Malcolm (Henry) Arnold

Sir Malcolm Henry Arnold (21 Oktober 1921 – 23 September 2006) was 'n Engelse Komponis. Sy uitset van werke omvat baie genres, insluitende 'n siklus van nege simfonieë, verskeie concertos, konsertwerke, kamermusiek, koormusiek, en musiek vir blaasinstrument groepe.

Sir Malcolm Arnold

Hy het uitvoerig vir die teater geskryf, met vyf ballette wat aangevra is deur die Koninklike Ballet-geselskap, sowel as twee operas en 'n musiekblyspel. Hy het ook verskeie klankbane vir meer as 'n honderd rolprente geskryf, onder meer vir The Bridge on the River Kwai (1957), waarvoor hy 'n Oscar gewen het.

Vroeë lewe

Malcolm Arnold was in Northampton, Northamptonshire, Engeland, gebore as die jongste van vyf kinders van 'n vooruitstrewende gesin van skoenmakers. Alhoewel sy familie 'n bestaan gemaak het as skoenmakers, was baie van hulle musici; beide sy ouers was byvoorbeeld pianiste, en sy tante was 'n violis. Nadat hy Louis Armstrong gesien speel het in Bournemouth, het hy op die ouderdom van twaalf jaar begin trompet speel, en vyf jare later het hy 'n beurs gewen om te studeer by die Koninklike Musiekkollege.

By die kollege het hy komposisie gestudeer saam met Gordon Jacob en die trompet geleer saam met Ernest Hall. In 1941 het hy aangesluit by die Londen Filharmoniese Orkes (LFO) as tweede trompet en het hy in 1943 die hoof trompetspeler geword.

In 1941 het hy geregistreer as 'n gewetensvolle beswaarmaker, en was hy aanvanklik vrygestel van militêre diens op die voorwaarde dat hy aansluit by die Nasionale Brandweerdiens, maar hy was toe in elke geval toegelaat om voort te gaan by die LFO.

In 1944, nadat sy broer gedood is in die Britse Lugmag , het hy hom beskikbaar gestel vir militêre diens. Toe die leër hom in 'n militêre "band" geplaas het, het hy homself egter in die voet geskiet ten einde te kan terugkeer na die burgerlike lewe. Hy het kontak behou met die beswaarmakersgroep, en 'n trompetopvoering gegee by die 1946 nuwejaarspartytjie van die Sentrale Raad van Gewetensvolle Beswaarmakers.

Na 'n seisoen as hooftrompet by die BBC Simfonieorkes, het hy in 1946 teruggekeer na die Londen Filharmoniese Orkes, waar hy tot 1948 sou aanbly voordat hy vertrek het te einde 'n voltydse komponis te word.

Loopbaan

Arnold het sy loopbaan begin deur op professionele vlak trompet te speel, maar teen die ouderdom van dertig jaar was sy lewe gewy aan komposisie.

Hy was saam met Benjamin Britten gesien as een van die mees gesogste komponiste in Brittanje.

Sy natuurlike aanleg vir Melodie het aan hom 'n reputasie besorg as 'n komponis van ligte musiek , in werke soos sommige van sy konsertouvertures en die stelle van Walliese, Engelse, Skotse, Ierse en Kornwaalse danse.

Hy was ook 'n hoogs suksesvolle komponis van rolprentmusiek, met die skryf van oor 'n honderd stukke vir dokumentêre prente, insluitende titels soos The Bridge on the River Kwai, Hobson's Choice en die Sint Trinian reeks. Sy nege simfonieë is dikwels hoogs persoonlik, en toon 'n meer ernstige kant van sy werk. Arnold het ook 'n verskeidenheid concertos en kamermusiekstukke geskryf, sowel as musiek vir die teater, insluitende stukke vir ballet.

Latere jare en dood

Teen 1961 het Arnold 'n reputasie gehad as 'n losbandige en onaangename persoon wat dikwels besope was. Hy het in diè jaar van sy eerste vrou geskei; sy tweede vrou was geforseer om 'n hofbevel te kry nadat hulle paaie ook geskei het. Na die egskeiding het hy twee pogings tot Selfmoord gemaak.

Sy latere jare het 'n vermindering in beide sy gesondheid en sy finansies meegebring. In 1978 was hy vir verskeie maande as 'n pasiënt behandel by die Koninklike Hospitaal in Pondstraat, Londen; en in 1979 is hy opgeneem by die Sint Andrew Hospitaal in sy tuisdorp van Northampton, ten einde behandeling te ontvang vir Depressie en Alkoholisme. Hy het beide oorkom, ten spyte daarvan dat hy in die 1980's slegs 'n jaar gegee is om te lewe. Hy het vir 'n verdere twee-en-twintig jaar gelewe, alhoewel hy in die sorg geplaas is van 'n versorger, Anthony Day.

