Kobalt-59

Kobalt-59 (Chemiese notasie: ⁵⁹₂₇Co) is 'n stabiele isotoop van kobalt. Die is die enigste stabiele isotoop van die element.

Eienskappe

Algemeen
Naam	Kobalt-59
Protone	27
Neutrone	32
Kernspin	7/2-
Massa-oorskot	-62228,4 keV
Status
Status	stabiel
Relatiewe voorkoms	100%
Navigasie
5726Fe $\nwarrow$$\uparrow$$\nearrow$ 5826Fe $\leftarrow$5927Co$\rightarrow$ 6028Ni $\swarrow$$\downarrow$$\searrow$ 6027Co 6128Ni
Lys van isotope
Portaal Chemie
Portaal Fisika

Neutrondiffraksie en aktiwering

Hierdie nuklied word maklik deur neutrone geaktiweer en vorm ⁶⁰₂₇Co, wat intense en harde gammastraling vrystel. Dit beperk die moontlikhede om dit in neutrondiffraksie te gebruik, omdat die monsters radioaktief word.

KMR

Die kernspin I=7/2 en die nuklied het 'n kwadrupool wat reeds in simmetriese omgewings breë lyne lewer. Asimmetrie vergroot die probleem, maar die gevoeligheid is hoog: 0,270 keer die proton s'n. Die bereik van die chemiese verskuiwings is baie groot: ongeveer 18 000 dpm. Die resonansiefrekwensie is 23,727074% van die proton s'n.

Energiediagram laespin-d⁶-konfigurasie.

Die grootste probleem is nogtans dat baie verbindings van kobalt paramagneties is en dit maak die aanwending van KMR vir Co-II onmoontlik. Laespin-Co-III kan bestudeer word asook sommige Co-I, Co-0 en Co-(-1)-komplekse.

Co-III het 'n 3d⁶ elektronkonfigurasie. In 'n oktaëdriese kompleks is die t_2g-e_g-opsplitsing Δ gewoonlik groot genoeg dat die ioon 'n diamagnetiese laespin-toestand besit. Die opsplitsing Δ is nogtans klein genoeg dat fotone in die sigbare gebied van die elektromagnetiese spektrum voldoende energie besit om 'n d-d-oorgang moontlik te maak. Dit veroorsaak die kleure van Co-komplekse. Hierdie situasie het nogtans ook gevolge vir die chemiese verskuiwings wat in KMR sigbaar is. Vir Co-III is hulle uiters groot, groter as by amper alle KMR-kerne. Die energie van d-d-oorgang en die KMR-verskuiwing is sterk aan mekaar gekorreleer, wat sigbaar is in 'n Griffith-Orgel-grafiek waarin vir heelparty komplekse die golflengtemaksimum van die optiese absorpsiemeting ('n maat vir Δ) teen die chemiese verskuiwing getoon word. Dit wys amper 'n regte lyn. Dit word verklaar deur 'n tweede-orde paramagnetiese bydrae aan die chemiese verksuiwing van 'n opgewekte toestand wat 'n elektron in die boonste e_g-toestand het en paramagneties is. Die grafiek is nogtans nie heeltemal lineêr. Dié afwyking kan ook verklaar word deur nefelauksetiese effekte wat met die polariseerbaarheid van die ligande verband hou.

Die breedte van die resonansie kan baie wissel vanweë die kwadrupool-relaksasie van die kern. Die breedte hang af van die simmetrie van die kompleks. Daar is byvoorbeeld groot verskille tussen trans- en cis- CoA₄B₂-komplekse.