Michael VII Doukas

Michael VII Doukas (Grieks: Μιχαήλ Ζ΄ Δούκας, Mikhaēl VII Doukas) was van 22 Mei 1071 tot 24 Maart 1078 keiser van die Bisantynse Ryk. Sy bynaam was Parapinakes (Grieks: Παραπινάκης, letterlik "minus ’n kwart"), met verwysing na die devaluasie van die Bisantynse geldeenheid onder sy bewind.

Michael VII Doukas
Keiser van die Bisantynse Ryk
’n Bisantynse muntstuk met Michael VII op.
’n Bisantynse muntstuk met Michael VII op.
Bewind 22 Mei 107124 Maart 1078
Dinastie Doukas
Gebore Omstreeks 1050
Oorlede 1090 (op ~40)
Voorganger Romanos IV Diogenes
Opvolger Nikephoros III Botaneiates
Medeheersers Andronikos Doukas (1070's)
Konstantios Doukas (1071-1078)
Konstantyn Doukas (1074-1078)
Vader Konstantyn X Doukas
Moeder Eudokia Makrembolitissa

Michael was die seun van keiser Konstantyn X Doukas en sy tweede vrou, Eudokia Makrembolitissa. Hy is reeds tydens sy pa se bewind met die troon verbind, saam met sy jonger broer Konstantios.[1] Toe Konstantyn X in 1067 dood is, was Michael reeds 17 jaar oud en sou hy self kon regeer het. Hy het egter min belangstselling in politiek getoon en sy ma het as regent besluit om weer te trou met ’n man wat haar kon help regeer.

Op 1 Januarie 1068 is Eudokia met generaal Romanos Diogenes getroud en hy het die senior medekeiser geword, saam met Michael, Konstantios en nog ’n broer, Andronikos.[2] Toe Romanos in 1071 deur die Turke gevange geneem is,[3] het Michael op die agtergrond gebly terwyl beheer oorgeneem is deur sy oom Johannes Doukas en tutor, Michael Psellos.[4] Hulle het saamgesweer om te keer dat Romanos weer aan die bewind kom nadat hy vrygelaat is. Nadat Eudokia na ’n klooster gestuur is, is Michael op 24 Oktober 1071 as senior keiser gekroon.

Bewind

wysig
 
’n Uitbeelding van Michael VII op die agterkant van die Heilige Kroon van Hongarye.

Hoewel Psellos en Johannes Doukas hom steeds van raad bedien het, het Michael al hoe meer begin steun op sy minister van finansies, Nikephoritzes.[5] Die keiser het onder invloed van Psellos veral op akademiese belange gekonsentreer en hy het Nikephoritzes toegelaat om belasting en uitgawes vir luukses te verhoog sonder om die leër voldoende te befonds. As keiser was Michael onbekwaam en het hy nie gesien die ryk is besig om onder te gaan nie. Amptenare het uit nood beslag gelê op eiendom en selfs van die kerk se geld onteien. Die onderbetaalde leër het dikwels in opstand gekom en die ryk het in 1071 van sy grondgebied aan die Normandiërs afgestaan.[4] Terselfdertyd was daar ’n opstand in die Balkan, waar daar ’n poging was om die Bulgaarse staat te herskep.[5] Hoewel generaal Nikephoros Bryennios die opstand onderdruk het,[5] kon die Bisantynse Ryk nie sy grondgebied in Klein-Asië terugwen nie.

Ná Manzikert het Bisantium ’n nuwe leër gestuur om die Turke te beheer. Dit was onder aanvoering van Isak Komnenos, ’n broer van die toekomstige keiser Alexios I Komnenos. Die leër is egter verslaan en sy aanvoerder in 1073 gevange geneem.[6] Johannes Doukas is ook gevange geneem nadat ’n leër wou keer dat huursoldate in die westelike provinsies dros.[6] ’n Nuwe leër onder aanvoering van Alexios Komnenos het eindelik die huursoldate verslaan.[7]

Onder die publiek was daar groot ontevredenheid, veral toe die geldeenheid gedevalueer word (dit het gelei tot die keiser se bynaam, Parapinakēs, "minus ’n kwart"). In 1078 het twee generaals, Nikephoros Bryennios en Nikephoros Botaneiates, terselfdertyd in opstand gekom, in die Balkan en Anatolië onderskeidelik.[7] Botaneiates is deur die Turke gehelp en hy het Konstantinopel eerste bereik. Michael VII het op 31 Maart 1078 van die troon afstand gedoen en in ’n klooster gaan woon.[8]

Verwysings

wysig
  1. Dumbarton Oaks 1973, p. 779
  2. Dumbarton Oaks 1973, p. 785
  3. Norwich 1993, p. 353
  4. 4,0 4,1 Norwich 1993, p. 355
  5. 5,0 5,1 5,2 Norwich 1993, p. 359
  6. 6,0 6,1 Finlay 1854, p. 52
  7. 7,0 7,1 Norwich 1993, p. 360
  8. Norwich 1993, p. 361

Bronne

wysig

Eksaterne skakels

wysig