Padstof
Padstof en veral stedelike padstof is 'n belangrike vorm van lugbesoedeling.
In teenstelling tot besoedeling met gasse soos koolstofmonoksied of swaweldioksied behels hierdie vorm van besoedeling vaste stowwe pleks van gasse, wat veral deur die motorvoertuie as aërosols in die atmosfeer gebring word.
Daar word dikwels onderskei tussen deeltjies groter as 10 μm wat inasembaar genoem word en dié wat nog kleiner is en inadembaar of torakale aërosols genoem word omrede dit in staat daartoe is om diep in die longe deur te dring. Veral deeltjies was <2,5μm is, is van die meeste belang omrede hulle die kleinste lugsakkies (alveoli) kan bereik en daar moontlik lank kan bly en met die longvloeistowwe kan reageer. Die deeltjies kan uit verskeie bronne afkomstig wees, soos padverkeeruitlaatgasse, verweer van padoppervlakke (soos byvoorbeeld geel padverf, wat tradisioneel geel loodchromaat as kleurstof bevat het), sypad-gronderosie en atmosferiese neerslae. [1]
Die studie van hierdie klein deeltjies was lank baie moeilik gewees. Vooruitgang in ontledingstegnieke soos RB-EXMA, X-straal-fluoressensie-spektrometrie (XSFS), induktief-gekoppelde-plasma-massaspektrometrie (IGP-MS) en elektrotermiese atoom-absorpsie-spektrometrie (ETAAS) het dit nogtans sterk verbeter.
Navorsing met hierdie metodes het gewys dat metale soos sink, koper, lood en chroom en verskeie minerale soos veldspaat (albiet), kwartsiet, anataas, kalsiet, hausmanniet, verskeie ysteroksiede en krokoïet (loodchromaat) in padstof aangetref kan word.
Verwysings
wysig- ↑ Sanja Potgieter-Vermaak, Rene Van Grieken, Herman Potgieter (2012). "Die risikoprofiel van Pb en Cr in stedelike padstof : natuurwetenskappe". Litnet Akademies : 'n Joernaal vir die Geesteswetenskappe, Natuurwetenskappe, Regte en Godsdienswetenskappe. 9 (3).
{{cite journal}}: AS1-onderhoud: gebruik authors-parameter (link)