Paracelsus

Paracelsus (11 November of 17 Desember 1493 in Maria Einsiedeln, Switserland – 24 September 1541 in Salzburg, Oostenryk) was 'n alchemis, geneeskundige, astroloog en belese okkultis, en word beskou as een van die grootste denkers van sy tyd.

Paracelsus
Skildery van Paracelsus deur Quentin Matsys
Geboortenaam	Philippus Aureolus Theophrastus Bombastus von Hohenheim
Gebore	11 November of 17 Desember 1493 Maria Einsiedeln, Switserland
Oorlede	24 September 1541 Salzburg, Oostenryk
Vakgebied	Alchemie, Fisiologie, astrologie, Wetenskap, Okkultisme
Invloed op	Thomas Muffet, Franciscus Sylvius

Hy is gebore as Theoprastus Bombastus, die enigste kind van Wilhelm van Hohenheim, maar het later sy naam verander na Philippus Theophrastus Aureolus Bombastus von Hohenheim. Nog later het hy die titel Paracelsus aangeneem, om die aanspraak te maak hy dat die gelyke of meerdere was van Celsus, 'n Roomse ensiklopedis en geneeskundige uit die eerste eeu, bekend vir sy traktaat oor medisyne.

Hy het saam met sy vader na Villach in Oostenryk gereis waar hy as vakman in die myne gewerk het. In die myne het hy op 'n praktiese wyse kennis verkry oor metallurgie en minerale. Hy het die myne in 1507 verlaat en aan verskeie Duitse universiteite studeer. Hy het in medisyne gepraktiseer in verskeie stede soos Swede, Basel en Neurenberg. Hy sterf in 1541 'n jaar nadat hy homself in Salzburg gevestig het.

Paracelsus het sterk kapsie gemaak teen die outoriteite van die dag en voorgestel dat die ou orde vervang word met kennis van die natuur en eksperimente. Ten einde sy erns te toon het hy die gesaghebende samestelling van middeleeuse mediese kennis, die kanon van Avicenna, voor sy studente verbrand. Hy is as professor in medisyne aangestel nadat hy 'n ledemaat van 'n invloedryke publiseerder van amputasie gered het. Hy het ook hewig verskil met die gesaghebbende geneeshere, naamlik Galen en Avicenna. In twee van sy werke, "Volumen medicinae parmirum" en "Opus paramirum", het hy die basis neergelê vir 'n nuwe benadering tot medisyne. Paracelsus se benadering tot die geneeskunde was 'n mengsel van okkultisme en nuwer bronne van kennis. Hy het veral klem gelê daarop dat 'n mens die natuur se werking moet oordink.

Invloed

Paracelsus se groot bydrae was dat hy die beginsels van alchemie oorgedra het na die gebied van medisyne. Paracelsus word beskou as die vader van die aptekerswese deurdat hy van chemies-vervaardigde geneesmiddels gebruik gemaak het eerder as net van kruie. Hy was die voorloper van homeopatie asook antisepsis, mikroskeikunde en chemoterapie. Sy chemiese filosofie het gefokus op die "tria-prima": sout, swaelsuur en kwik as materiale verteenwoordigend van die drie kwaliteite soliedheid, plofbaarheid en vloeibaarheid wat, volgens hom, in alle materie voorkom. Paracelsus het die mens beskou in konteks van drie fasette nl: Die elementele, emosionele en geestelike mens. Paracelsus het voortdurend bestaande benaderings tot heling bevraagteken. Sy werke was 'n geïntegreerde weergawe van mediese, astrologiese en alchemiese kennis wat vermeng was met sy eie teologie. Sy bekendste werke is: Astronomia magna en Philosophia magna.

Ander assosiasies

Paracelsus se leringe is op die voorgrond geskuif toe sy naam genoem is in die vrystelling van die Fama Fraternitatis, in 1614, onder die naam van die Orde van die Rosekruis

Bronne

• 2007, C Rebisse, Rosicrucian history and mysteries, Athanaeum Press Ltd, Great Britain. Bladsy 47-48