Karel Lucien Bonaparte

Karel Lucien Bonaparte (ook Karel Luciaan, in Frans, Charles, maar Carlo genoem) (Parys, 24 Mei 1803 – aldaar, 29 Julie 1857) was die 2de vors van Canino en Musignano, asook 'n Franse ornitoloog en politikus. Hy was 'n seun van Lucien Bonaparte (1775–1840) en Alexandrine de Bleschamp (1778–1855). Lucien was 'n jonger broer van keiser Napoleon Bonaparte (1769–1821), Karel Lucien was dus sy neef.

Karel Lucien Bonaparte
Karel Lucien Bonaparte in 1849
Gebore	Karel Lucien Julius Laurens (Jules Laurent Lucien) Bonaparte 24 Mei 1803 Parys
Sterf	29 Julie 1857 Parys
Nasionaliteit	Frankryk
Beroep	Ornitoloog, politikus
Bekend vir	Neef van keiser Napoleon I

Biografie

Hy is in Italië opgevoed en besoek ook die universiteit daar. Ná sy huwelik met sy niggie Zénaïde op 29 Junie 1822 reis hy na die Verenigde State, waar sy oom en skoonpa Josef Bonaparte woon. Hy het kort tevore 'n nuwe voëlspesie in Italië ontdek, die swartkoprietsanger (Acrocephalus melanopogon), en op sy reis versamel hy eksemplare van 'n nuwe spesie, die gewone stormswael (Oceanites oceanicus), wat later na Alexander Wilson genoem is. In die V.S.A. voltooi hy die vierdelige "Ornithology or History of the Birds of the United States" van James Grant Wilson. Hy het ook enkele nuwe soogdierspesies beskryf.

Karel Lucien Bonaparte

In 1828 keer hy na Europa terug en vestig hom in Rome, waar hy sy studies voortsit. In 1840, na die dood van sy vader, word hy die vors van Canino en Musignano. Kort hierna betree hy die politieke arena en sluit hy by die anti-Oostenrykse party aan. Hy het egter nog steeds wetenskaplike lesings gegee en 'n aantal werke, soos die "Iconografia della Fauna Italica", gepubliseer. In die jare 1848/1849 was hy een van die leiers van die republikeine in Rome, maar hy moes die land na die val van die Republiek verlaat. Sy neef, Napoleon III, het egter aanvanklik geweier om hom in Frankryk toe te laat.

Tydens sy ballingskap (1849–1850) woon hy in Leiden. Hy was 'n goeie vriend van Hermann Schlegel, wat toe al jare aan die Ryksmuseum van Natuurlike Historie verbonde was. In Leiden skryf Karel Lucien Bonaparte (in korrespondensie uit die tyd aangedui as Die prins van Canino) die boek "Conspectus Generum Avium" oor die voëls in Europese museums. In 1850 vestig hy hom tog in Parys, waar hy in 1854 die direkteur van die Jardin des Plantes word. Hy sterf in 1857 in Parys.

Werke

• American Ornithology, or, The Natural History of Birds Inhabiting the United States (4 vols., Philadelphia, 1825-'33). Hierdie werk bevat meer as 100 nuwe spesies wat deur Bonaparte ontdek is.
• Conspectus Generum Avium (Leiden, 1850)
• Revue critique de l'ornithologie Européenne (Brussels, 1850)
• Monographie des loxiens (Leyden, 1850) saam met H. Schlegel
• Catalogue des oiseaux d'Europe (Parys, 1856)
• Memoirs (New York, 1836)

Familie

Die susters, Zénaïde (voor) en Charlotte Bonaparte (agter).

Karel Lucien Bonaparte en sy vrou, Zénaïde, het 12 kinders gehad:

• Josef Lucien Karel Napoleon Bonaparte (1824–1865), 3de vors van Canino en Musignano
• Alexandrine Gertrude Zénaïde Bonaparte (1826–1828)
• Lucien Lodewyk Josef Napoleon Bonaparte (1828–1895), 4de vors van Canino en Musignano, kardinaal
• Julie Charlotte Pauline Zénaïde Laetitia Désirée Bartholomée Bonaparte (1830–1900)
• Charlotte Honorine Joséphine Pauline Bonaparte (1832–1901)
• Léonie Stéphanie Elise Bonaparte (1833–1839)
• Marie Désirée Eugénie Joséphine Philomène Bonaparte (1835–1890)
• Augusta Amélie Maximilienne Jacqueline Bonaparte (1836–1900)
• Napoleon Karel Gregorius Jacob Filips Bonaparte (1839–1899), 5de vors van Canino en Musignano
• Bathilde Aloïse Léonie Bonaparte (1840–1861)
• Albertine Marie Thérèse Bonaparte (1842-1842)
• Karel Albert Bonaparte (1843–1847)

Eksterne skakels

• Wikimedia Commons het meer media in die kategorie Karel Lucien Bonaparte.