook of Social Psychology: Intergroup processes. 3 (1): 133–152. doi:10.1002/9780470693421.ch7.
  14. ↑ Struch, Naomi; Schwartz, Shalom H. (Maart 1989). "Intergroup Aggression: Its Predictors and Distinctness From In-Group Bias". Journal of Personality and Social Psychology. 56 (3): 364–373. doi:10.1037/0022-3514.56.3.364.
  15. ↑ West, Jeremy. Racial Bias in Police Investigations.
  16. ↑ Depew, Briggs; Eren, Ozkan; Mocan, Naci (1 Februarie 2016). "Judges, Juveniles and In-group Bias". National Bureau of Economic Research. {{cite journal}}: Cite journal requires |journal= (hulp)
  17. ↑ 17,0 17,1 17,2 17,3 Ma-Kellams, Christine; Spencer-Rodgers, Julie; Peng, Kaiping (1 Januarie 2011). "I Am Against Us? Unpacking Cultural Differences in Ingroup Favoritism via Dialecticism". Personality and Social Psychology Bulletin. 37 (1): 15–27. doi:10.1177/0146167210388193. ISSN 0146-1672. PMID 21084525.[dooie skakel]
Ontsluit van "https://af.wikipedia.org/w/index.php?title=Ingroep-partydigheid&oldid=2479960"