Maltose
Maltose, ook bekend as maltobiose of moutsuiker, is 'n disakkaried wat opgebou is uit twee eenhede van glukose wat met 'n α(1→4) binding aanmekaar verbind is. Die isomeer isomaltose het egter 'n α(1→6) binding. Maltose is die twee-eenheid lid van die amilose homoloë reeks - amilose is die hoof strukturele motief van stysel. Wanneer beta-amilase stysel afbreek, word twee glukose-eenhede op 'n slag verwyder, om maltose te lewer. 'n Voorbeeld van hierdie reaksie kom in ontkiemende sade voor, wat daartoe gelei het dat dit vernoem is na mout.[1] In teenstelling met sukrose, is maltose 'n reduserende suiker.[2]
|
Algemeen | |
|---|---|
| Naam | Maltose |
| IUSTC-naam | 2-(hidroksimetiel)-6-[4,5,6-trihidroksi-2-(hidroksimetiel)oksan-3-yl]oksioksaan-3,4,5-triol |
 |
 |
| Chemiese formule | C5H11O2N1 |
| Molêre massa | 342.30 g/mol |
| CAS-nommer | 69-79-4 |
| Voorkoms | Wit poeier |
| Fasegedrag | |
| Smeltpunt | 160 tot 165 °C (watervry); 102–103 °C (monohidraat) |
| Kookpunt | |
| Digtheid | 1.54 g/cm3 |
| Oplosbaarheid | |
|
Suur-basis eienskappe | |
| pKa | |
|
Veiligheid | |
| Flitspunt | |
|
Tensy anders vermeld is alle data vir standaardtemperatuur en -druk toestande. | |
Portaal  Chemie
| |
Geskiedenis
wysigMaltose is deur Augustin-Pierre Dubrunfaut ontdek, maar hierdie ontdekking is nie algemeen erken totdat dit in 1872 bevestig is deur die Ierse chemikus en brouer Cornelius O'Sullivan.[3] Die woord "maltose" kom van die Engelse woord "malt" (mout), gekombineer met die agtervoegsel "-ose", wat gebruik word in die name van suikers en ander koolhidrate.
Struktuur en nomenklatuur
wysigMaltose is 'n disakkaried: koolhidrate word algemeen verdeel in monosakkariede, oligosakkariede, en polisakkariede, afhangend van die aantal suikersubeenhede wat hulle bevat. Maltose, met twee suikereenhede, is 'n oligosakaried, spesifiek 'n disakkaried, want dit bestaan uit twee glukosemolekules. Glukose is 'n heksose: 'n monosakkaried met ses koolstofatome. Die twee glukose-eenhede is in die piranosevorm en is met 'n O-glikosidiese binding aanmekaar verbind, met die eerste koolstof (C1) van die eerste glukose gekoppel aan die vierde koolstof (C4) van die tweede glukose, dus (1→4). Die binding word as 'n α-binding benaam omdat die glikosidiese binding aan die anomeriese koolstof (C -1) aan die ander kant van die ring is as die CH2OH substituent (C6 van die eerste glukose). As die glikosidiese binding aan dieselfde kant as die CH2OH substituent was, sou dit geklassifiseer word as 'n β(1→4) binding, en die gevolglike molekule sou sellobiose wees. Die anomeriese koolstof (C1) van die tweede glukosemolekuul, wat nie by 'n glikosidiese binding betrokke is nie, kan 'n α- of β-anomeriese vorm aanneem, om α-maltose of β-maltose te gee.
Een isomeer van maltose is isomaltose. Dit is soortgelyk aan maltose, maar in plaas van 'n α(1→4) binding, is dit in die α(1→6) posisie, dieselfde tipe binding wat voorkom by die vertakkings van glikogeen en amilopektien.
Eienskappe
wysigSoos glukose, is maltose 'n reduserende suiker, want die ring van een van die twee glukose-eenhede kan oopmaak om 'n vry aldehied groep te presenteer; die ander een egter nie, as gevolg van die aard van die glikosidiese binding. Maltose kan deur die maltase ensiem, wat die hidrolise van die glikosidiese binding kataliseer, afgebreek word na glukose.
Maltose in waterige oplossing toon mutarotasie, want die α- en β-isomere wat gevorm word deur die verskillende konformasies van die anomeriese koolstof het verskillende spesifieke rotasies, en in waterige oplossings, vorm die twee vorme 'n dinamiese ewewig.
Dit het 'n soet smaak, maar is slegs ongeveer 30-60% so soet soos suiker, afhangende van die konsentrasie.[4] 'n 10% oplossing van maltose is 35% so soet soos sukrose.[5]
Bronne en absorpsie
wysig
Maltose is 'n komponent van mout, 'n stof wat verkry word in die week- en ontkiemproses van graan. Dit is ook teenwoordig in hoogs wisselende hoeveelhede in gedeeltelik gehidroliseerde styselprodukte soos maltodekstrien, stroop en suur-verdunde stysel.[6]
In die mens word maltose afgebreek deur verskeie maltase-ensieme, waardeur twee glukosemolekules gelewer word wat verder verwerk kan word: óf afgebreek om energie te verskaf, óf gestoor as glikogeen. Die gebrek aan die sukrase-isomaltase ensiem in die mens veroorsaak sukrose-onverdraagsaamheid, maar omdat daar vier verskillende maltase-ensieme is, is volkome maltose-onverdraagsaamheid uiters skaars.[7]
Verwysings
wysig- ↑ Stoker, H. Stephen (2 Januarie 2015). Organic and Biological Chemistry (in Engels). Cengage Learning. ISBN 9781305686458.
- ↑ Fruton, Joseph S (1999). Proteins, Enzymes, Genes: The Interplay of Chemistry and Biology (in Engels). Chelsea, Michigan: Yale University Press. p. 144. ISBN 0300153597. Besoek op 21 Oktober 2017.
- ↑ O'Sullivan, Cornelius (1872). "XXI.?On the transformation-products of starch". Journal of the Chemical Society. 25: 579–588. doi:10.1039/JS8722500579. Besoek op 11 Desember 2014.
- ↑ Belitz, H.-D.; Grosch, Werner; Schieberle, Peter (15 Januarie 2009). Food Chemistry (in Engels). Springer Science & Business Media. p. 863. ISBN 9783540699330.
- ↑ Spillane, W. J. (17 Julie 2006). Optimising Sweet Taste in Foods (in Engels). Woodhead Publishing. p. 271. ISBN 9781845691646.
- ↑ Furia, Thomas E. (2 Januarie 1973). CRC Handbook of Food Additives, Second Edition (in Engels). CRC Press. ISBN 9780849305429.
- ↑ Whelan, W. J.; Cameron, Margaret P. (16 September 2009). Control of Glycogen Metabolism (in Engels). John Wiley & Sons. p. 60. ISBN 9780470716885.
Eksterne skakels
wysig- Maltose, Elmhurst College Virtual Chembook