Parti Québécois
Die Parti Québécois is 'n politieke party in die Franstalige Kanadese provinsie Quebec, wat na die onafhanklikheid van die provinsie streef en tans 'n opposisieparty in die Nasionale Vergadering van Quebec. Die party is op provinsiale vlak aktief, terwyl die party Bloc Québécois die nasionale belange van die Quebecane behartig.
| Parti québécois | |
| PQ | |
| |
| Leier | Paul St-Pierre Plamondon (partyleier) Catherine Gentilcore (partypresident) |
|---|---|
| Gestig | 11 Oktober 1968 |
| Samesmelting van | Mouvement Souveraineté-Association, Ralliement national |
| Hoofkwartier | 4115 rue Ontario Est, 325, Montreal, Quebec |
| Ideologie | Nasionalisme, Soewereinisme, Separatisme, Sosiaal-demokrasie |
| Amptelike kleure | blou, groen |
| Webblad | pq.org |
Die Parti Québécois (PQ) strewe na soewereiniteit [1] en is ‘n sosiaal-demokratiese[2] provinsiale politieke party in Quebec, Kanada. Die PQ bepleit nasionale soewereiniteit vir Quebec wat die onafhanklikheid van die provinsie Quebec van Kanada insluit en 'n soewereine staat tot stand bring. Die PQ het ook die moontlikheid bevorder om 'n los politieke en ekonomiese soewereiniteitsvereniging tussen Quebec en Kanada te handhaaf. Die party het tradisioneel steun van die arbeidersbeweging, maar anders as die meeste ander sosiaal-demokratiese partye is sy bande met georganiseerde arbeid informeel.[3] Lede en ondersteuners van die PQ het die bynaam péquistes;[4] 'n Franse woord afgelei van die uitspraak van die party se voorletters in Quebec-Frans.
Die party is 'n medelid van die Conférence permanente des partis politiques d'Amérique latine et des Caraïbes (COPPPAL).[5] Die party het sterk informele bande met die Bloc Québécois (BQ, wie se lede bekend staan as 'Bloquistes'), die federale party wat ook gepleit het vir die afstigting van Quebec uit Kanada, maar die twee is nie organisatories gekoppel nie. Soos met sy federale eweknie, word die Parti Québécois ondersteun deur 'n wye verskeidenheid kiesers in Quebec, van groot dele georganiseerde arbeid tot meer konserwatiewe plattelandse kiesers.[6][7]
Party beleid
wysigDie Parti Québécois fokus op die beskerming van die Frans-Quebecane-identiteit, tot en met die uiteindelike resultaat van soewereiniteit-assosiasie. Strewe na soewereiniteit is in 'artikel 1' in sy partyprogram.[8]
Nadat die destydse Franse president, Nicolas Sarkozy in 2009, die langdurige standpunt van “nie-inmenging” teenoor Quebec as die gebied soewereiniteit sou versoek, verwerp het, besoek van die PQ-leier en voormalige premier Pauline Marois aan Frankryk in Oktober 2012. Sy oortuig President François Hollande om dit weer in te stel.[9] Marois het ook tydens haar besoek gesê: “Kanada se huidige buitelandse beleid stem nie ooreen met ons waardes of ons belange nie”[10]
Die PQ het in 2009 'n voorligting aan die redelike akkommodasiekommissie oor minderhede gegee, wat regoor die provinsie byeenkomste gehou het. In die kommissie-inligtingsessie is daar gekyk na die hervorming van die betrekkinge tussen Quebec se Franssprekende en minderheidsbevolking. Die kommissie se taak was om 'n platform te wees vir die PQ se beskerming van Frans.[11]
Marois het gesê daar is niks dogmaties in Fransprekendes wat hul bestaan wil verklaar nie, selfs al sluit dit die ontwikkeling van wetgewing in wat vereis dat nuwelinge 'n basiese begrip van die Frans moet hê voordat hulle burgers van Quebec word. Na aanleiding van haar begeerte om Frans in Quebec te beskerm, tydens Marois se besoek aan Frankryk in Oktober 2012, aanbeveel dat die "Franse elite" hulself slegs in Frans op die internasionale toneel moet gedra.[12] Sommige van Marois se internasionale kritici spot egter oor haar voorgee dat die "Franse elite" Québécois is.
