Kofun-tydperk

Die Kofun-tydperk (古墳時代, Kofun jidai^?) is 'n tydperk in die geskiedenis van Japan van omtrent 250 tot 538. Dit word gekenmerk deur die bou van groot grafheuwels wat bekend staan as (古墳 kofun). Dit word gewoonlik in twee fases verdeel: vroeg (4de eeu) en laat 5de en 6de eeu). Die Kofun-tydperk het die ontwikkeling van die klasgenootskap ontwikkel, beginnende verstedeliking,die opkoms van die Yamato-staat,en was die era voor die bekendstelling van Boeddhisme in Japan. Die Kofun en die daaropvolgende Asuka-tydperk word soms gesamentlik die Yamato-tydperk genoem.

Die Daisen-Kofun, die graf van keiser Nintoku in Osaka.

Hierdie tydperk is die vroegste era van opgetekende geskiedenis in Japan, maar studies hang baie van argeologie af, aangesien die chronologie van historiese bronne geneig is om te verdraai.

Dit was 'n tydperk van kulturele invoer. Soos die Yayoi-tydperk, is die Kofun-tydperk gekenmerk deur 'n sterk invloed van die Koreaanse skiereiland; argeoloë beskou dit as 'n gedeelde kultuur regoor die suidelike Koreaanse skiereiland, Kioesjoe en Honsjoe. Die word kofun is Japannees vir die tipe grafheuwel wat uit hierdie era dateer, en argeologie dui aan dat die grafheuwels en materiële kultuur van die elite in die hele streek soortgelyk was. Uit China is Boeddhisme en die Chinese skryfstelsel teen die einde van die periode ingestel. Die Kofun-tydperk het Japan se vroegste politieke sentralisering aangeteken, toe die Yamato-stam in die suidweste van Japan aan bewind gekom het, die Keiserlike Huis van Japan gestig, en het gehelp om handelsroetes regoor die streek te beheer.

Daaglikse lewe in die Kofun-tydperk

Kleding

Kofun-tydperk-juweliersware (Britse Museum)

Kleibeeldjies dui daarop dat die mans in die hoër samelewing onderbaadjies en broeke gedra het wat lyk soos die hedendaagse Japannese hakama, en dat die vroue onderbaadjies en 'n rompe gedra het.

Gewone mense

Baie gewone mense het nog steeds in grasdakhuise gewoon, maar min verander van die prehistoriese Jomon-tyd, met een verbetering, die kamado-stoof. Die meeste huise het een langs die muur gebou, wat die luggehalte in die huis verbeter het. Sommige van die huise was nie meer puthuise of ondergrondse-huise nie,maar is bo die grond gebou en sommige het houtmure en houtpanele oor die vloere. Dorpe van die tydperk bestaan dikwels uit 'n kombinasie van gesinkte puthuise en bogrondse huise, saam met verhoogde hutte vir rysstoor en ander sekondêre geboue, omring deur heinings. Daar was dikwels drie tot vyf huishoudings in elk. Paaie van minder as 'n meter in breedte het die een huis van die ander geskei,en daar word oor die algemeen geglo dat dorpenaars nogal 'n gemeenskaplike, gesamentlike ondersteunende leefstyl geleef het.

Hoë samelewing

Huise van magtige familie en dorpsleiers was aansienlik groter en is soms gebou met behulp van argitektoniese tegnieke vir die bou van verhoogde pakhuise. Hulle het ook begin om hul huise van die gewone mense te onderskei en hulle met slote en heinings omring.Konings en hoofmanne het in geboue met wonderlike kenmerke begin woon, om hul status te wys.'n Tipiese uitleg van die herehuis van 'n elite uit die tydperk het 'n omheinde gebied omring deur 'n aansienlike grag. Dit is ook verdeel in seremoniële en alledaagse leefareas.

Voedsel

Sommige van die belangrikste voedsel bevat rys, koring, bone en kalebas, en mense het perde geteel om in die lande te gebruik.

Mense het rys verbou, maar om die maer tye gedurende die laat winter te oorleef, het hulle ander gewasse geplant en ook gejag en visgevang. Hulle het rysvelde met goeie dreinering en immigrantetegnologie bewerk. Gedurende die tydperk het die Kofun-mense ook die omvattende onvrugbare land herwin of nat moerasse as landbougrond ontwikkel.

Godsdienstige lewe

Dwarsdeur Japan, as hegte gemeenskappe, het mense van die Kofun-periode landbouseremonies soos feeste gehou en bygewoon (Toshigoi) om te bid vir goeie oeste en dankseggingsfeeste (Niname) wat vermoedelik deur die toraijin-immigrante ingestel is. Rituele lewe en towery het hul lewens beheer.

Hulle het verskillende godhede aanbid en die sjamanistiese praktyke en waarsêersrituele van vroeër Yayoi-tye voortgesit. Rituele, byvoorbeeld, waar takbokke verhit en verbrand is, en lotgevalle wat uit die krake gelees en vertel is, is regoor Kofun in Japan beoefen.

Kofun-grafte

Sleutelgatvormige kofun (Nakatsuyama Kofun in Fujiidera, Osaka, 5de Eeu)

Kofun (van die kanji kú 古 "antieke" + bjun 墳 "grafheuwel") is grafheuwels gebou vir lede van die regerende klas van die 3de tot die 7de eeu in Japan, en die Kofun-tydperk is vernoem na die kenmerkende aardheuwels. Die heuwels bevat groot klipgrafkamers, en sommige is omring deur slootgragte.

Kofun het vier basiese vorms: rond en vierkantig is die algemeenste, gevolg deur 'kammossel-dop' en 'sleutelgat'. Die sleutelgatgraf is 'n unike styl wat slegs in Japan aangetref word,met 'n vierkantige voorkant en ronde agterkant. Kofun wissel in grootte van 'n paar meter tot meer as 400 meter lank, en ongeglasuurde erdewerkfigure (Haniwa) is dikwels onder 'n kofun se omtrek begrawe.

Oorgang na die Asuka-tydperk

Teen die einde van die tydperk het die Yamato-stam aan bewind gekom en die Keiserlike Huis van Japan geword. Kontak met China en Korea het toegeneem, en Sjintoïsme het sy verskyning gemaak.

Die Oorgang na die Asuka-tydperk (538-710), is gekenmerk deur die bekendstelling van Boeddhisme, en die aanvaarding van Chinese karakters as 'n skryfstelsel.

Eksterne skakels

• Wikimedia Commons het meer media in die kategorie Kofun-tydperk.
• https://doyouknowjapan.com/history/kofun/