Myung-whun Chung
Myung-whun Chung (gebore op 22 Januarie 1953, Seoul) is 'n Suid-Koreaanse dirigent en pianis. Hy was 'n student van Olivier Messiaen, en is veral bekend om sy interpretasies van die Franse komponis se werke.
Myung-whun Chung | |
|---|---|
| Gebore | 22 Januarie 1953 |
| Nasionaliteit | Suid-Koreaans |
| Beroep | Pianis, dirigent |
Loopbaan
wysigChung en sy susters, die violis Kyung-wha Chung en die tjellis Myung-wha Chung, het in die verlede saam opgetree as die Chung-trio. Hulle het onder andere Beethoven se Trippelconcerto vir Deutsche Grammophon in die hoedanigheid opgeneem.[1] Chung was in 1974 die gesamentlike tweede pryswenner gewees tydens die Internasionale Tsjaikofski-kompetisie van daardie jaar.[2] Chung het dirigeer gestudeer aan die Mannes Musiekkollege en die Juilliard-skool. Hy het ook klavier gestudeer by Maria Curcio, wat die laaste en gunsteling leerling van Artur Schnabel was. [3][4] Chung was tydens die musiekregisseurskap van Carlo Maria Giulini die assistent-dirigent van die Los Angeles Filharmoniese Orkes gewees. Hy is die stigter van die Asiese Filharmoniese Orkes en het as gasdirigent vir die Inbal Orkes opgetree, wat in 1985 ter ere van die Israeliese dirigent Eliahu Inbal opgerig is.
Wat Europa betref, het Chung van 1984 tot 1990 as hoofdirigent van die Rundfunk-Sinfonieorchester Saarbrücken gedien. Hy het ook van 1987 tot 1992 gedien as hoof-gasdirigent van die Teatro Comunale Florence. [5] Hy het verskeie van die mees prominente Europese en Amerikaanse orkeste gedirigeer, en in 1986 sy buiging by die Metropolitan Opera in New York gemaak met Simon Boccanegra. Aan die einde van die 1987/88 seisoen het hy die Premio Franco Abbiati della Critica Musicale Italiana-toekenning van Italiaanse kritici ontvang, en die volgende jaar die Arturo Toscanini-prys. Van 1989 tot 1994 was Chung die musiekdirekteur van Paris Opera. Hy het die openingseisoen by die nuwe Opéra Bastille ingelei met Berlioz se volledige Les Troyens en uitgebreide lof daarvoor ontvang. In 1991 het die Vereniging van Franse teaters en musiekkritici hom as 'Kunstenaar van die Jaar' benoem, en in 1992 het hy die Erelegioen ontvang vir sy bydrae tot die Paris Opera. Hy neem sedert 1990 eksklusief vir Deutsche Grammophon op, en baie van sy talle opnames het internasionale pryse en toekennings verower. Dit sluit Messiaen se Turangalîla-Symphonie en Éclairs sur l'au-delà ..., Verdi se Otello, Berlioz se Symphonie fantastique, Rimski-Korsakof se Scheherazade, Stravinski se Vuurvoel-suite, Sjostakowitsj se Lady Macbeth of the Mtsensk District saam met die Opéra Bastille-orkes; 'n reeks Dvořák -simfonieë en serenades saam met die Weense Filharmoniese Orkes, en 'n reeks gewy aan die bekendste gewyde musiek saam met die Orchestra dell'Accademia Nazionale di Santa Cecilia (insluitend die veel geprese opname van Maurice Duruflé en Fauré se misse saam met Cecilia Bartoli en Bryn Terfel) in.
In 1995 is Chung drie keer vereer tydens die Franse Victoires de la musique classique, en is hy ook aangewys as Meilleur Chef d'Orchestre de l'Année (beste dirigent van die jaar). Hy het aan die hoof gestaan van die wêreldpremière van Messiaen se laaste werk: die Concert à quatre vir vier soliste (klavier, tjello, hobo, fluit) en orkes, wat die komponis aan Chung en die Orchester de la Bastille opgedra het . Chung het in 2001 spesiale artistieke adviseur van die Tokio Filharmoniese Orkes geword, en vanaf 2010 honorêre dirigent-laureaat. Hy dien ook vanaf 2016 as die orkes se honorêre musiekdirekteur. [6]Hy is na afloop van sy optredes in Japan deur Japanese kritici met die hoogste prys van die plate-akademie bekroon. Benewens die toekenning van talle musiekpryse, is Chung ook vereer met die mees luisterryke Koreaanse kulturele toekenning, te wete die Orde van Kulturele Verdienstelikheid, of Geum-gwan-medalje (Goue Kroon) vir sy bydrae tot die Koreaanse musikale bedryf. Hy het as ambassadeur vir die dwelmbeheer-program by die Verenigde Nasies opgetree, en het ook as Korea se honorêre kulturele ambassadeur gedien; welke 'n eerste vir die Koreaanse regering was. Hy dien sedert 1997 as musiekdirekteur van die Asiese Filharmoniese orkes. Chung is met ingang 2000 aangestel as die musiekdirekteur van die Orchestre philharmonique de Radio France, en dien vanaf 2001 as die spesiale artistieke adviseur van die Tokio Filharmoniese Orkes. (Hy dien ook vanaf 2016 as die honorêre musiekdirekteur van die orkes). Met ingang van die 2012/2013 seisoen het hy die eerste hoof-gasdirigent in die geskiedenis van die Staatskapelle Dresden geword.
