Die Opetfees (Egipties: heb nefer en Ipet, "mooi fees van Opet")[1] was 'n jaarlikse antieke Egiptiese fees in Thebe (Luxor), veral in die Nuwe Ryk en latere tydperke, in die tweede maand van die seisoen Achet, die oorvloeiing van die Nyl.

Die Luxortempel, die laaste bestemming van Amoen-Re se bark tydens die Opetfees.

Die fees is gehou om die vrugbaarheid van Amoen-Re en die farao te bevorder; laasgenoemde was glo die spirituele afstammeling van Amoen-Re – sy seun of dogter. Volgens John Coleman Darnell het "Opet 11 dae geduur; teen die begin van Ramses III se bwind het die fees oor 24 dae gestrek”.[2]

Die fees het 'n rituele optog ingesluit deur die bark (boot) van Amoen-Re, die hoofgod, sy vrou, Moet, en seun, Chonsoe.[3] Die optog het die standbeeld van die god 2 km ver van die Karnaktempel vervoer na die Luxortempel, die bestemming van die Opetfees.[4]

In die Luxortempel het 'n rituele bruilof plaasgevind tussen die farao en Amoen-Re wat hulle spiritueel verbind, die farao se vrugbaarheid verseker en die farao heraangestel het as die tussenganger tussen die gode en Egipte. Tydens die bruilofseremonie is die farao seremonieel herbore deur middel van 'n herkroningseremonie. Dit het die vrugbare aard van die farao beklemtoon en sy goddelike reg om te heers gewettig.

Verwysings wysig

Bronne wysig

  • Cavka, Mislav; Kelava, Tomislav (April 2013). "Comment on: Familial epilepsy in the pharaohs of ancient Egypt's eighteenth dynasty". Epilepsy & Behavior. 27 (1): 278. doi:10.1016/j.yebeh.2012.11.044. ISSN 1525-5050. PMID 23291226. S2CID 43043052.
  • Darnell, John Coleman (2010). "Opet Festival" (PDF). In Willeke, W; Dieleman, J (reds.). UCLA Encyclopedia of Egyptology (1ste uitg.). Los Angeles.{{cite book}}: AS1-onderhoud: plek sonder uitgewer (link)
  • Escolano-Poveda, M (25 Junie 2019). "Ancient Egypt's fabulous Feast of Opet". National Geographic (in Engels). Besoek op 25 November 2021.
  • Fukaya, Masashi (2012). "Oracular Sessions and the Installations of Priests and Officials at the Opet Festival". Orient. 47: 191–211. doi:10.5356/orient.47.191. ISSN 0473-3851. Besoek op 26 November 2021.

Skakels wysig