Lensopening
In optika is ’n lensopening ’n gat of opening waardeur lig skyn. Dit is in ’n optiese stelsel meer spesifiek die opening wat die keëlhoek van ’n bondel ligstrale bepaal wat op die beeldvlak fokus. Die lensopening bepaal hoe gekonsentreer die lig is wat deurgelaat word en dit is belangrik vir hoe die beeld op die beeldvlak lyk.[1] As die lensopening klein is, is die lig baie gekonsentreer en dit het ’n skerp fokus op die beeldvlak tot gevolg. As die opening groot is, is die lig minder gekonsentreer en net strale met ’n sekere fokuslengte sal dan skerp wees. Met ’n groot opening word dus ’n beeld verkry wat skerp is rondom die voorwerp waarop die lens fokus, en andersins dowwer. Die lensopening bepaal ook hoeveel ligstrale deurgelaat word en dus hoeveel lig die beeldvlak bereik (hoe kleiner die lensopening, hoe donkerder is die beeld en hoe groter die lensopening, hoe helderder die beeld vir ’n spesifieke beligtingstyd). In die menslike oog is die pupil die lensopening.
’n Optiese stelsel het gewoonlik baie openinge, of strukture wat die deurlaat van lig beperk. Dit kan die kant van ’n lens of spieël wees, of ’n ring of ander toestel wat ’n optiese element in posisie hou. Dit kan ook ’n spesiale element soos ’n diafragma wees wat in die optiese pad geplaas word om die lig wat deurgelaat word te beperk.
In sommige gevalle, soos fotografie en sterrekunde, kan "lensopening" verwys na die deursnee van die diafragma eerder as die opening self. In ’n teleskoop is die lensopening byvoorbeeld gewoonlik die kante van die objektieflens of spieël. ’n Mens kan dan sê die teleskoop het ’n "lensopening" van byvoorbeeld 100 cm.
In fotografie
wysigDie lensopening kan in fotografie gebruik word om die hoeveelheid lig te beheer wat die film of beeldsensor bereik. Saam met die sluiterspoed sal dit bepaal in hoe ’n mate die film of beeldsensor aan die lig blootgestel word. Gewoonlik vereis ’n vinnige sluiterspoed ’n groter lensopening om genoeg lig deur te laat, en ’n stadiger sluiterspoed sal ’n kleiner lensopening vereis om oorbeligting te verhoed.
’n Toestel bekend as ’n diafragma beheer gewoonlik die lensopening. Deur die lensopening te verklein, word die diepteveld vergroot, wat beteken ’n groter deel van die foto is in fokus. Hoe kleiner die lensopening (en dus hoe groter die F-nommer), hoe verder kan die voorwerp van die fokusvlak af wees en steeds in fokus wees.
Die lensopening word gewoonlik aangedui deur die F-nommer – die verhouding van die fokuslengte tot die effektiewe openingsdeursnee. ’n Lens het gewoonlik ’n stel gemerkte "f-stops" waar die F-nommer gestel kan word. ’n Laer F-nommer dui op ’n groter lensopening en dus ’n vlakker diepteveld.
Lensopeningprioriteit (aperture priority) is ’n halfoutomatiese stelling wat in kameras gebruik word. Dit laat die fotograaf toe om die lensopening te kies, terwyl die kamera dan self die nodige sluiterspoed en soms ISO-filmgevoeligheid kies. Daar word soms na verwys as Aperture Priority Auto Exposure, A mode, Av mode (aperture-value mode) of semi-auto mode.[2]
Die F-nommers in fotografie is gewoonlik f/2.8–f/22 of f/2–f/16,[3] met tipiese nommers f/2–f/4, f/4–f/8, en f/8–f/16 of (vir stadiger lense) f/2.8–f/5.6, f/5.6–f/11 en f/11–f/22. Dit kan verskil van lens tot lens.
Verwysings
wysig- ↑ "What is Aperture?". Wicked Sago (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 7 September 2017. Besoek op 3 Maart 2013.
- ↑ "Aperture and shutter speed in digital cameras". elite-cameras.com (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 28 Julie 2011. Besoek op 20 Junie 2006.
- ↑ What is... Aperture? Geargiveer 10 Oktober 2014 op Wayback Machine