Marois het gesê die PQ verstaan dat die aankoms van nuwelinge aantreklik is en hulle dra grotendeels by tot Quebec se groei, maar sy het gesê dit beteken nie dat hulle beter moet assimileer dat 'ons ons eie geskiedenis moet uitwis nie'.[13]
Met ingang van 2014 beskryf die PQ-verkiesingsmanifes die belangrikste verbintenis van die party: 'As strewe na politieke vryheid, het die Parti Québécois sy eerste doel om die soewereiniteit van Quebec in te stel nadat die bevolking deur 'n referendum geraadpleeg is. Die referendum behoort op die oomblik gehou te word wat die regering as wenslik beskou." [14]
Verwysings
wysig- ↑
- Liam D. Anderson (2013). Federal Solutions to Ethnic Problems: Accommodating Diversity. Routledge. p. 210. ISBN 978-0-415-78161-9.
- Cameron I. Crouch (10 September 2009). Managing Terrorism and Insurgency: Regeneration, Recruitment and Attrition. Routledge. p. 19. ISBN 978-1-135-23018-0.
- J. Patrick Boyer (25 Julie 1996). Direct Democracy in Canada: The History and Future of Referendums. Dundurn. p. 133. ISBN 978-1-4597-1884-5.
- Eric Braun (1 Januarie 2003). Canada in Pictures. Twenty-First Century Books. p. 20. ISBN 978-0-8225-4679-5.
- Amílcar Antonio Barreto (1 Januarie 1998). Language, Elites, and the State: Nationalism in Puerto Rico and Quebec. Greenwood Publishing Group. p. 104. ISBN 978-0-275-96183-1.
- Leslie Brokaw; Erin Trahan (23 Februarie 2011). Frommer's Montreal and Quebec City 2011. John Wiley & Sons. p. 9. ISBN 978-0-470-96494-1.
- ↑ Schmidt, Ingo; Evans, Bryan (19 Julie 2012). Social Democracy After the Cold War — Bryan Evans, Ingo Schmidt — Google Boeke. ISBN 9781926836874. Besoek op 19 Oktober 2012.
- ↑ Schmidt, Ingo; Evans, Bryan (19 Julie 2012). Social Democracy After the Cold War — Bryan Evans, Ingo Schmidt — Google Boek. ISBN 9781926836874. Besoek op 19 Oktober 2012.
- ↑ "Péquiste: definition of Péquiste in Oxford dictionary (British & World English)". Oxforddictionaries.com. 2 April 2014. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 7 Maart 2014. Besoek op 9 April 2014.
- ↑ "Países y partidos miembros". Geargiveer vanaf die oorspronklike op 23 Oktober 2016. Besoek op 18 Oktober 2016.
- ↑ "Boisclair gets emotional talking about homophobia". CTV News. 4 Maart 2007. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 29 Maart 2012. Besoek op 30 Desember 2011.
- ↑ "Results suggest rift between urban, rural voters". Canadian Broadcasting Corporation. 24 Januarie 2006. Besoek op 14 Mei 2013.
- ↑ Fidler, Richard (7 Junie 2011). "Life on the Left: Behind those resignations from the Parti Québécois". Lifeonleft.blogspot.ca. Besoek op 9 April 2014.
- ↑ Dougherty, Kevin (15 Oktober 2012). "France's president embraces traditional "ni, ni" stance on Quebec's future". Montrealgazette.com. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 18 Oktober 2012. Besoek op 19 Oktober 2012.
- ↑ "Parti Quebecois Premier Pauline Marois tears a strip off Harper's foreign policy". Ottawacitizen.com. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 30 Januarie 2013. Besoek op 19 Oktober 2012.
- ↑ "globeandmail.com: National". The Globe and Mail. Toronto. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 9 Januarie 2009.
- ↑ "Letter: Marois telling France what to do". Montrealgazette.com. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 19 Oktober 2012. Besoek op 19 Oktober 2012.
- ↑ "PQ leader defends citizenship plan". Canada.com. 21 Oktober 2007. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 4 November 2012. Besoek op 20 Januarie 2012.
- ↑ "William Johnson: Hard truths for separatists | National Post". Fullcomment.nationalpost.com. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 18 Maart 2014. Besoek op 9 April 2014.