In 2005 is Chung aangestel as hoofdirigent van die Seoul Filharmoniese Orkes.[7][5] In April 2011 het die Seoul Filharmoniese Orkes die eerste Asiese orkes geword om 'n kontrak met een van die groot platemaatskappye te teken, met 'n doelwit van 10 CD's vir Deutsche Grammophon.[8] Chung het tydens die orkes se eerste Proms-verskyning in Augustus 2014 aan die hoof daarvan gestaan.[9] In September 2011 het Chung 'n kulturele deurbraak gemaak toe hy Pyongyang, Noord-Korea besoek het.[10]
Eerbewyse
wysig- Erelegioen, 1992
- Orde van Kulturele Verdienstelikheid (Korea), 1996
- Ho-Am-prys in die Kunste, 1997
- Ordre des Arts et des Lettres, Commandeur, 2011
Verwysings
wysig- ↑ Event Guide (12 Augustus 2004). "Chung Trio Re-unites as 'Trio of Filial Devotion'". The Chosun Ilbo (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 9 Januarie 2009. Besoek op 7 September 2007.
- ↑ Winners & Prizes – 1974 Geargiveer 25 September 2010 op Wayback Machine, International Tchaikovsky Competition
- ↑ "Maria Curcio" by Niel Immelman. The Guardian, 14 April 2009
- ↑ "Maria Curcio". The Daily Telegraph, 7 April 2009
- ↑ 5,0 5,1 Ben Mattison (22 Januarie 2005). "Report: Myung-whun Chung Is Top Candidate to Lead Seoul Philharmonic". Playbill Arts (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 1 Maart 2014. Besoek op 10 Januarie 2008.
- ↑ "Conductor Profile, TPO"
- ↑ Andrew Clements (4 Maart 2006). "Concert Review: LSO/Chung". The Guardian. Besoek op 7 September 2007.
- ↑ Martin Cullingford (13 April 2011). "Seoul Philharmonic signs to DG". Gramophone (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 4 Maart 2016. Besoek op 4 Julie 2015.
- ↑ Erica Jeal (28 Augustus 2014). "Seoul Philharmonic Orchestra/Chung/Wu review – playful and stylish sheng odyssey". The Guardian (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 15 Januarie 2020. Besoek op 4 Julie 2015.
- ↑ Tania Branigan (16 September 2011). "North and South Korea set to make sweet music together". The Guardian (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 15 Januarie 2020. Besoek op 4 Julie 2015.
Eksterne skakels
wysig- Myung-whun Chung by AllMusic
- Myung-whun Chung se biografie by die Bach Kantates Webwerf
- Myung-whun Chung Diskografie by Deutsche Grammophon
- Myung-whun Chung Kunstenaarsprofiel by die Askonas Holt Webwerf
| Kulturele poste | ||
|---|---|---|
| Voorafgegaan deur Hans Zender |
Musiekdirekteur, RSO Saarbrücken 1984–1990 |
Opgevolg deur Marcello Viotti |
| Voorafgegaan deur Daniel Barenboim |
Musiekdirekteur, Opéra Bastille 1989–1994 |
Opgevolg deur James Conlon |
| Voorafgegaan deur vakant |
Hoofdirigent, KBS Simfonieorkes 1999 |
Opgevolg deur Dmitri Kitayenko |
| Voorafgegaan deur Daniele Gatti |
Musiekdirekteur, Orchestra dell'Accademia Nazionale di Santa Cecilia 1997-2005 |
Opgevolg deur Antonio Pappano |
| Voorafgegaan deur Marek Janowski |
Musiekdirekteur, Orchestre philharmonique de Radio France 2000–2015 |
Opgevolg deur Mikko Franck |
| Voorafgegaan deur Seung Gwak |
Musiekdirekteur, Seoul Filharmoniese Orkes 2005–2015 |
Opgevolg deur Osmo Vänskä |
| Voorafgegaan deur NVT |
Hoof-gasdirigent, Staatskapelle Dresden 2012- |
Opgevolg deur NVT |