Jasper M. Cloete
| Hierdie artikel is 'n weesbladsy. Dit is nie geskakel of in ander bladsye ingesluit nie. Help Wikipedia deur na moontlike teks te soek en 'n skakel hierheen te plaas. |
Jasper M. Cloete is een van Jan Combrink (*23 Januarie 1944, Pretoria -) se vele skuilname. Behalwe vir die publikasies onder sy eie naam en Jasper M. Cloete, skryf hy ook as M. Jan Cronje.[1]
Skryfwerk wysig
As Jasper M. Cloete is hy veral bekend vir die reeks oor Noot Retief, speurder en Blou Bul rugbyspeler, wat in die Klub 707-reeks uitgegee is.
Die kitaar-komplot (1970) is die eerste van Noot Retief se avonture. Hy kry te doene met ’n gewetenlose bende dwelmsmokkelaars wat hul dodelike handelsware op ongewone wyse versprei. Sy enigste leidraad is die laaste woorde van ’n musikant-vriend wat deur die dwelmsmokkelaars uit die weg geruim is. Dit wys die vinger na die talle musiekgroepe wat in Johannesburg se klubs hul bestaan maak. Gou is Noot die misdadigers se teiken en hy beleef talle aanslae teen hom.
In Een lyk te min (1971) kan Noot Retief nie vir Santjie Behrens weerstaan toe sy hom vra om haar pa se dood te ondersoek nie. Die vinger wys na die tentprediker en oudkonsertinaspeler Hans de Wet en sy trawante, en dit lyk of Santjie se stiefma ook betrokke kan wees. Kort voor lank klap die vuiste en skote.
In Die rolprent is ’n riller (1972) word die manlike ster van rolprentvervaardiger Bernstein Pretorius se nuutste film se lewe bedreig. Noot Retief word gehuur om die vermeende moordenaar aan die man te bring. Dit is gou vir Noot duidelik dat daar bose magte is wat Pretorius se rolprent tot elke prys wil saboteer. Eindelik bevind hy hom in die kattebak van drie verdagte moordenaars se motor, met die lyk van ’n dooie vrou by hom. Dit wil lyk asof sy laaste dag aangebreek het.
Een musikant minder (1976) begin met ’n klag van diefstal. Teen die tyd dat Noot Retief betrokke raak, is Koekoes de Beer se broer André reeds vermoor en Noot moet die skuldige vind. Die manne van Hospitaalheuwel glo dat dit China Nel is wat Koekoes se broer so gruwelik vermoor het, maar Noot glo dat China onskuldig is. Hy bevind hom in die skemerwêreld van musikante, dwelms en gewelddadige motorfietsryers. Enigeen van hierdie mense kan die sluwe moordenaar wees wat enige oomblik nog ’n lewe kan opeis.
Waar lewende dooies loop (1979) speel af in die Malgassiese Republiek. Noot moet hier ’n blondine red uit die hande van die invloedryke baron Diable, wat die plaaslike bevolking terroriseer. Hy beland op ’n eiland waar daar Zombies rondloop en die bygelowige inboorlinge deur ’n bose man gebruik word vir sy eie twyfelagtige planne.
In Die Blou Bul-eskapade (1986) besluit die afrigter van Noord-Transvaal dat sy spelers te sag geword het en neem hulle na ’n plaas in Malawi, waar hulle teen die berg Mlanje wat drie keer so hoog is as Tafelberg, kan oefen en fiks word. Hier raak Noot Retief en sy makkers egter deurmekaar met terroriste.
Stoute kabouters (1991) is die laaste Noot Retief-verhaal. Hy reageer op sy vriendin Koekoes de Beer se oproep om hulp en word dan betrek by diamantsmokkelary, onwettige dobbelary en moord. Dit is nie Koekoes self wat sy hulp nodig het nie, maar haar vriendin, Mona Ras, wat nie eens van Noot hou nie. Noot doen gou boonop soveel beserings op dat sy rugbyloopbaan in gevaar is.
Jasper M. Cloete skryf ook ander verhale.
In Die kaarte voorspel moord (1982) begin Attie en Marta ’n bou-onderneming in Mosselbaai. Hulle raak deurmekaar met die bedrieglike Bertie de Richter, wat hul lewens later totaal beheer. Attie verdwyn geheimsinnig, blykbaar in Zimbabwe. Op sy ma se aanvraag besluit Koekoes, ’n fisioterapeut, om ondersoek in te stel en haar verhouding met sersant Koos dra by tot die sukses daarvan.
Monsieur swartskaap (1982) is ’n ou Kaapse verhaal. Jean de la Fontaine is die slagoffer van die vete van sy vader met die bure, die Vexins. Hy is slegs veertien jaar oud, maar moet vir sy lewe vlug. As matroos besoek hy die Kaap die Goeie Hoop en vestig hom hier as Jean Fourie. Jean se aangenome suster, Katharina de Lally, gaan soek na hom op versoek van sy oorlede vader. Sy weet nie van die Vexins se haat nie, en aanvaar dankbaar hulle aanbod van hulp in die soektog.[2]
Publikasies[3] wysig
| Jaar | Titel van publiksies |
|---|---|
| 1970 | Die kitaar-komplot |
| 1971 | Een lyk te min
Een vermiste hippie |
| 1972 | Die rolprent is ’n riller |
| 1976 | Een musikant minder |
| 1977 | Ons mense slaap nie |
| 1979 | Of is dit moord?
Waar lewende dooies loop |
| 1980 | Swierige vreemdeling |
| 1982 | Die kaarte voorspel moord
Monsieur Swartskaap |
| 1983 | ’n Losprys vir die liefde |
| 1984 | Begeerlike mannehater
Wanneer die bloureën blom |
| 1986 | Die Blou Bul-eskapade |
| 1987 | Stoute kabouters |
| 1989 | Sy naam is Seekat |