Origanum is 'n genus van kruidagtige meerjariges en bossies in die familie Lamiaceae, inheems aan Europa, Noord-Afrika, en groot dele van gematigde Asië, waar hulle gevind word in oop of bergagtige habitat. 'n Paar spesies is ook ingevoer na verspreide plekke in Noord-Amerika en ander gebiede.[2][3][4][5]

Origanum
Origanum vulgare
Wetenskaplike klassifikasie
Koninkryk:
(geen rang):
(geen rang):
(geen rang):
Orde:
Familie:
Subfamilie:
Tribus:
Genus:
Origanum

Sinonieme[2]
  • Amaracus Gled.
  • Majorana Mill.
  • ×Origanomajorana Domin
  • Dictamnus Mill. 1754 not L. 1753 nor Zinn 1757
  • Dictamnus Zinn 1757 not L. 1753 nor Mill. 1754
  • Marum Mill.
  • Hofmannia Heist. ex Fabr.
  • Beltokon Raf.
  • Onites Raf.
  • Oroga Raf.
  • Zatarendia Raf.
  • Schizocalyx Scheele rejected name
  • ×Majoranamaracus Rech.f.

Die plante het sterk aromatiese blare en groot buisvormige blomme met langdurige gekleurde skutblare. Die genus sluit die belangrike groep kruie in: marjoram en oregano.[6][7]

Origanumspesies word gebruik as voedselplante deur die larwes van sommige Lepidoptera (vlinderspesies), insluitend Coleophora albitarsella.

Verwysings

wysig
  1. "Genus: Origanum L." Germplasm Resources Information Network. Verenigde State se Departement van Landbou. 10 September 2004. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 8 Maart 2012. Besoek op 5 Januarie 2012.
  2. 2,0 2,1 Kew World Checklist of Selected Plant Families
  3. Altervista Flora Italiana, genere Origanum insluitend foto's en verspreidingskaarte vir Europa en Noord-Amerika
  4. Flora of China Vol. 17 Page 233 Origanum vulgare Linnaeus, Sp. Pl. 2: 590. 1753.
  5. Biota of North America Program 2013 county distribution maps
  6. RHS A-Z encyclopedia of garden plants. United Kingdom: Dorling Kindersley. 2008. p. 1136. ISBN 1405332964.
  7. Bouchra, Chebli; Achouri, Mohamed; Idrissi Hassani, L.M; Hmamouchi, Mohamed (2003). "Chemical composition and antifungal activity of essential oils of seven Moroccan Labiatae against Botrytis cinerea Pers: Fr". Journal of Ethnopharmacology. 89 (1): 165–169. doi:10.1016/S0378-8741(03)00275-7. PMID 14522450.

Eksterne skakels

wysig