Wyehoeklens
’n Wyehoeklens verwys in fotografie en kinematografie na ’n lens waarvan die fokusafstand aansienlik kleiner is as by ’n "normale" lens. Dit laat die fotograaf toe om ’n groter deel van die toneel op film vas te lê; dit is veral nuttig in argitektuur-, binnneshuise en landskapfotografie waar die fotograaf dalk nie in staat is om ver genoeg van die toneel af te beweeg om ’n spesifieke voorwerp in sy geheel in sy visier te kry nie.
Nog ’n gebruik is om die verskil in grootte of afstand tussen voorwerpe op die voor- en agtergrond te beklemtoon; nader voorwerpe lyk baie groter as verder afgeleë voorwerpe. Dié verskynsel kan gebruik word om voorwerpe op die voorgrond te laat uitstaan, terwyl die agtergrond ’n groot gebied dek.[1]
By ’n normale lens in stilfotografie is die fokusafstand min of meer so groot soos die diagonale lengte van die filmraampie of beeldsensor. Vir 35 mm-kameras is die diagonale lengte van die film 43 mm en ’n tipiese "normale" lens het ’n fokusafstand van 50 mm. ’n Wyehoeklens se fokusafstand is 35 mm en korter.
In kinematografie word ’n fokusafstand van dubbel die diagonaal as "normaal" beskou.[2]
Verwysings
wysig- ↑ "Using wide angle lenses" (in Engels). Cambridge in Colour. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 14 Februarie 2020. Besoek op 27 Desember 2011.
- ↑ Anton Wilson, Anton Wilson's Cinema Workshop, American Cinematographer, 2004 (Page 100) ISBN 0-935578-26-9