Hy het in 1986 sy Simfonie No. 9 (Arnold) voltooi, sowel as sy laaste simfonie. Teen die tyd van Arnold se 40ste verjaardagvieringe in 1991 was sy artistieke reputasie ten opsigte van die algemene publiek aan't herstel en dit was selfs vir hom moontlik om 'n triomfantelike verskyning op die verhoog van die Koninklike Albert-saal te geniet ten einde 'n ovasie te ontvang na 'n Die Proms uitvoering van sy Kitaar Concerto.

Arnold het op 23 September 2006 op die ouderdom van vier-en-tagtig jaar beswyk by die Norfolk en Norwich Universiteitshospitaal, Norwich, nadat hy aan 'n borsinfeksie gely het. Op dieselfde dag het sy laaste werk, Die Drie Musketiers, sy buiging ontvang by die Noordelike Ballet produksie by die Bradford Alhambra. (die stuk het geen nuwe musiek deur Arnold ingesluit nie, maar uittreksels van verskeie van sy komposisies wat deur John Longstaff rangskik is. Die oorspronklike stuk was gekompileer deur Anthony Meredith.)

Daar was 'n dispuut gewees betreffende die tantieme van Arnold se Negende Simfonie. Die regte is aan Anthony Day toegestaan, aan wie 'n aansienlike deel van Arnold se boedel gelos is.

Musiek

Arnold was 'n relatief konserwatiewe komponis van tonale werke, maar 'n produktiewe en gewilde een. Hy het vir Hector Berlioz as 'n invloed erken, saam met Gustav Mahler, Béla Bartók en jazz.

Verskeie komemntators het al 'n vergelyking getref met Jean Sibelius. Arnold se mees beduidende werke word oor die algemeen gesien as sy nege simfonieë. Hy het ook 'n aantal Concertos geskryf, insluitende een vir Kitaar vir Julian Bream, een vir Tjello vir Julian Lloyd Webber, twee vir Klarinet vir respektiewelik Frederick Thurston en Benny Goodman , een vir Harmonika vir Larry Adler en een–wat entoesiasties verwelkom is gedurende sy premiere gedurende die Proms – vir drie hande op twee klavier vir die vrou-en-man span van Cyril Smith en Phyllis Sellick.

Sy stelle danse — bestaande uit twee stelle van Engelse danse (Opp. 27 and 33), saam met een stel elk van Skotse Danse (Op. 59), Kornwaalse Danse (Op. 91), Ierse Danse (Op. 126), en Walliese Danse (Op. 138) — is oorwegend in 'n ligter trant en meer gewild beide in hul oorspronklike orkestrale gewaad en in latere Blaasinstrument rangskikkings.

Die Engelse Danse het ook die basis gevorm vir Kenneth MacMillan se kort-ballet Solitaire, en een van hulle word gebruik as die tema musiek vir die Britse televisieprogram What the Papers Say (die Kornwaalse Danse voorsien die temamusiek vir die televisieprogram van die sjef Rick Stein).

Arnold het ook hoogs suksesvolle konsertouvertures geskryf, insluitende Beckus the Dandipratt ('n belangrike trappie in sy vroeë loopbaan), die treffend geskrewe Tam o' Shanter (gebaseer op die bekende Robert Burns-gedig), die vrolike A Grand Grand Ouverture (geskryf vir 'n Hoffnung Fees-waarvan drie vakuum stofsuiers en 'n vloerpolitoerder deel van is, alles afgerond met 'n vuurpeloton in uitbundig-spottende 1812 wyse), en die dramatiese Peterloo Ouverture (aangevra deur die Handelsunie Kongres ten einde die Historiese Slagting van protesterende werkers in Manchester te herdenk). 'n Ander gewilde kort werk is sy Divertimento vir Fluit, Hobo en Klarinet (Op. 37).

Rolprent klankbane

Hy was 'n baie produktiewe en suksesvolle komponis vir die bioskoop, en hy word gekrediteer met die skryf van oor 'n honderd rolprent klankbane vir stukke en dokumentêre stukke tussen 1947 en 1969.

In 1957, het Arnold 'n Oscar gewen vir die musiek tot David Lean se epiese rolprent The Bridge on the River Kwai. Sy twee ander samewerking geleenthede met David Lean was The Sound Barrier (1952) en Hobson's Choice (1954), beide wat ook dawerende suksesse was. The Inn of the Sixth Happiness (1958) het aan Arnold 'n Ivor Novello Toekenning besorg. In die 1950's het hy ook -gedurende wat 'n baie produktiewe tydperk vir Arnold was-'n reeks suksesvolle musiekstukke voorsien vir noemenswaardige Britse en Amerikaanse rolprente, soos The Captain's Paradise (1953), The Sea Shall Not Have Them (1954), The Night My Number Came Up (1955), The Constant Husband (1955), I Am a Camera (1955), 1984 (1956), Trapeze (1956), A Hill in Korea (1956), Dunkirk (1958), The Key (1958) en The Roots of Heaven (1958).

