Irène Joliot-Curie
Irène Joliot-Curie (12 September 1897 – 17 Maart 1956) was 'n Franse fisikus en die dogter van Pierre en Marie Curie. Sy het ook gestudeer aan die Sorbonne en het gewerk as 'n verpleegster tydens die Eerste Wêreldoorlog. Sy het haar eerste wetenskaplike werk gepubliseer in 1921. Sy het aan die Radium Instituut van die Universiteit van Parys gewerk waar sy haar man Jean Frédéric Joliot ontmoet het. Hulle is in 1926 getroud. Hulle werk oor radioaktiwiteit wen vir hulle die Nobelprys vir Chemie in 1935.[1] In 1936 het Joliot-Curie as 'n assistent sekretaresse gewerk in die wetenskaplike navorings eenheid van die kabinet van Léon Blum maar bedank daarna om op haar navorsingswerk te konsentreer. Sy sukkel tydens die Tweede Wêreldoorlog en word geforseer om na Switserland te ontsnap vroeg in 1944. Sy moes uit die Franse Atoom Energie Kommissie bedank in 1951 as gevolg van haar man se kommunistiese aktiwiteite. Sy sterf in Parys op 17 Maart 1956.
| Irène Joliot-Curie | |
| |
| Gebore | 12 September 1897 Parys, Frankryk |
|---|---|
| Oorlede | 17 Maart 1956 (op 58) Parys, Frankryk |
| Blyplek |  Frankryk
|
| Vakgebied | Chemie, Fisika |
| Alma mater | Sorbonne |
| Ander akademiese adviseur(s) | Paul Langevin |
| Doktorale student(e) | haar kinders |
| Toekennings | Nobelprys vir Chemie (1935) |
Haar suster was Ève Curie.
Verwysings
wysig- ↑ "The Nobel Prize in Chemistry 1935" (in Engels). Nobelprize.org. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 8 Julie 2018. Besoek op 8 Oktober 2017.
Bron
wysig- Collier's Encyclopedia, Crowell-Collier Educational Corporation, Volume 13, Bladsy 620.
Eksterne skakels
wysig
Wikimedia Commons het meer media in die kategorie Irène Joliot-Curie.