Hy het ook musiek geskryf vir die gehele reeks van Sint Trinians rolprente, insluitende The Belles of St Trinian's (1954), wat 'n besondere gunsteling was van die komponis. Sy 1960s stukke sluit The Angry Silence (1960), Tunes of Glory (1960), No Love for Johnnie (1961), Whistle Down the Wind (1961), The Inspector (1962), The Lion (1962), Nine Hours to Rama (1963), Tamahine (1963), The Chalk Garden (1964), The Thin Red Line (1964), Sky West and Crooked (1965), The Heroes of Telemark (1965), Africa Texas Style (1967) en The Reckoning (1970) in. Sy laaste rolprentklankbaan was vir die ster-belaaide weergawe van David Copperfield (1969).

Eerbewyse en toekennings

• 1937 – het 'n beurs gewen aan die Koninklike Musiekkollege
• 1941 – Walter Willson Cobbett-prys, 2de prys vir Vita Abundans
• 1948 – beurs toegeken deur die Koninklike Musiekkollege se Mendelssohn Beursstigting
• 1951 – Venice Roprentfees -1ste prys in die musikale dokumentêr klas vir Science in the Orchestra
• 1958 – wen Oscar vir die musiek in The Bridge on the River Kwai
• 1959 – Ivor Novello Toekenning vir die musiek in The Inn of the Sixth Happiness
• 1969 – Honorêre Doktoraat, Universiteit van Exeter
• 1970 – aangestel as 'n Kommandeur van die Orde van die Britse Ryk
• 1982 – Honorêre Doktoraat, Universiteit van Durham
• 1983 – Genoot van die Koninklike Musiekkollege, Londen
• 1984 – Honorêre Doktoraat, Universiteit van Leicester
• 1985 – Erelid, Koninklike Musiekakadmie, Londen
• 1986 – Ivor Novello Toekenning vir uitstaande Dienste tot Britse Musiek
• 1987 – Wavendon AllMusic Komponis van die Jaar
• 1989 – Eredoktoraat, Miami Universiteit van Ohio
• 1989 – Vryheid van die Stad van Northampton
• 1992 – Genoot van die Trinity Musiekkollege, Londen
• 1993 – 'n Ridder gemaak vir sy dienste aan musiek
• 1994 – Honorêre President, Victoria Musiekkollege, Londen
• 1997 – Genoot van die Koninklike Noordelike Musiekkollege, Manchester
• 2001 – Genoot van die Britse Akademie van Liedskrywers, Komponiste en Outeurs
• 2003 – Honorêre Doktoraat, Universiteit van Winchester
• 2004 – Prominente Musici Toekenning, Geïnkorporeerde Genootskap van Musici
• 2006 – Honorêre Doktoraat, Universiteit van Northampton

Bibliografie

• Burton-Page, Piers (1994). Philharmonic Concerto: the Life & Music of Sir Malcolm Arnold. London: Methuen. ISBN 978-0-413-45651-9.
• Cole, Hugo (1989). Malcolm Arnold: An Introduction to His Music. London: Faber & Faber. ISBN 978-0571100712.
• Craggs, Stewart R. (1998). Malcolm Arnold: A Bio-Bibliography. Bio Bibliographies in Music. Westport, CT: Greenwood Press. ISBN 978-0-313-29254-5.
• Jackson, Paul R. (2003). The Life and Music of Sir Malcolm Arnold: The Brilliant and the Dark. UK: Ashgate. ISBN 978-1859283813.
• Meredith, Anthony; Paul Harris (24 September 2004). Malcolm Arnold: Rogue Genius. UK: Thames / Elkin. ISBN 978-0-903413-54-1.
• Schafer, (Raymond) Murray (1963). British Composers in Interview. UK: Faber & Faber.
• Thöne, Raphael D. (20 Augustus 2007). Malcolm Arnold – A Composer of Real Music: Symphonic Writing, Style and Aesthetics. US/UK: Entercom Saurus. ISBN 978-3-937748-06-1.

Eksterne skakels

• Official Sir Malcolm Arnold website with performance diary, news, and discography
• Official Malcolm Arnold Festival website^{[dooie skakel]}
• The Malcolm Arnold Society
• Malcolm (Henry) Arnold in die Internet-rolprentdatabasis
• Critical essay by Simon Heffer in Standpoint Magazine Geargiveer 8 November 2017 op Wayback Machine
• Interview with Sir Malcolm Arnold, March 16, 1991